Przewrotny los...

13

Wróciliśmy do hotelu po północy. Czas, który razem spędziliśmy był cudowny. Brunet ciągle słodził i był czuły, nie mogąc się ode mnie oderwać. Odwzajemniałam każdy jego dotyk, pragnąc go jeszcze więcej.

Będąc w łóżku wspięłam się na siedzącego mężczyznę i usiadłam na jego biodrach, obejmując rękami kark.

– Lubisz się do mnie przytulać?

Pokiwałam głową, patrząc w jego piękne tęczówki i uwiesiłam się na  szyi, wtulając w niego swoje ciało. Ciemnooki odwzajemnił uścisk, obejmując mnie szerokimi ramionami.

– Co będzie dalej?

– Nie wiem skarbie… Cały czas o tym myślę…

Odchyliłam się, by móc patrzeć mu w oczy.

– Rodzice nas nie zaakceptują, kiedy wrócimy do Seulu musimy z tym skończyć i zapomnieć o sobie.

– Myślisz, że jestem w stanie o Tobie zapomnieć? Jak to sobie wyobrażasz? Będziemy spotykać się przy wspólnym stole i może przyprowadzać swoich partnerów?

Na jego twarzy pojawił się grymas złości.
Złapałam za jego podbródek i przybliżyłam nasze czoła.

– Oni nie pozwolą być nam razem…

– Powiedz to na głos… Mój ojciec na to nie pozwoli…

– Oboje wiedzieliśmy, że to nie ma przyszłości…

– Dlaczego tak myślisz?

Zeszłam z mężczyzny i usiadłam naprzeciwko niego.

– A jak to sobie wyobrażasz? Nasi rodzice na jesień biorą ślub, przez co my zostajemy przyrodnim rodzeństwem…

– Wyjedź ze mną do Stanów. Przetarłem już szlaki i mógłbym tam otworzyć firmę. Razem byśmy mogli. Sporo zaoszczędziłem, ale potrzebuje jeszcze dorobić. Będziemy się ukrywać przez jakiś czas, a jak uzbieram odpowiednią kwotę, to powiemy o wszystkim i wyjedziemy.

Miał już obmyślony plan, czym mnie zaskoczył. Milczałam chwilę, przetwarzając to wszystko.

– Byłeś tam szczęśliwy? Sam? Mamy tutaj rodzinę i przyjaciół…

– Mamy też siębie i stworzymy własną rodzinę…

W moich oczach stanęły łzy, które po chwili zaczęły spływać po policzkach. Brunet uśmiechnął się delikatnie i przetarł delikatnie kciukiem moją skórę. Przytulił mnie ramionami, w które szlochałam.

– Los jest okropny, dlaczego musieliśmy się spotkać dopiero teraz…

…

Obudziłam się rano przy brunecie. Przybliżyłam się i uniosłam dłoń w kierunku jego twarzy, po czym zaczęłam delikatnie smyrać skórę. Nachyliłam się nad jego policzkiem, który pocałowałam, szepcząc mu do ucha.

– Wstajemy na śniadanie…

Usłyszałam gardłowe pomrukiwanie ciemnookiego, który objął mnie ramionami i przyciągnął do swojego nagiego ciała.

– Było mi cholernie dobrze mała… chyba pobiłem życiowy rekord haha.

Uderzyłam go w bark, chowając się w jego szyi.

– Przestań!

– Nie przestań, tylko dobre ziółko z Ciebie...

Zaczął całować namiętnie moje usta, które mu oddałam w pełni. Wspięłam się na jego biodra, pocierając o jego męskość. Mężczyzna wsunął po chwili swoje przyrodzenie w moją kobiecość, na co odchyliłam się do tyłu, by móc pogłębiać ruchy.

…

Weekend minął nam szybko we wspólnym towarzystwie. Nie odchodziliśmy zbyt daleko od hotelu, więc często do niego wracaliśmy, by móc cieszyć się sobą.

Umowa z klientem została podpisana, więc mogliśmy wracać. Po wymeldowaniu postanowiliśmy jeszcze zjeść obiad w restauracji blisko morza.

– Nie mam ochoty wracać.

Brunet spojrzał, unosząc kącik ust.

– Mi też jest przy Tobie najlepiej skarbie…

– Długo nad tym myślałam i powinniśmy to zakończyć, zanim skomplikujemy wszystko za bardzo…

– Proszę, powiedz, że tak nie myślisz...

– Wierz mi Jeongguk, że jest mi ciężko, ale jak to sobie wyobrażasz? Będziesz wpadał do mnie po pracy na sex? Nie chce wchodzić w romans, pragnę normalnego życia u boku mężczyzny…

Brunet złapał moją dłoń.

– Więc żyjmy tak… bądźmy razem Mia, nie zważając na wszystko. Nie zrezygnuje z Ciebie! Przecież nasze uczucia nie są czymś złym…

– Ludzie będą to widzieć inaczej…

– Nie obchodzą mnie ludzie do cholery! Ty mnie obchodzisz.
– Mówiłaś, że jest Ci przy mnie dobrze…

– Bo jest Jeongguk, wiesz to… ja…

– Nie będę na Ciebie naciskał Mia, daj sobie czas, a zobaczysz, że rezygnując ze mnie zrezygnujesz ze szczęścia…

...

W drodze do Seulu praktycznie milczeliśmy. Przetwarzałam w głowie ostatnie cztery dni, nie wiedząc co dalej. Biłam się z myślami, czy mam zaprzestać, czy iść pod prąd. Wiedziałam, że to co zaczynam do niego czujć nie jest chwilowym kaprysem.