Heee lieve lieve fans van me, hier is weer een nieuwe update!!! Is dat niet snel van me??? Ja toch, hihi ik vind in ieder geval van wel. En niet vergeten te voten ;)
'Kijk, dit ontdekte ik een paar weken geleden.' Mason tikte een plek op de kaart van het gebied aan waar we ons in bevonden.
'En wat zien we hier precies?' Vroeg Andarta.
'Zie je deze bergen hier, dit zijn de grenzen van ons territorium. Maar hier...' Hij wees naar een berg, 'blijkt een grot te zitten die uitkomt in een prachtige open ruimte. De berg heeft geen top, hij is open. Oftewel; bescherming en een verborgen locatie. De ingang van de grot is verborgen achter een gigantische waterval, ook zijn er in de open plek watervallen die uitkomen in een soort meer. De plek is echt groter dan je zou verwachten. Het zou de ideale plek zijn voor een dorp, er hangt iets mystieks daar dat perfect zou zijn.' Hij pakte zijn tablet en liet wat foto's zien van de plek.
'Wauw...' Fluisterde Andarta, ze leek meer dan alleen onder de indruk. Ze was uit het veld geslagen, zo mooi leek ze het te vinden.
'Maar wat je daar gevonden hebt...zou je dat echt wel zo weg willen geven aan de druïden?' Vroeg ze hem verbaasd. Mason haalde zijn schouders op, 'eerst hadden we het ook niet omdat we niet van het bestaan af wisten, we missen dus niets. Ik weet dat je het niet leuk vind, maar zo zouden jullie toch nog een beetje beschermd worden tegen andere Roedels. Dit verdrag is alleen bij ons bekend...' Andarta leek in gedachten, uiteindelijk knikte ze. 'Je hebt gelijk, het is ideaal dat we hierdoor ook nog deels onder jullie bescherming vallen. Je hebt hiermee bewezen dat je een eerlijk, vrijgevig en redelijk persoon bent. Ik kan namens iedereen spreken als ik zeg dat we niets liever zouden willen dan met zulke wolven als jullie samen te werken.' Ze glimlachte en zweeg even, 'jullie zijn een waardige Alpha en Luna voor jullie Roedel.' Ik was blij met haar compliment en Mason duidelijk ook.
'Bedankt, dat waarderen we echt', zei hij.
'Er moet nog veel gebeuren voordat er een dorp is opgebouwd daar, zouden jullie het erg vinden als we door jullie territorium trekken om spullen te kopen en te verzamelen?' Ik schudde mijn hoofd en ook Mason leek er geen bezwaar tegen te hebben. 'Ik zie het probleem niet, we zijn niet langer vijanden.' Andarta paste een paar regels aan op het verdrag en overhandigde ons beide een veer, een inktpotje stond op het bureau.
'De veer geeft het een krachtigere en magische waarde', legde ze uit toen ze mijn vragende blik zag. Ik knikte begrijpend en doopte de veer in de inkt, vervolgens ondertekende ik het verdrag.
Mason volgde mijn voorbeeld, Andarta ondertekende het als laatste.
'Zo...nu dat gedaan is ga ik maar weer eens terug naar het kamp. Er moet nog heel wat gebeuren, de druïden moeten worden ingelicht, de eerste voorbereidingen moeten worden getroffen...' Ze zuchtte, 'en daarna zit het er voor mij op, dan keer ik weer terug naar het Schemerrijk van de Goden.' Ze omhelsde me vluchtig en knipoogde naar Mason, toen zwaaide ze en liep het kantoor uit. Daimhin had op haar gewacht en zwaaide ook even. Mason leunde tegen het bureau en keek me aan, hij had zijn armen over elkaar geslagen en zag er veel te knap en sexy uit voor mijn doen.
'Dus...nu zijn we eindelijk alleen.' Zei hij.
Ik knikte, 'dat klopt...'
'Weet je nog wat ik tegen je zei over wat we zouden doen als dit alles achter de rug was?'
'Dat we op vakantie zouden gaan?' Antwoordde ik direct. Ik was het niet vergeten, hoe kon ik ook? Ik had gigantisch veel zin om met hem weg te gaan, om naar een ander land te gaan en samen met hem dingen te ontdekken.
'Heb je al een idee van waar je naartoe wil?' Vroeg hij aan me. Ik schudde mijn hoofd en liep op hem af, hij opende zijn armen voor me. Gewillig liet ik me door hem omhelzen en ademde zijn geur diep in. 'Welke stad heb je altijd al eens willen zien? Of welk land?' Ik haalde mijn schouders op en sloot mijn ogen, genoot van het moment, van zijn armen om me heen. Ik voelde me gelukkig, ik was nog nooit eerder zo gelukkig geweest in mijn leven.
'Zullen we naar Ibiza gaan?' Stelde ik voor.
Hij keek me verbaasd aan, 'wil jij naar Ibiza?'
Ik trok mijn wenkbrauw op, 'wat bedoel je met dat "jij"? Vind je mijn idee zo vreemd?'
