Voordat jullie ook maar iets gaan lezen...neem alsjeblieft even de tijd om te voten! Het is maar een kleine moeite en gewoon zo gebeurd, een simpele klik en klaar!! Alvast heel erg bedankt, en geniet van het hoofdstuk :D
'Toe April...eet alsjeblieft', smeekte hij.
Ik weigerde hem aan te kijken, weigerde te luisteren naar zijn woorden. Het enige dat ik voelde was haat. Diepe haat voor hem.
'Ik begrijp je echt niet, wat kan er in godsnaam in die paar dagen tussen jullie zijn gebeurd dat je alles vergeet wat er tussen ons is?' Fluisterde hij.
'Want dat waren het April, een paar dagen...niets meer dan dat.' Ik hoorde hem bij het bed vandaan lopen, niet veel later trok hij de deur achter zich dicht. Nee, hij begreep het niet.
Ik was niet vergeten wat er tussen ons was.
Hij had het alleen verpest door Alec bij me weg te halen, door hem zo toe te takelen en hem vervolgens met bruut geweld weg te sleuren.
God mocht weten waar hij nu was en hoe het er met hem aan toe ging.
Hij had het verpest door me als wolf vast te binden tot ik na een week terugveranderde.
Hij had het verpest door naar me te schreeuwen, iedere keer dat ik moest huilen, enkel en alleen omdat mijn tranen niet voor hem bestemd waren.
Mason was de meest egoïstische en ongevoelige persoon die ik tot nu toe had leren kennen.
Dat bleek maar weer.
Dagen verstreken waarin er niets tussen ons veranderde, ik probeerde hem zo goed dat ging te negeren en hij bleef me smeken om iets te zeggen. Maar het ging gewoon niet meer, het voelde niet meer zoals het was. Het leek alsof er voorgoed iets tussen ons wat veranderd, de tijd terugdraaien was geen optie. Ja, het deed pijn als hij snauwde dat ik blijkbaar niet meer wilde dat het ooit goed kwam tussen ons. Want dat was namelijk niet waar! Ik wilde dat het goed kwam, ik wilde weer iets voor hem voelen. Maar zo makkelijk ging dat niet meer, hij had iets in me gebroken...iets dat niet zo gemakkelijk te repareren was. Daar was vertrouwen en tijd voor nodig, een heleboel tijd die hij me niet leek te willen geven. Hij bleef me gevangen houden in zijn huis terwijl ik weg wilde. Toen ik tegen hem zei dat hij hypocriet was, dat hij nog erger was dan Alec, knapte er iets in hem. Hij ontspoorde, vernielde een groot deel van de kamer en ging er vandoor. Ik wist dat zijn gedrag deels door mij kwam, hij voelde zich gebroken door mijn "verraad" of hoe hij het ook wilde noemen. Ik had hem "bedrogen" omdat ik iets voor Alec was gaan voelen. Maar zijn gedrag was verschrikkelijk oneerlijk, alsof ik er iets aan kon doen dat ik iets voor mijn mate ging voelen.
Nu ik voor het eerst veranderd was voelde ik me nog meer opgesloten en gevangen, de drang om mijn wolf vrij te laten werd met de dag groter. Hoe geweldig het ook was om te veranderen, het beangstigde me ook wat. Het had een week geduurd voordat ik terugveranderde, door mijn hevige emotionele staat. Blijkbaar was de eerste reactie daarop wolf blijven, omdat ik dan minder kwetsbaar was. Als ik nu zou veranderen kon ik weleens doordraaien, net als Mason. Ik zou waarschijnlijk naar Alec op zoek gaan, iedereen die me in de weg stond...die zou ik wat aan kunnen doen. En hoe graag ik ook mijn frustratie ergens aan kwijt wilde, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen iemand pijn te doen. Hoe oneerlijk en gemeen deze hele situatie ook was.
'Je kan nog zo lang stil blijven en me negeren April, maar uiteindelijk zul je alles toch een keer onder ogen moeten komen en alles gewoon accepteren zoals het is', zei Mason terwijl hij een koffie in schonk in zijn kopje. Ik zat tegenover hem aan de keukentafel en weigerde hem ook maar aan te kijken. Praten was al helemaal uitgesloten. 'Hoelang wil je dit überhaupt nog volhouden? Het slaat nergens op April.'
