52

23.BÖLÜM (bu seferlik)

görkem sılanın kanayan omzuna karşı duraklarken sılaya baktı. hiç bir şey olmamış gibi davranan sıla boynuna geçirdiği fuları omzuna sıkıca bağladı. 

görkem şaşkınlıkla sılaya bakıyordu. her ne kadar kurşun sıyırmış olsa da onun acısını görkem farkındaydı ve sılanın hiç bir şey olmamış gibi davranması oldukça şaşırtıcıydı. yanlarına gelen berk ve kaan hızla görkeme bakarken vurulananın sıla olduğunu anlamalarıyla berk ve kaan sılaya döndü. 

sıla ayaklanırken ona şaşkınlıkla bakan erkeklere karşı "ne var" dedi. ve cebinden çıkardığı telefonla kızları aradı. erkekler sılayı anlamaya çalışırken görkem sılayı gerçekten hafife aldığını bir kez daha anladı.

sıla açılan telefona karşı tuanaya hitap edicekti ki berk ve kaana dik bir şekilde bakıp "maça kızı, baban bu sefer bana dadandı kardeşim. sıra kupa da. ufak bir sıyrık var omzumda. bu yüzden kupa dikkatli ol."diyerek telefonu kapatırken berk sılanın telefon konuşmasına karşı "yani bu sıkılan kurşun patron hedefli değildi öyle mi?" dedi.

sıla gözleriyle berki süzerken "kendinizi fazla önemsiyorsunuz. hem görkemin gerçek kimliğini senden benden başka kim biliyor olabilirki ona sıksınlar berk. tabi ki bana sıktılar."diyerek agresif bir şekilde konuşurken görkem sılayı arabaya bindirmiş ve yanına,arkaya otururken berk ve kaan öne geçti.

sıla bu ani harekete karşı görkeme bakarken "nereye "dedi. görkem sinirli bir şekilde "hastaneye. önce yarana baktıralım sonra benim yanımda kimliğimi zarar vermeye tenezzül eden o baba kişisini anlatmaya başla." dedi. sıla görkemi agresif olmasına karşı başını cama yasladı. sonuçta görkemin yine tek düşündüğü şey kendi kimliğiydi. bu sinirini bozmuştu. sonuçta onun çalışanıydı her ne kadar olmamak için çaba gösterse de! yine de çalışanıydı. yani..  sıla kendisi için endişelenmesini beklemişti. ne aptal bir bekleyişti. sıla kendisine kızdı. görkem için bunu beklemek ahmaklıktı. sadece kendini düşünene birinden başkasını düşünmesini beklemek... ağğh gerçekten sıla kendini aptal gibi hissetti ve bu sinirini aşırı bozdu.

sıla duran arabaya karşı kendine geldi. uzun süredir kendisiyle münakaşa halinde olduğundan geldiklerini fark etmemişti bile. arabadan usulca inerken kolunun acı sızına karşı dişlerini sıktı. canı yanıyordu ama bunu görkemin yanında göstermek istememişti. lakin canı gerçekten yanıyordu. hastaneye girerken onları bekleyen doktor karşısında sıla şaşırmadan edmedi. görkem ne ara bunu yapmıştı. 

doktor sılayı acil müdahale yerine alıp yarasını açarken hemen dikiş için hazırlığa geçti. sıla ister istemez yerinde dikleşmişti. iğneden nefret eden biri olarak hastaneye gelmemek için elinden geleni yapardı. kafasını başka yere vermek istiyordu ama bütün zihni oraya odaklanmış olduğundan bu çok zordu. 

görkem sılanın yanına geldiğinde doktora oldukça dikkatle baktığını fark etti. yalvarır gibiydi yüzü. görkemin kaşları havalanırken sılaya seslendi. sıla görkeme dönerken ne var der gibi suratına bakmıştı ki doktorun iğneyi omzuna batırdığını hissetti. sinirle ve acıyla doktora baktı. sinirlenmeye başlamıştı. görkem sılanın yanına gelip doktora öldürüseyi bakmasına karşı "ne yapıyorsun"dedi. sıla doktorun iğneyle işinin bitmesiyle derin bir nefes aldı ve dikişe başlamasına karşı rahatladı. sıla da böyle garip bir insandı işte. tek derdi iğne olan biriydi. 

lakin bunun da bir nedeni vardı. ilk bölümlerde anlatıldığı üzere sıla sokak çocuğu olarak büyümüş ve muratın onu bulup sokaklardan kurtarmasına kadar her zorluğu gören küçük bir çocuktu. küçük yaşlarda sokakta anne ve babasız büyümek sılayı epey hırpalamıştı. özellikle onun olduğu semtte geceleri sokaklarda uyuşturucu içen yada iğneyle uyuşturucu alan insanlar epey olduğundan sıla her gece kendine yeni sığınak arar ve kendini korumaya çalışırdı. el kadar çocuk ipe sapa gelmez adamlardan kendini ne kadar koruyabilirdi ki?   maalesef kendini koruyamadığı zamanlar olmuştu..