Hij lachte en schudde zijn hoofd, 'nee, ik vind het helemaal geen vreemd idee. Ik had alleen niet verwacht dat jij naar Ibiza zou willen, je leek me niet zo'n soort type meisje.' Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en keek hem achterdochtig aan, 'wat voor soort type meisje vind je me dan?'
'Gewoon...een meisje dat naar Rome zou willen of misschien naar Venetië, iets heel anders dan een feesteiland zoals Ibiza.' Ik nestelde me weer dichter tegen hem aan, 'ik heb anderhalf jaar in Parijs gewoond bij mijn oom en tante, ik wil nu wel iets anders dan zo'n soort stad. Plus dat ik nog nooit op een eiland ben geweest, en iedereen heeft het altijd over Ibiza. Ik wil het ook weleens zien...' Ik zuchtte en keek naar hem op, 'ik ben altijd thuisgebleven als iedereen uitging, ik wilde er niets van weten. Eerlijk gezegd wil ik daar nu verandering in brengen, ik wil lol hebben...met jou.' Zijn ogen werden donkerder tot ze langzaam gloeiend goud opkleurden. 'Ik ben blij dat je het samen met mij wil doen, ik zou niets liever willen...ik wil best wel eens zien hoe jij losgaat, of wat je doet als je drank op hebt.' Hij grinnikte en veegde mijn haar uit mijn nek zodat hij me daar kon kussen, 'of hoe je danst...'
'Dus we gaan echt?' Vroeg ik hem.
Hij knikte, 'Natuurlijk gaan we, als jij graag naar Ibiza wil dan gaan we toch gewoon!'
Hij was gek, maar dat vond ik juist zo geweldig aan hem. 'Ik zal alles regelen, als het goed gaat kunnen we eind van de week misschien al weg. Maar dat kan alleen als er geen gedoe ontstaat bij de druïden, ik zie het niet snel gebeuren...maar je weet het natuurlijk nooit helemaal zeker.'
Ik vroeg me af wat hij bedoelde met gedoe, was het ruzie of moeilijk gedrag? Had hij het soms over confrontaties tussen de wolven?
Mason en ik deden de rest van de dag niet echt iets, het was druk genoeg geweest.
Ik bleef met mijn gedachten ergens anders, het was nogal veel om te verwerken allemaal.
Wat er tussen mij en Alec was gebeurd, zijn gedrag, wat hij bij me wilde doen...
En dan Mason, hoe erg hij de afgelopen tijd was veranderd. Ik kon me de tijd nog goed herinneren dat ik hem absoluut niet mocht, dat ik hem zelfs niet kon uitstaan. Nu was dat heel anders, nu hield ik zelfs van hem. Grappig hoe de dingen soms verliepen, hoe alles opeens een andere wending kon nemen. Toen het erg laat was tilde Mason me op en bracht me naar boven, hij liep mijn kamer in. Ik keek hem aan, 'ik wil bij jou slapen Mason...' Fluisterde ik slaperig.
Hij glimlachte, 'daar hoopte ik stiekem al op.'
We verlieten mijn kamer en gingen direct door naar die van hem, daar legde hij me voorzichtig neer op het bed. Ik wilde mijn kleren uittrekken, maar hij schudde zijn hoofd en pakte mijn handen vast. 'Laat mij dat doen.' Mompelde hij.
Met een opgetrokken wenkbrauw keek ik naar hem op, 'waarom? Ik kan het best zelf hoor.'
Dacht hij soms dat ik niets meer kon na wat er vandaag gebeurd was? Ik was sterker dan dat, ik functioneerde echt nog wel.
'Nee, dat is het niet...ik...laat maar.' Hij wendde zijn gezicht van me af en keek naar de grond.
'Als je het dan echt wil...' Zei ik, ik begreep niet waarom hij het wilde. Maar als hij er echt op stond dan vond ik alles best.
Zo erg vond ik het nu ook weer niet, het had wel iets. Hij was vandaag zo zorgzaam en lief, ik zou hiermee niet zijn humeur willen verpesten.
Hij draaide zich naar me om, zijn ogen glinsterden van plezier, 'echt?' Ik knikte en rolde met mijn ogen, 'ja Mason...echt, anders had ik het toch niet gezegd, of wel?' Hij schoot in de lach en ging met zijn hand door zijn haar, iets dat hij de laatste tijd al veel minder vaak had gedaan.
'Je hebt gelijk, dat klopt.' Hij kwam naar me toe en ging op de rand van mijn bed zitten, nam mijn voeten op zijn schoot en begon mijn schoenen bij me uit te trekken. Toen hij ook mijn sokken had uitgetrokken wreef hij zacht over mijn voet, 'heb je ooit een voetmassage gehad?' Vroeg hij me.
Ik staarde hem aan, 'wat heb jij vandaag toch?'
Hij haalde slechts zijn schouders op, 'niks...ik wil je gewoon graag verwennen, mag dat?'
