Er was eens een land gemaakt van dromen en wensen. In dat land heerste een Koning die nog niet volwassen was. Het was zijn wereld vol verzinsels, met indianen, zeemeerminnen en piraten. Maar hij was er eenzaam omdat hij er geen vriendjes had uit zijn eigen wereld om mee te spelen, daarom stal hij het magische stof van een elfje en vloog terug naar waar hij oorspronkelijk vandaan kwam. Daar liep hij over ieder dak van ieder huis, luisterde gesprekken af van vervelende ouders, de volwassenen waar hij zo'n hekel aan had. En als de kinderen naar bed moesten, kwam hij hun kamer in om ze verhalen te vertellen over een magisch land waar alles mogelijk was en je nooit op hoefde te groeien. Je kon daar voor eeuwig spelen en kind zijn. En de kinderen die vol verwondering luisterden, verleidde hij om mee te komen. Hij blies het betoverende stof in het rond en nam ze aan de hand mee de nacht in. En zo vlogen ze naar de tweede ster rechts en dan rechtdoor tot de ochtend, waar Nooitgedachtland op ze wachtte.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Er zijn altijd al meer werelden geweest dan je misschien zou verwachten, er bestaan er honderden, misschien wel duizenden. De meesten zijn bijna precies hetzelfde, staan gewoon parallel aan de wereld die je kent. Het is een andere realiteit, een andere werkelijkheid, maar even echt. Om alles in balans te houden zijn er twee dingen noodzakelijk: het licht en het duister. Net zoals je in ieder verhaal een held en een slechterik hebt', legde Peter Pan uit terwijl we door een sprookjesachtig bos liepen met bloemen, bomen en vreemde planten in alle kleuren van de regenboog. 'Je vriendje was zich daar erg bewust van, hij heeft er een levensstudie van gemaakt en heeft ons allemaal opgespoord. Eerst begon het heel onschuldig...' Hij zuchtte even, 'Mason was nog maar een jongen, hij geloofde nog en zag de werelden zoals ieder ander kind. Je moet beseffen dat dit zich afspeelt in het begin der tijden, ver voor de mensheid zoals jij die kent. Het is een onderdeel van de geschiedenis die niet bestaat.' Hij drukte takken aan de kant en liet mij er langs, voor ons doemde een gigantische boom op, het huis van de verloren jongens. 'Sprookjes zijn niet altijd sprookjes geweest, ooit was het de werkelijkheid zoals dat de Tweede Wereldoorlog werkelijkheid is. Het waren verhalen over het verleden, geen verzinsels. Mensen zijn vergeten dat het geschiedenis is, zo zonde.' Peter Pan ging op één van de gigantische wortels zitten die de grond uit kwamen, ik nam naast hem plaats. 'Mason is in ieder Rijk geweest, in ieder land en in elke wereld die je je maar zou kunnen verzinnen. Hij leerde, legde alles vast in zijn dagboeken. Jarenlang heeft hij doorgebracht op dit eiland, hij was toen nog niet de man die jij nu kent. Hij was geen God en al zeker geen wolf, hij was gewoon een jongen.' Pan vertelt me hoe ze met de indianen speelden, hoe ze de piraten treiterden en grappen uithaalden. Mason was overal in geïnteresseerd, in de magie van de elfjes, in het ontstaan van Nooitgedachtland. Hij wilde leren, leren, leren. 'Hoe ouder hij werd, hoe geobsedeerder hij werd. Toen hij volwassen werd, ontspoorde hij volledig.' Hij moest lachen, 'zoals alle volwassenen, hoe voorspelbaar. Daarom verbande ik hem, hij mocht nooit meer terugkeren, hij was ook immers geen kind meer. Mason vertrok en eeuwen verstreken zonder dat ik iets van hem hoorde. En toen kwam dat akelige moment dat hij terugkwam en me gevangen nam, om me vervolgens op te sluiten in zijn kerkers. Hij was op zoek gegaan naar de oorsprong van alle magie: het licht en duister. En hij vond het!' Pan keek me recht aan, 'je moet weten dat Mason altijd al aangetrokken werd door het Kwaad, hij wilde het al die tijd al voor zichzelf. Maar om dat te krijgen, moest hij het eerst uitschakelen om het op die manier vrij te laten. Zelf zou hij het niet kunnen, zijn hart was al te duister. Hij had iemand nodig met het meest pure hart, zo goed als het licht zelf. Iemand die zou geloven...' Heel langzaam begon het duidelijk te worden, maar mijn geest en ziel weigerden het te bevatten, het tot me te laten doordringen. 'Magie is eigenlijk heel simpel April, alles wat je nodig hebt is hoop, geloof en liefde. Mason is net een poppenspeler, iedereen beweegt op de manier zoals hij het wil, want hij is degene met de touwtjes in handen.' Hij gebaarde om zich heen, 'kijk naar deze wereld, of wat er dan ook van over is. Ooit bruiste het hier van de magie, het was in overvloed aanwezig. Nu is het allemaal verdwenen, deze plek bestaat slechts in gedachten. Mijn gedachten. Door ons één voor één gevangen te nemen, werd ons verhaal, ons leven wat het nu is: een sprookje, een verzinsel. En daarmee stierf het geloof uit wat nodig was om onze magie levende te houden. We kunnen ons niet verzetten, kunnen niet ontsnappen, we zijn met open ogen in zijn val gelopen. Alles wat hij weet hebben we hem immers zelf geleerd.' Hij wreef vermoeid over zijn slapen, machteloosheid maakte zijn jonge gezicht ouder. Hij mocht dan in het lichaam van een kind zitten, dat betekende niet dat hij er ook één was. Hij was eeuwen oud, onsterfelijk. Hij had meer wijsheid dan welke menselijke volwassene dan ook. 'Zijn laatste stap was het licht vangen, en ook dat is hem gelukt. Hij heeft het precies waar hij het hebben wil, verborgen in jouw lichaam...'
TAMTAMTAM... *onheilspellend muziekje* Wauw, dus eigenlijk is Mason de grote slechterik in dit verhaal. Wie had dat zien aankomen? Ik ben heel erg benieuwd wat jullie ervan vonden. Vergeet niet te voten, commenten en te followen!
