Heee lieve schatten! Hier is het volgende stukje (dat eigenlijk nog bij het vorige hoofdstuk hoorde). Niet vergeten te voten en veel leesplezier!!!!! WAARSCHUWING
'Je weet dit echt heel zeker hè?' Vroeg hij zachtjes. Ik gaf hem geen antwoord maar kuste hem, stopte daar al mijn overtuigingskracht in.
Hij liet zijn handen over mijn lichaam glijden en greep mijn heupen toen stevig vast. Ik schuurde tegen hem aan en hij zoog moeizaam lucht naar binnen. 'April...' Brengt hij moeizaam uit als ik door blijf gaan en met mijn heupen blijf rollen.
'Ik kom als je zo door blijft gaan', waarschuwt hij me. Hij komt onder me vandaan en klimt van bed, voordat ik hem kan vragen waar hij heen gaat zie ik hem een pakketje pakken. Oh...
'Ben je, weet je...' Zijn stem klinkt laag.
'Als je dat nog één keer vraagt, dan vermoord ik je!' Zeg ik tegen hem, waarop hij moet lachen.
Ik kus hem weer en voel mijn hartslag versnellen, ik ben zo zenuwachtig...
'Wil je me hiermee helpen?' Ik kijk hem even niet begrijpend aan, dan komt het pakje weer in beeld en bloos ik verlegen. 'Umh...jawel, maar ik weet niet hoe...' ik kijk weg, God wat is dit ongemakkelijk. Hij vind me vast debiel omdat ik dit nooit eerder heb gedaan. 'Oké, dan help ik je toch.' Hij leunt achterover en trekt mij met zich mee, ik zit weer bovenop hem en heb mijn benen aan zijn weerzijden. Hij brengt zijn lippen naar de mijn een kust me zacht. Hij scheurt het pakketje open en pakt mijn hand, 'ik laat het je zien, kijk zo.' Hij laat precies zien hoe het gaat, en eigenlijk is het veel gemakkelijker dan ik had verwacht, misschien omdat we het samen doen. 'Wat nu?' Fluister ik al voordat ik het doorheb. Hij lacht en knijpt in mijn hand, die ik nog altijd verstrengeld heb met de zijne. 'Ontspan je liefste, het komt allemaal goed...wat wil je dat ik doe?' Ik haal mijn schouders op en kus hem terwijl ik over hem heen wrijf met mijn hand en streel over zijn gehele lengte. 'Fuck April...' Hij grijpt me stevig vast en draait ons om waardoor hij weer bovenop ligt. Met zijn knie spreid hij mijn benen en ik kan zijn vingers voelen waarmee hij langzaam over mijn gevoelige plekje wrijft. 'Je bent zo nat...dat maakt het makkelijker schatje.'Hij ademt moeizaam in en uit, zijn lippen ontmoeten niet veel later de mijne. Hij kust me langzaam, met zijn tong plaagde hij me bijna op een kwellende manier. Hij leunt wat achterover en kijkt me een paar seconden aan, bestudeerd mijn gezicht en kust dan mijn mondhoek, neus en dan mijn lippen weer. Ik breng mijn handen naar zijn rug en probeer hem wanhopig dichter naar me toe te trekken. 'Rustig baby', fluistert hij, zijn lippen die zacht mijn oor raken. 'Het gaat pijn doen, vertel me alsjeblieft wanneer ik moet stoppen. Ik weet niet of ik het kan, maar...' Zijn stem sterft weg en ik knik. Hij kust me weer en deze keer voel ik hem tegen me aandrukken. Niet veel later komt hij bij me naar binnen. Ik sper mijn ogen wijd open door het verschrikkelijk gevoel, ik hoor mezelf naar lucht happen van de overweldigende pijn. 'Gaat het?' Fluistert hij voordat hij me weer kust en dieper in me komt. Ik krimp ineen door het stekende gevoel vanbinnen. 'Fuck...je bent zo strak', gromt Mason, hij stopt, het gevoel is vreselijk. 'Kan ik bewegen?' Zijn stem klinkt schor en ruw. 'Ja...' piep ik. De pijn wordt erger, maar Mason blijft me overal kussen, strelen en fluistert lieve dingen in mijn oor. Ik voel tranen over mijn wangen stromen en hij kust ze weg.
'Oh god', kreunt hij terwijl hij blijft bewegen.