Hij wachtte niet eens op mijn antwoord maar begon mijn voet direct te masseren, ik leunde achterover en genoot van het gevoel. Zijn handen waren echt magisch, wat hij daar toch allemaal mee kon...niet normaal.
'Ik wil gewoon dat je weet hoeveel ik van je hou, ik wil je nooit meer kwijt. Ik zou het niet verdragen als jij er niet meer was, bij mij...Toen ik je met Alec zag werd ik gek, ik zag al voor me hoe ik je kwijt zou raken. En ik kan niet zonder je April, je bent mijn alles, ik zou kapot gaan zonder je.' Bracht hij in één ademteug uit.
'Ik verlaat je niet Mason, ik hou van jou en van niemand anders!' Hoe kon hij daar nog bang voor zijn? Hoe vaak had ik al tegen hem gezegd dat wat er tussen Alec en mij was, niet echt was.
'Je begrijpt het niet en het valt ook niet uit te leggen, niet nu in ieder geval. Ooit word het duidelijker en dan snap je wat ik bedoel, maar daar is het nog niet de tijd voor.' Ik had geen idee waar hij het over had, maar besloot er niet naar te vragen. Dat zou alles kunnen verpesten, want ik kende mezelf. Als hij niet antwoord zou geven zou ik doordrammen totdat hij het zou zeggen, en als hij dat niet deed zou het waarschijnlijk eindigen in een ruzie. Dat wilde ik voorkomen.
Dus liet ik het maar voor wat het was.
Hij zou er wel op terug komen als hij eraan toe was, als de tijd daar was om het te vertellen.
Mason liet mijn voeten los en kroop dichter naar me toe, leunde een beetje over me heen en kuste me. 'Ik kan maar niet stoppen met aan je zitten, het is echt heel erg...' Fluisterde hij terwijl hij zijn handen onder mijn shirtje liet glijden.
Hij trok hem over mijn hoofd en drukte zijn lippen weer hard op de mijne, zijn honger en verlangen leek te groeien met iedere seconde.
'Het helpt ook niet echt dat je nog altijd in je heat zit...het is gewoon kwellend.' Kreunde hij met zijn lippen nog altijd tegen de mijne.
'Hoe kan dat?' Wilde ik weten, ik dacht dat je dat maar een bepaalde tijd was. Dit bewees echter het tegendeel. Mason draaide zich van me af en keek me aan, 'ik heb echt geen idee, de meest logische verklaring die ik kan vinden is omdat we...je weet wel, nog niet emh...' Nu was hij eens verlegen, ik zag dat hij lichtjes verkleurde.
Ik giechelde en sloeg mijn armen om zijn nek, 'misschien moeten we daar dan maar eens verandering in brengen?' Hij maakte een laag en grommend geluid, 'April...' zuchtte hij, 'hoe kan ik ooit nog slapen als jij dit soort dingen zegt, ik kan zonder dat al niet van je af blijven.'
Dat was dus precies wat ik wilde...
'Dan moet je misschien aan me zitten?' Ik grinnikte toen ik zijn boze gezicht zag. Hij kwam weer op me liggen en liet zijn gezicht vlak boven het mijne hangen, 'stop met dat soort dingen zeggen!' Dreigde hij zacht.
'Nooit...' Fluisterde ik.
Follow me on twitter: @_AnnaKristina_
Zo, dat was het alweer...(tijd om te huilen, snik, snik) ik weet het, ik weet het, ieder hoofdstuk is veel te kort en jullie zouden vast het liefst willen dat het oneindig lang was. Maar helaas...is dat niet echt mogelijk. Maar goed, hoe vonden jullie het???
Geen waarschuwing bij dit hoofdstuk, in mijn ogen is dit allemaal "binnen de perken" als jullie begrijpen wat ik bedoel. Wel zal ik voortaan bovenaan een hoofdstuk een waarschuwing plaatsen als dat nodig is en er dus "sexueel getinte" stukjes in voor komen (voor sommigen misschien een hele opluchting).
Ik wil even dat jullie weten dat ik zelf geen idee heb hoe oud jullie allemaal precies zijn, van sommigen heb ik het wel gehoord...maar dat zijn dus maar een paar lieve lezertjes. Dus als ik bepaalde stukjes schrijf houd ik er ook geen rekening mee dat sommige lezers misschien wel elf zijn, of jonger (ja, ik heb echt geen idee) of dat ze niet van "sexueel getinte" stukjes houden. Let dus op, daar houd ik geen rekening mee. Dit is mijn verhaal dus ik schrijf het lekker zoals ik zelf wil, lekker puh ;P
Mocht je dit nou echt VERSCHRIKKELIJK vinden, dat vind ik echt geen probleem. Maar lees het dan gewoon niet meer, of sla de hoofdstukken over waar ik dus nu voortaan: WAARSCHUWING boven zet. Ik hoop dus ook dat ik voortaan geen "negatieve reacties" krijg op die hoofdstukken.
Zo, nu dat allemaal even gezegd is...NIET VERGETEN TE VOTEN, COMMENTEN EN FOLLOWEN!!!!!!!!!! :D