Negeer hem.
Negeer hem.
Negeer hem.
Ik moest het gewoon blijven volhouden.
'Ik ben en blijf je mate', herhaalde hij voor de zoveelste keer vandaag.
Ik zuchtte, ik kon de verleiding niet weerstaan.
'Hij ook Mason.'
Zijn blik verharde, hij zette direct het emotieloze en afstandelijke masker op. Wat eigenlijk altijd gebeurde als Alec ter sprake kwam.
'Dat is niet waar April...hij heeft je gewoon lopen manipuleren, dat is wat hij doet. Dat heeft hij altijd al gedaan!' Hij sloeg zijn koffie achterover, stond op en liet het kletterend neerkomen op het aanrecht. Vervolgens wilde hij boos weglopen, maar in de deuropening bleef hij staan. 'Ik begrijp nog steeds niet hoe je direct alles kon vergeten, hoe je mij zo gemakkelijk kon vergeten toen je daar gevangen zat. Gevangen April, vergeet dat niet!' Ik verstijfde en keek weg.
Die woorden, die konden mij raken, de rest boeide me niet. Maar dat...dat kwam aardig dichtbij de waarheid, en dat maakte het zo pijnlijk. Want in feite had ik hem bijna vergeten.
Hoe het kon, hoe het mogelijk was, dat wist ik ook niet. Het was gewoon zo gegaan.
Voor mezelf besloot ik ook maar een kop koffie in te schenken, ik kon wat cafeïne best gebruiken op het moment. Ik schrok op toen ik een harde klap hoorde, dat moest de voordeur zijn. Ik draaide me om en zag Dax staan. Hij leek zich direct ongemakkelijk te voelen toen hij me zag.
'A-april...' stotterde hij.
Ik grinnikte, 'rustig Dax, niets aan de hand. Ik ben het maar', zei ik met een wegwerp gebaar.
Hij snoof, 'je weet niet wat er veranderd is nu...'
Huh, wat bedoelde hij daar nu mee?
Wat was er veranderd dan?
'Wat bedoel je?' Vroeg ik hem niet begrijpend.
Hij haalde zijn schouders op, 'laat maar oké.'
Hij smeekte me met zijn ogen niet verder te vragen, maar ik had nu even geen zin in onwetendheid. 'Nee ik laat het niet Dax, je gaat me nu vertellen wat er aan de hand is!'
Ik roerde rustig in mijn kopje en bleef hem afwachtend aankijken. Hij zuchtte en liep naar me toe, 'goed...maar zeg tegen niemand dat je dit van mij hebt gehoord.' Hij keek snel om zich heen om te verzekeren dat er echt niemand in de buurt was. Ik knikte naar hem, 'natuurlijk zal ik niets zeggen.' Want tegen wie moest ik het dan zeggen? Mason? Ik wilde niet eens met hem praten, laat staan Dax aan hem verlinken.
'Goed, Mason heeft...hij heeft de regels aangepast van de Roedel. Hij wil niet meer dat we met je praten, wat ik behoorlijk debiel vind als je het mij vraagt. We moeten zowat dag en nacht patrouilleren in zijn tuin om ervoor te zorgen dat je niet weer wegloopt...' Hij keek me even streng aan, 'waag het niet te proberen trouwens.'
Ik rolde met mijn ogen en gebaarde dat hij door moest gaan.
'Het komt er gewoon op neer dat hij helemaal doorgedraaid is sinds je zoek raakte, je wil echt niet weten hoe hij eraan toe was...het was nog erger dan met je broer en Brynne.' Dax schudde zijn hoofd en keek naar de grond, 'ik wil dit eigenlijk niet zeggen...maar voordat jij er was toen was Mason een harde Alpha. Jij veranderde alles, ik vind hem echt een super gast, daar niet om...maar hij werd door jou wat losser, ontspande zich wat meer. En nu is het nog erger dan eerst, wist je dat we je familie van hem tegen moeten houden als ze langs willen komen?' Verbaasd keek ik hem aan, dat had ik niet verwacht. Ik dacht dat mijn familie boos was door alles, dat Cars me niet wilde zien om Brynne.
