Przewrotny los...

95

Minął kolejny miesiąc, a ja czułam się coraz gorzej. Dzieci były niesamowicie aktywne, a brzuch zasłaniał mi prawie całkowicie stopy. Będąc na ostatniej wizycie dostałam skierowanie na planowane cesarskie cięcie. Jako Europejka miałam rodzic naturalnie, ale lekarka twierdzi, że mały ma dosyć szerokie barki i może mi być ciężko.

Koreanki z natury mają węższe biodra i miednicę, w związku z czym w Korei praktykuje się cesarskie cięcie i rzadko, kiedy kobiety rodzą naturalnie. Z tego względu, prawdę mówiąc, bałam się tego porodu, ponieważ nie mają tak dużego doświadczenia jak w Europie i ich praktyka jest bardziej teoretyczna niż praktyczna. Dlatego ulżyło mi na myśl o cesarskim cięciu.

Siedziałam w sypialni, składając dziecięce ubranka, kiedy Bam zerwał się do drzwi po usłyszeniu dzwonka. Odwołałam psa na legowisko i poszłam wolnym krokiem do drzwi. Otwierając je byłam bardzo zaskoczona, widząc w progu brunetkę która od miesiąca nie dawała znaku życia. Dziewczyna miała zapłakane oczy i patrzyła na mnie błagalnie. Bez słowa otworzyłam szeroko drzwi, wskazując dłonią, by weszła. Niepewnie zrobiła krok do przodu, po czym ściągnęła buty i weszła w głąb mieszkania.

– Napijesz się czegoś?

– Dziękuję, wody.

Usiadłam na kanapie, stawiając szklankę przed przyjaciółką. Z jej oczu zaczęły lecieć łzy, a pociągnięciami nosa próbowała opanować katar. Złapałam jej dłoń w milczeniu i wtedy na mnie spojrzała.

– Przepraszam, że obwiniam Cię za swoje uczucia i takie potraktowanie.
– Przepraszam, że po tak długim czasie, gdy mam problem zjawiłam się pod twoimi drzwiami z nadzieją, że mnie nie zostawisz…

Wtedy zorientowałam się, że nie przyszła tutaj z poczucia winy, a nadziei na pomoc.

– Pamiętasz nasze ślubowanie za szkołą? Miałyśmy chyba siedem albo osiem lat.
– Będziemy razem na dobre i na złe?

Dziewczyna rzuciła się w moje ramiona głośno przepraszając.

– Uspokój się i powiedz spokojnie co się stało.

Patrzyła na mnie w milczeniu i po chwili sięgnęła do torebki, wyciągając cztery pudełeczka z testem ciążowym. Zrobiło mi się gorąco, na co oparłam się do tyłu.

– Ile się spóźnia?

– Prawie dwa tygodnie.

– Możesz być w ciąży z Martinem?

– Nie wiem, czy się zabezpieczyliśmy, bo byłam dosyć pijana i kojarzę zaledwie urywki…

– Idź do łazienki i je zrób…

– A co, jeżeli będę w ciąży?

– Będziesz musiała z nim porozmawiać.

– Nie chce mu mówić.

– Chcesz usunąć?

– Myślałam o tym i jestem pewna, że chce urodzić. Mia mamy już swoje lata i chce się ustatkować. Mam dobrą pracę i zdołam się utrzymać sama z dzieckiem.

– Hana, a co, jeżeli on będzie chciał być z Wami?

– Mia… nic się nie zmieniło…

– Naprawdę nie chcesz z nim porozmawiać o Was? A co jak będziesz w ciąży? Zamierzasz mu nie mówić?

– Nie…

– Hana nie stawiaj mnie w takiej sytuacji. Martin prowadzi od miesiąca firmę z Jeonggukiem…

– Co? Jak to?

– Trochę się wydarzyło przez czas, kiedy Cię nie było. Lan się usunęła ze stanowiska i odsprzedała nam udziały…
– Porozmawiamy później. Zrób teraz test i będziemy wiedzieć, na czym stoisz.

Brunetka przytaknęła i wstała, kierując się to łazienki. Przez chwilę nie mogłam znaleźć sobie miejsca i w myślach modliłam się o negatywne testy. Kobieta opuściła pomieszczenie, trzymając w ręku cztery plastki, które podała mi szybko do ręki i wróciła na kanapę.

Wzięłam głęboki wdech, czując stres i przypominając sobie sytuację jak ja się dowiedziałam o ciąży. Usiadłam obok niej i czekałyśmy kilka minut w milczeniu.

– Sprawdzisz?

– Jesteś pewna, że nie chcesz sama?

– Nie.

Wzięłam do ręki testy. Każdy z nich wskazywał dwie wyraźne kreski. Przymknęłam oczy na chwilę, po czym spojrzałam na dziewczynę, pokazując jej wyniki.

– Przykro mi…

Przez kolejną godzinę Hana płakała, bo miała nadzieję, że jednak wyjdą negatywnie. Pocieszała kobietę, namawiając ją, by porozmawiała z ojcem dziecka i dała mu szanse na bycie ojcem.

– Nie ukryjesz przed nim dziecka. Nie możesz wymusić na mnie, żebym siedziała cicho i udawała, że nie wiem.
– Hana nie możesz tak zrobić.

– Wyprowadzę się…

– Dlaczego jesteś tak uparta?

– Bo wiem, że to nie wyjdzie! Wiem, co do ciebie czuje. Mia…

– Rozmawiałam z nim i jesteś w dużym błędzie. Wzięłam sobie do serca twoje słowa i wyznał mi, że już dawno przestał na mnie patrzeć w ten sposób.

– Kłamał. Nie przyzna się do tego, żeby móc być blisko ciebie.

Dziewczyna siedziała ze mną do wieczora niemalże do powrotu bruneta. Próbowałam jej przetłumaczyć jednak ta była zbyt uparta.