'Ik hou van je, ik hou zoveel van je April', ademt hij in mijn nek. De pijn is er nog altijd, maar zijn woorden zorgen ervoor dat ik me iets kan ontspannen. Ik durf niets te zeggen, te bang dat ik ga huilen. 'Wil je...fuck...wil je dat ik stop?' Zijn ogen staan wild, maar ik zie dat hij zichzelf onder controle heeft. Ik schud mijn hoofd en bestudeer zijn gezicht. Zijn kaak staat strak van spanning en hij heeft al zijn spieren aangespannen, op zijn gezicht is een tweestrijd af te lezen. Aan de ene kant zie ik de bezorgdheid en medeleven die hij voor me voelt, hij wil voor mij stoppen. Maar aan de andere kant zie ik het verlangen en het genot dat hij voelt, iets dat ik hem absoluut niet wil ontzeggen. De pijn is bijna volledig verdwenen als ik naar hem kijk terwijl hij zacht mijn wang streelt en me vervolgens weer kust. Hij brengt zijn gezicht dichter naar het mijne en opent zijn ogen. Ze zijn net zoals altijd oneindig diep, maar deze keer lijkt hij me niet buiten te sluiten. Hij heeft zich voor me geopend en laat me toe, de muren die hij had opgetrokken brokkelden beetje bij beetje af. Ik had alle pijn van de wereld ervoor over om het telkens maar weer overnieuw te zien. 'April...dit...' En toen voelde ik het ook. Mijn ogen werden groot van verbazing. Alles waaraan ik vast leek te zitten, werd losgelaten, dat om me opnieuw te verbinden. Het was alsof ik iedere rots, steen, boom en dier kon voelen, alles stond met elkaar in verbinding. Alles had een leven, een ziel, een verhaal en een eigen taal die ik daarvoor gewoon nooit had kunnen verstaan. Nu begreep ik het, zag ik het verband pas. Alles en iedereen was met elkaar verbonden en maakte deel uit van elkaar, we waren puzzelstukjes en samen konden we pas op zijn plaats vallen en het grotere geheel tonen. Nooit eerder had ik me zo vrij gevoeld, zo bewust. Het opende mijn ogen en liet me dingen zien, horen, ruiken en voelen waarvan ik het nooit voor mogelijk had gehouden. Ik knipperde met mijn ogen en langzaam leek alles samen te komen, vormde zich tot één geheel, tot één hele sterke band die ik voelde. Mason keek me aan, zijn ogen donker als de nacht, gevuld met duizenden gouden schitteringen als de sterren aan de hemel. Nu ik in zijn ogen keek begreep ik dit sterke gevoel, onze mate band was sterker dan ooit, ik hoorde nu echt bij Mason. Ik was nu echt de zijne. Mason en ik waren nu onlosmakelijk met elkaar verbonden, zoals de zon, de maan en de sterren. 'Ik hou van je Mason...'Wist ik uit te brengen met tranen in mijn ogen. 'Ik ook van jou April, zielsveel.' Hij kreunt weer en drukt zijn gezwollen lippen op de mijne. 'Oh baby...ik kom...' Zegt hij tussen zijn opeengeklemde tanden door. Ik kus hem in zijn nek en zuig zacht op zijn huid. Mason vangt mijn blik en houd hem vervolgens vast. Terwijl hij komt blijft hij dingen in mijn oor fluisteren over eeuwige liefde en dat we voor altijd bij elkaar zullen blijven. Het sterke gevoel van de band ebt langzaam weg, hij zucht en leunt zwaarder op me, houd me stevig vast terwijl hij op adem komt. Ik voel het harde kloppen van zijn hart en kus hem zacht op zijn voorhoofd. Hij komt uit me en ik huiver door de plotselinge leegheid en oncompleetheid die ik voel. 'Ben je oké? Gaat het?' Hij bestudeert mijn gezicht vluchtig, bezorgdheid in zijn ogen. 'Was het...' Hij durft zijn zin niet af te maken.
'Ja Mason, het was perfect.' Antwoord ik eerlijk.
