Bezczelny Sąsiad (Zakończone)

2.2. "Pragniesz zemsty?"

Jest tu ktoś jeszcze? Wybaczcie, że tak dawno nie było rozdziału, ale zakończenie w trzeciej klasie gimnazjum wymaga czasu.

- Laska...Ambar co tu robisz? - usłyszałam od razu gdy otworzyły się drzwi. Nie wiedziałam co odpowiedzieć. Wmurowało mnie.

- Możesz wyłączyć muzyke? Jest za głośno i spać nie moge. - odparłam.

- Jasne, że nie. - odpowiedział i zamknął mi drzwi przed nosem, a ja wróciłam do mieszkania.

- Chyba coś ci nie wyszło. Kolesi miał wyłączyć muzyke, a nie podgłośnić. - zauważyła Esmeralda.

- Isac...- przerwała mi.

- Ty nadal o nim myślisz? - zapytała.

- To Isac. - mruknęłam.

- Co Isac? Ambar mów pełnymi zdaniami, bo cię nie rozumiem. - mruknęła Es.

- To Isac mieszka na przeciwko mnie i to on otworzył mi drzwi! - krzyknęłam i miałam nadzieje, że tym razem blondynka zrozumie moją wypowiedzi.

- Że co kurwa? Ten Isac Nives?! - zadała pytanie.

- Tak tem sam. - odparłam.

- Ale co on tu robi? Jesteś pewna, że tu mieszka, a może przyszedł tylko na impreze? - pytała.

- Nie wiem. - odpowiedziałam. Myślałam o nim. Wciąż w głowie odtwarzam obraz Isaca w progu drzwiach. Nic się nie zmienił. Nadal te same potargane czarne włosy i tego samego koloru oczy. Był dla mnie nie miły, ale nie dziwie mu się. Wkońcu powiedziałam mu, że go zdradziłam, a następnego dnia wyjechałam.

- Ambar! - krzyknęła Es.

- Co? - spytałam.

- Nicol płacze. - mruknęła, a ja wstałam z fotela i poszłam do swojego pokoju. Mała leżała w łóżeczku. Wzięłam ją na rączki i zaczęłam kołysać się na boki, aby zasnęła. Z dnia na dzień coraz bardziej przypomina mi Isaca, a Esmeralda ma racje Nicol ma takie same oczy i włosy jak Nives. Mimo to wciąż w głowie siedzi mi myśl, że może to być również córka tego drania Patrica.

Pov. Isac

- Stary co jest? - zapytał Alan mój współlokator, a zarazem najlepszy przyjaciel.

- Po roku znów ją spotkałem. - wydusiłem i wyłączyłem muzyke.

- Kogo? - spytał.

- Moją byłą dziewczyne. Kochałem tą małą wredną brunetkę, a ta zdradziła mnie z pierwszym lepszym! - wytłumaczyłem.

- Pragniesz zemsty? - zadał kolejne pytanie.

- Chyba...tak. Tak chcę, żeby cierpiała tak samo jak ja. - odpowiedziałem.

- Masz już pomysł na zemste? - spytał kolejny raz.

- Mam, ale muszę się z tym przespać i dobrze dopracować, żeby nie zrobić żadnej wtopy. - powiedziałem i bez słowa poszłem do swojego pokoju.

Teraz jedyne o czym myśle to o Ambar. Jedyne co czuje do tej brunetki to nienawiść. Przez cały rok próbowałem o niej zapomnieć i udało mi się. Teraz kompletnie nic do niej nie czuje. Nic.

Kochani pamiętajcie o komentarzach, bo są bardzo ważne. Nie będę was oszukiwać. Nie dodawałam rozdziałów, bo po prostu miałam brak weny, ale teraz mam pomysł na tą książke.

Psotkamak ❤