Przewrotny los...

16

Podeszłam do mamy, żeby dała mi dziesięć minut na ogarnięcie dokumentacji potrzebnej na spotkanie i na chwilę zajęła się Martinem. Poszłam z brunetem do naszego gabinetu, który podchodząc do biurka uderzył pięścią w blat.

– Skurwiel!

Podskoczyłam, bo pierwszy raz widziałam tak wściekłego mężczyznę. Podeszłam do niego i położyłam dłonie na jego barkach, żeby delikatnie je rozmasować.

– Kochanie…

– Masz się wywinąć z tego lunchu Mia, a na oprowadzenie wziąć ze sobą stażystę. Nie waż się zostać z nim sama…

Ogarnęła mnie złość, na co odsunęłam się do tyłu.

– Chyba się zagalopowujesz Jeon! Zmień ton, bo niczego Ci nie zrobiłam...

Mężczyźnie zrzedła mina i spokorniał w mgnieniu oka. Przysunął się łapiąc jedną ręką moją talię, a drugą policzek, łącząc nasze czoła.

– Przepraszam skarbie, bardzo przepraszam… ten facet doprowadza mnie do szału przez to jak na Ciebie patrzy… wiedząc, jak brudne ma myśli w stosunku do ciebie krew mnie zalewa !

– Nie mam wpływu na innych Jeongguk… musisz mi ufać, chyba wiesz jak bardzo Cię kocham, prawda ?

– Wiem skarbie… przepraszam.

– Więc musisz wiedzieć, że coby nie zrobił nie ma u mnie szans, bo cała należę tylko do ciebie.

Musnęłam jego usta, po czym odsunęłam się do tyłu.

– Kocham Cię Mia…

– Wiem…

– Proszę, trzymaj go na duży dystans i odpowiadaj zdawkowo…

– Jeongguk…

Przekazałam brunetowi potrzebne dokumenty i złożyłam buziaka na jego policzku, uśmiechając się szczerze.

– Dzisiaj wieczorem pokaże Ci jak bardzo jestem twoja…

Puściłam mu oczko, na co zagryzł dolną wargę, lustrując moje pośladki.

…

Dawno nie czułam przy nikim takiego spięcia. Mężczyzna cały czas się we mnie wpatrywał, aż miałam ochotę, nim potrząsnąć.

– Cieszę się na naszą współpracę i czekam, kiedy zaowocuje.

– Nasz plan przygotowany na przetarg jest bardzo dobry jak sam Pan widział.

– Mów mi Martin proszę.

Zaciągnęłam się powietrzem i w głowie miałam słowa bruneta mówiące o dystansie.

– Przepraszam, ale wole, żebyśmy zachowali honoryfikatywność.

Mężczyzna spojrzał na mnie niezadowolony z obrotu sprawy jednak był zawzięty.

– Dzisiaj wieczorem mamy kolację, prawda?

– Tak.

– Mam nadzieję, że do tego czasu zdołam Cię przekonać.

Oprowadzałam mężczyznę po piętrach naszej firmy i opowiadałam ze szczegółami o naszych planach i celach na przyszłość. Ten cały czas uważnie mi się przyglądał, przez co byłam pewna, że jest mną zainteresowany w sposób inny niż bym chciała. Nie udało mi się wywinąć z lunchu, więc zebrałam swoje rzeczy i wyszliśmy do pobliskiej kawiarni przy budynku.

– Możne dla odmiany opowiesz mi coś w końcu o sobie?

Martin wybił mnie z monologu, przez co się zmieszłam. Siedział naprzeciwko spokojnie, popijając gorąca kawę.

– Nie sądzę, żeby moja osoba mogła Cię zainteresować...

Wtedy złapałam się na tym, że nie użyłam formy grzecznościowej co szybko wyłapał i uśmiechnął się arogancko.

– Przepraszam…

– Mówiłem. Nie krępuj się, bo w innych krajach jest to zupełnie normalne.

–Jesteśmy w Korei…

Pociągnęłam temat co mężczyzna już przemilczał. Zwróciłam uwagę na godzinę i poczułam ulgę, że ten lunch dobiega końca.

– Muszę już się zbierać do pracy. Mam nadzieję, że zaspokoiłam pańską ciekawość co do naszej firmy.

– Bardziej ciekawy jest Ciebie. Dasz mi swój numer telefonu, czy muszę nad tym popracować ?

– Jestem w związku.

Rzuciłam krótko, po czym wstałam od stolika, zbierając swoje rzeczy. Mężczyzna wstał razem ze mną i pokierowaliśmy się w stronę wyjścia. Odprowadziłam naszego inwestora na parking i pożegnałam.

– Do zobaczenia wieczorem piękna.

– Do widzenia.

Ukłoniłam się i odwróciłam w stronę windy. Czułam jego wzrok na sobie, ale nie zamierzałam się oglądać.

Popchnęłam drzwi naszego gabinetu i usiadłam przy biurku. Bruneta i  Hwanga jeszcze nie było. Rozmyślałam nad tym natrętnym facetem, który absolutnie nie powinien zaprzątać moich myśli.

…

Wyszłam spod prysznica i owinięta ręcznikiem usiadłam przy toaletce, żeby zrobić wieczorowy makijaż. Wyciągnęłam z garderoby długą granatowa suknię, którą założyłam na ciało.

Po chwili usłyszałam otwierające się drzwi, w których progu stanął ciemnooki.

– Wow, Mia. Wyglądasz pięknie…

Podszedł do mnie i łapiąc za pośladki przyciągnął do swojego ciała. Zarzucił moje włosy na plecy i zaczął składać delikatne pocałunki na szyi. Odruchowo odchyliłam głowę, żeby zrobić mu lepszy dostęp do mojej skóry. Uwielbiałam jego pieszczoty, i to jak bardzo mnie pociągał.

– Naprawdę Ci się podobam?

– Skarbie… dla mnie jesteś najpiękniejsza nawet spocona w dresach…

Uśmiechał się szeroko, przez co uderzyłam jego bark.

– Spadaj!

…

Weszliśmy do restauracji, w której miała odbyć się kolacja z Bankietem dla wszystkich udziałowców i najważniejszych osób w firmie. Zauważyłam Namjoona i Suri którzy do nas podeszli. Kobieta od razu zrobiła maślane oczy do bruneta, na co poczułam zazdrość, bo wyglądała pięknie w długiej czerwonej sukni.

Nagle do pomieszczenia wszedł Martin, na co serce ze stresu lekko mi przyspieszyło. Wywróciłam oczami, widząc, że zbliża się właśnie do nas.

- Dzień dobry. Witaj piękna, wyglądasz olśniewająco.

Mężczyzna bez ogródek zwrócił się do mnie kompletnie, ignorując całe towarzystwo. Namjoon i Suri mocno się zdziwili, a Jeongguk już zaciskał szczękę ze złości.