'Ik had verwacht dat je me...dat e me verschrikkelijk veel pijn zou doen, dat het een ware marteling zou worden. Maar je hebt het zo lief en voorzichtig gedaan. Besef je wel dat je jezelf volledig onder controle had?' Ik glimlach en kijk hem stralend aan, 'je hebt me geen pijn gedaan Mason, niet op de manier die ik verwacht had.' Hij zuchtte en begroef zijn gezicht in mijn nek. 'Je verwachtte dus dat ik je pijn zou doen, ellendig veel pijn...dat is niet normaal April, je zou dat niet horen te denken.' Ik haalde mijn schouders op, het deed er nu toch al niet meer toe. 'Mason, laat het gaan oké...' Fluister ik, maar hij schudt zijn hoofd en liet me los. 'Ik weet niet of ik dat kan.' Met die woorden draaide hij zich bij me vandaan, blijkbaar uitgepraat. Ik kneep mijn ogen stijf dicht om de tranen tegen te houden en probeerde het gevoel te onderdrukken om het uit te schreeuwen. Hij wilde dit duidelijk, hij wilde deze perfecte avond verpesten...wel, dacht het eens even niet. Ik zou het niet laten gebeuren.
Zo wilde ik mijn eerste keer niet herinneren!
'Waarom doe je me dit aan?' Fluisterde ik.
Ik kon hem voelen verstijven, maar hij antwoordde niet. 'Is het zo raar dat ik dat dacht Mason? Hoe vaak heb jij me wel niet gewaarschuwd, gezegd dat je niet zou kunnen stoppen, dat het vreselijk zou zijn de eerste keer. Jij hebt dat beeld in mijn hoofd gestopt, jij!' Bracht ik verontwaardigd uit. 'Maar nu heb je bewezen dat je jezelf wel onder controle kan houden, dat je zelfbeheersing sterk genoeg is...ik ben trots, blij en jij...jij doet dit. Ik vind dat niet echt eerlijk, jij wel?' Confronteer ik hem.
Eindelijk draait hij zich weer naar me toe, ik zie zijn ogen gloeien. 'Ja April, ja het lukte me om mezelf te beheersen...maar alsnog koste het me zo gigantisch veel moeite, je wil niet weten wat ik wilde doen, wat er allemaal door mijn hoofd ging. Ik moest in gevecht met mijn eigen wolf, en dat zou niet nodig horen te zijn, zo zou het toch niet horen te gaan? Ik wil je geen pijn doen, ik hou van je...' Ik raakte zijn wang aan en drukte me dicht tegen hem aan. 'Maar dat is het hem, je hebt me geen pijn gedaan. Er is toch niets aan de hand?' Ik kijk hem aan, maar hij kijkt weg.
'Ik wilde het wel, ik wil het nog steeds...' Hij drukt me van zich af, 'maar dat wil ik niet laten gebeuren.' Zijn stem klonk hard en afstandelijk.
Niet dit weer....
'Mason', begon ik, 'alsjeblieft, duw me niet weer weg...' Smeekte ik hem. Maar hij bleef me aankijken met een stalen gezicht, hij had zijn masker weer opgezet. Een masker waarvan ik dacht dat het allang verdwenen was.
'April, ik...ik kan niet anders.'
Hij stapte uit bed, met grote ogen volgde ik al zijn bewegingen. Wat was hij van plan, wat ging hij doen? 'Ik kan niet bij je slapen vannacht, dat is niet verstandig.' Ik zag de pijn en angst in zijn ogen, ik wist wat dit voor hem betekende. Hij had in geen tijden meer zonder me geslapen, hij zou weer nachtmerries krijgen en wist dat. Toch deed hij dit, ging hij weg en liet mij hier alleen achter.
'Dit kun je niet doen!' Zei ik.
Maar hij gaf geen antwoord, blijkbaar kon hij dat toch...
Follow me on twitter: @_AnnaKristina_
Iehhhhhhh wat vonden jullie ervan??? Ik zei toch dat Mason niet voor eeuwig lief kom blijven! Ja...ik had jullie gewaarschuwd. Wat is hij soms ook een verdomde arrogante en egoistische klootzak, zijn gedrag slaat gewoon helemaal nergens op! Hij is echt zo kut....pffff zegt degene die het bedacht heeft, hahahaha ;)
Maar goed, sorry dat het zo lang duurde. Ik was alweer aan het leren, dan heb ik wat minder tijd om te schrijven....balen, ik weet het! Maar school is ook belangrijk, ik wil namelijk graag slagen en goede cijfertjes halen (super gemotiveerd, haha).
Ik zal de (A/N) kort houden, want terwijl ik dit schrijf duurt het alleen maar langer voordat jullie deze update krijgen. Wauw, is dat niet slim en logisch? Hahaha, maar goed, niet vergeten te voten, te commenten en te followen!!!!!!! Xxxxxx ik hou van jullie
