OMG GUYS, weer een nieuwe update van TWM!!!! Niet vergeten te voten en heel-heel-heel veel leesplezier! P.s hebben jullie mijn nieuwe verhaal: Watersong al gezien?? Als je net zo gek bent op sprookjes als mij is het echt een aanrader, hihi geniet van het hoofdstuk :D
Mason ging door het lint.
En dat was zelfs nog zwak uitgedrukt.
'April, zeg me alsjeblieft dat je godverdomme niet echt een deal met hem hebt gesloten!' Ik kromp ineen door zijn bulderende stem en durfde me niet te verroeren. Hij stormde op me af en greep mijn schouder beet, schudde me door elkaar. 'Luister je eigenlijk wel naar me! Wat heb je verdomme gedaan?!' Ik haalde oppervlakkig adem, maar mocht nu niet in paniek raken! Ik moest rustig blijven...
'Ik heb onze levens gered Mason, je kunt het leuk vinden of niet, het is je eigen keuze.' Ik wilde het liefst ervandoor gaan, me opsluiten in de slaapkamer, maar dat zou kinderachtig zijn. Dus bleef ik hem koppig aanstaren. 'Ik hoef enkel iedere avond met hem af te spreken, wat met hem te praten...meer is het niet. Hij hoopt dat ik verliefd op hem word, of zoiets, maar dat gaat nooit gebeuren Mason. Het kan niet eens, want wij zijn al mates we horen bij elkaar. Hoe kan hij daar in godsnaam tussen komen?' Mason keek me hoofdschuddend aan, zijn ogen vonkten van woede. 'Hij wil dat jij verliefd op hem word...Jezus April, dat is toch niet normaal! Hoe kon je dit doen? We hadden iets kunnen verzinnen, alles is beter dan dit!' Ik greep hem bij zijn arm vast toen hij zich van me wegdraaide, maar hij schudde me zo van zich af. 'Laat me verdomme los, ik moet even nadenken!' Gromde hij. Hij stoof naar buiten en smeet de deur hard achter zich dicht. Gelukkig bleef hij in de tuin en ging hij er niet echt vandoor, dat was al een hele opluchting. Ik durfde niet naar hem toe te gaan, misschien was het wel goed als hij even kalmeerde. Wat ik gemeen vond was dat hij dit allemaal wel zo leuk kon zeggen, maar ik was degene die me opofferde voor ons twee. Hij had dit veroorzaakt, ik loste het op en nu waagde hij het ook nog eens boos te worden op mij. Hoe durfde hij! Hij zou juist blij moeten zijn omdat het zo gemakkelijk opgelost kon worden. We konden gewoon onze vakantie vieren, leuke dingen doen, als ik maar iedere avond even bij Daimon op kwam dagen. Super simpel. Ik wierp een blik op de tuin en zuchtte, dit ging hem niet meer worden deze avond. Ik liep naar de slaapkamer en negeerde het knagende gevoel van spijt, zo hoefde ik me niet te voelen. Ik trok mijn mooie jurk uit en deed mijn zijden avondjurkje aan, dat zat een stuk beter. Ik ging voor de kaptafel zitten en begon alle speldjes uit mijn haar te halen. Het was prachtig als het opgestoken was, maar het weer los maken was een lastig klusje. Ik zuchtte toen het niet werkte, mijn handen trilden te erg...voor ik het wist was ik in tranen uitgebarsten.
Waarom was deze vakantie toch zo verschrikkelijk? Waarom moest het iedere keer zo gaan tussen mij en Mason...het was gewoon niet meer leuk. Spanning, kleine ruzies af en toe, dat was helemaal niet erg, maar dit was vreselijk.
Iedere keer was het hetzelfde, als het wat beter tussen ons ging dan ging het ook direct weer slechter daarna. Deze cirkel leek nu al eeuwig door te gaan zonder enige onderbreking en ik was het zat, echt spuugzat! Met een paar snelle rukken trok ik de speldjes eruit, mijn haar viel als een waterval over mijn rug en schouders. Nu dat klaar was stond ik op en beende richting de tuin.
'Je komt nu onmiddellijk binnen en dan praten we dit uit!' Snauwde ik naar hem. Hij keek me met grote ogen aan. 'Nou, kijk niet zo. Kom je nog of niet?!' Siste ik boos.Hij stond op en volgde me mee naar binnen zonder ook maar iets te zeggen. Het was goed dat hij schrok, het was tijd voor verandering.
'Kijk me aan!' Zei ik toen hij tegenover me stond. 'En kus me gewoon...' Vervolgde ik zachter. Dat hoefde hij niet twee keer te horen, dat was wel duidelijk. Hij greep me vast bij mijn heupen en tilde me op, drukte me tegen de muur. Ik sloeg mijn benen om hem heen en sloot mijn ogen toen hij mijn nek begon te kussen.
