'Hoe was je eerste dagje school?' Vroeg Brynne toen ik thuis kwam. Ze leek meer dan vrolijk.
Ze had haar hand op haar buik, die echt al een stuk dikker was geworden in de tijd dat we hier waren. Wolvenbaby's kwamen een stuk sneller dan mensenbaby's, het zou niet heel erg lang meer duren. Zij en Cars hadden al een huis hier op het oog, waar ik blij om was. Dan hoefde ik Cars tenminste niet meer te zien. Het deed me verdriet om te zien hoe hij was geworden. Vroeger konden we altijd zo goed met elkaar overweg, hij was altijd mijn favoriete broer, en nu... Ik zag daar niets meer van terug.
Nu was hij de Alpha, bazig, autoritair, afstandelijk en vooral zakelijk. Het was vreselijk.
Ik hoopte dat hij anders tegen Brynne deed.
'Nou...het was wel oké', loog ik snel.
Ik wilde haar stemming niet verpesten door het mijne, dus speelde ik mijn rol. 'Het was heel erg gezellig, ik was blij om iedereen weer te zien.' Brynne knikte tevreden en pakte mijn hand om me vervolgens mee te sleuren naar de keuken.
'We hebben een verrassing.' Fluisterde ze.
'Verrassing?' Vroeg ik verbaasd.
Ze knikte heftig, 'je gaat het geweldig vinden!'
Toen ik de keuken in liep bleef ik als bevroren staan toen ik zag wie er was, wie er waren...
'April!' Edyth sprong van haar stoel en vloog op me af, ze gooide direct haar armen om mijn nek en trok me dicht tegen haar aan. Ik glimlachte en knuffelde haar terug, ik was blij om te zien.
Een keel werd geschraapt, 'mag ik ook meedoen met de groepsknuffel?' Ik keek over mijn schouder naar Dominic, hij wierp me een onschuldige blik. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes, wat deed hij hier in godsnaam?
Er moest iets achter zitten, Mason had hem de vorige keer duidelijk weggestuurd en verbannen uit zijn territorium. Ook had hij erg duidelijk gemaakt wat hij van me vond...waar ik nog steeds boos om was. Hij had die dingen niet mogen zeggen. Edyth liet me los zodat Nic me een knuffel kon geven. 'Is het niet leuk dat ze er zijn April?' Jubelde Brynne vrolijk.
Ik staarde Dominic aan, 'ja...heel leuk inderdaad.' Ik kon maar aan één ding denken: wat zou Mason hierop te zeggen hebben en hoe zou hij reageren. 'Heeft Cars je al verteld dat we vanaf nu bij zijn Roedel horen?' Vroeg Nic.
Ik staarde hem in totale verbijstering aan.
Dat meende hij toch niet serieus?
Ik wierp Brynne een vragende blik, ze knikte en klapte enthousiast in haar handen. 'Is dat niet geweldig April, nu heb je je oude en nieuwe vrienden hier! Ze komen bij ons wonen in The Packhouse, geweldig toch!' Jubelde ze. 'Packhouse?' Ik schonk haar een niet begrijpende blik, ze knikte heftig. 'Cars en ik hebben een huis gevonden, bij wolven is het heel normaal dat leden van de Roedel bij de Alpha in huis wonen. Het is echt een gigantisch landgoed, er is ruimte zat!' Legde ze me lachend uit.
Goed, fijn dat iemand mij dat eerder uit had gelegd...niet dus. Waarom werd mij nooit iets verteld? 'Maar goed, Cars kan hier ieder moment zijn met de sleutels van het nieuwe huis. Jullie moeten wel doen alsof ik nog niets heb verteld...eigenlijk mocht ik niets zeggen, maar ach...ik kon het gewoon niet laten!' Giechelde ze. Ik rolde met mijn ogen, echt iets voor Brynne.
'Jullie hoeven trouwens niet hier bij mij in de keuken te blijven hoor, April kan jullie vast een rondleiding geven door het huis. Jij kent het hier natuurlijk al Dominic, maar Edyth niet.' Ze wuifde met haar handen dat we weg mochten gaan. 'Toe maar, ik roep jullie wel als de rest er ook is!' Edyth pakte direct mijn hand en schonk me een stralende glimlach, 'ik ben zo blij dat je nog niet veranderd ben...ik vond het zo jammer dat je je zestiende verjaardag hier ging vieren. Ik wilde zo graag bij je eerste verandering zijn, maar nu kan dat dus nog steeds!' Ze kneep blij in mijn hand, ik moest direct ook lachen en kneep terug.
'Je hebt helemaal gelijk! Ik ben daar ook super blij om Edyth, kom ik laat jullie het huis zien.' Ik nam ze direct mee naar boven en liet ze de logeerkamers zien, de extra badkamers en natuurlijk mijn eigen slaapkamer. Ik waagde het niet om de kamers van mijn broers te laten zien, ze zouden woedend zijn als ze erachter kwamen dat wij op hun kamers zouden zijn geweest.
'Wat heb je een grote kamer!' Gilde Edyth.
Ze sprong direct op mijn bed, ik grinnikte en rolde met mijn ogen. Ik was blij dat Edyth zich nog net zo gedroeg als een paar maanden geleden toen ik haar voor het laatst had gezien.
'Maar nu ik er dus ben...wil ik direct horen wat er allemaal tussen jou en die, die Mason is gebeurd! De laatste keer dat je me belde had je het echt de hele tijd over hem.' Ze keek me afwachtend aan, toen ik niet meteen antwoord gaf trok ze vragend een wenkbrauw op.
Nic was als een standbeeld, hij was zowat versteend bij het horen van Masons naam, ik had praktisch dezelfde reactie als hem.
Edyth keek van mij naar Nic en toen weer terug naar mij, plots ging er een lichtje bij haar branden. 'Ah...gevoelig onderwerp of niet?'
Ik knikte snel, 'zullen we het over iets anders hebben?' Vroeg ik haar.
'Natuurlijk, mij maakt het echt niet uit. Ik ben al blij dat ik je eindelijk weer in levende lijve zie!'
Ik kwam naast haar op het bed zitten.
'Ja, daar ben ik ook super blij om!' Wat ik zei was waar, maar ik voelde me nou niet bepaald gemakkelijk onder de hele situatie. Vooral door Dominic...Waarom was hij terug?
En waarom zat hij plots in onze Roedel? Ik begreep er echt helemaal niets meer van. Maar ik kon er nu ook moeilijk over beginnen, ik wilde niet dat Edyth onnodig ongerust zou worden. Bovendien leek alles tussen haar en Nic wel normaal te zijn, wat maar één ding kon betekenen en dat was dat hij haar niets had verteld.
Ik besloot het in eerste instantie maar zo te laten, dat was voor iedereen het beste voor nu.
Dus hadden we het over de onnozelste dingen, Edyth vertelde over een nieuwe liefde in Parijs die ze had moeten achterlaten om hier naartoe te komen verhuizen. Ook was er van alles en nog wat gebeurd op onze school, Nic vertelde niet erg veel waar ik eigenlijk alleen maar blij om was.
Hoe minder hij zei, hoe gemakkelijker ik kon doen alsof hij hier niet was. Het was hard, maar ik wilde hem hier gewoon helemaal niet hebben.
Niet nu er al zoveel gedoe was tussen mij en Mason. Hij zou het er alleen maar erger op maken...
Meer te weten komen over TWM, When Angels Fall of Forever In Love? Volg me dan ook op Twitter: @Anna_Kriztina