'Hebben jullie Brynne eigenlijk al gevonden?' Vroeg ik Dax. 'Nee, jammer genoeg niet. Het blijkt dat Alec haar nooit had, ze is zijn zusje...en kijk niet zo. Ze is niet Masons zusje, alleen van Alec. Het is een wat vreemde familie zoals je wel gemerkt hebt.' Dus Dax wist wel dat Alec en Mason broers waren, ik maar denken dat het zo'n groot geheim was. Dat bleek wel niet zo te zijn.
Plots keek Dax geschrokken om zich heen, alsof hij iets of iemand had gehoord. 'Wat ik wil zeggen is dat je het echt weer goed moet maken met Mason...een Alpha heeft een Luna nodig April, dit gaat niet langer goed.' Na die woorden gezegd te hebben ging Dax er snel vandoor.
Versuft keek ik hem na, wat was het eigenlijk ook een bizar gesprek. Mason draaide door, legde zijn Roedel strengere regels voor, mijn familie mocht niet meer komen...en toch moest ik het bijleggen.
Waarom zou ik het in godsnaam bijleggen?
'April!'
Fijn...Mason was terug, daarom ging Dax er dus als een speer vandoor.
'April!' Mason kwam hijgend de keuken in, zijn haar zat in de war, zijn ogen stonden wild.
Wat was er gebeurd?
'Brynne...ze-ze is gevonden.' Hij stond in een flits voor me en sloeg zijn armen om me heen.
Waarom deed hij zo, wat was er toch?
'Is ze...is ze dood?' Piepte ik angstig.
Ze was toch niet dood, dat kon niet...dat mocht niet. Cars zou er onderdoor gaan, hij deed de laatste tijd al zo vreemd. Het zou hem kapot maken. Mason schudde zijn hoofd.
'Nee, ze is niet dood', zei hij zacht, 'het is nog veel erger dan dat...'
Ik staarde hem vol ontzag aan.
Wat was er erger dan de dood?
Follow me on twitter: @_AnnaKristina_
Jeeeeeeehhhhh weer een update!!!!!!! Ik moet zeggen, ik ben net zo blij als jullie! Ik had echt zoveel zin om te schrijven en dacht...ik begin gewoon. En mijn oma is vandaag ook nog eens jarig, het is echt een geweldige dag! Heb ik al gezegd dat ik echt goede cijfers terug heb van mijn tentamens??? Want die heb ik namelijk!!!!
Ik mis True Wolfs Mate de laatste tijd echt zo erg...ik moet echt weer meer gaan schrijven (wat jullie vast niet erg zullen vinden). Na een hele tijd niet schrijven krijg je er een soort "schrijfheimwee" naar, een heel erg apart verschijnsel. En ik mis APRIL EN MASON......huil......huil......ik mis ze echt net zo erg als jullie!!!!!!!!
Maarja....Alec is er ook nog steeds en April is het natuurlijk helemaal niet met MIJ, MIJ DE SCHRIJFSTER VERDORIE, eens. Wantja, zij gaat Mason natuurlijk nog niet zo gemakkelijk vergeven. Hahahahaa nu jullie dit lezen denken jullie vast dat ik aan het doordraaien ben, wat heel-heel-heel misschien ook wel zo is, hihihi :D
Ohhh en ik weet niet of jullie het hebben gezien, maar ik heb mijn profielnaam veranderd naar: TheMysterious-Writer!!!! Ja-ja, ik heet geen AprilvanDijk meer. Ik vind het vreemd om nu een nieuwe profielnaam te hebben, maar het was echt nodig. Voor iedereen die het niet wist, mijn naam is Anna!!!!! Zo, nu weten jullie dat ook :D
Maar goed, voordat ik dit stuk weer veeeeeeeeel te lang maak....maak ik er snel een einde aan! Zijn jullie vast blij mee (ik weet echt wel hoe jullie zijn en denken hoor).
En vergeet niet te voten, commenten & followen!!!!!!!! Xxxxxxxx
