Tyrant'ın Son Bebeği

Bölüm 139

"Biliyorum" diye yanıtladı imparator.

Raven ekledi, "Yarından sonraki gün yardımcı olarak çalışmaya başlayacak."

"Bunu da biliyorum," dedi Ridrian, ama sanki beni bir daha hiç göremeyecekmiş gibi bakışları benden hiç ayrılmadı. Ellerimi tuttu. "Dikkat olmak."

"Yapacağım." Bu gidişata yakından şahit olan herkes, iki aşığın sonsuza dek ayrılacağını zanneder.

Ben de üzüldüm ama Raven'ın dediği gibi yarından sonraki gün çalışmak için saraya döneceğim. Önümüzdeki birkaç gün boyunca doğru dürüst uyuyamayacak olan Ridrian için endişeleniyordum. Yaptığımız bu yeni anlaşmaya gerçekten üzülmüş göründüğü için onun adına üzüldüm.

"Majesteleri, ne zaman yorulursanız beni arayabilirsiniz," diye bilgilendirdim onu.

Ridrian gülümsedi. "Gerçekten istediğin zaman gelecek misin?"

Gülümsedim ve başımı salladım. "Beni çağırırsan gelirim."

"Eminsin?"

"Evet elbette."

"Söz mü?"

"Evet." Güldüm. Kaç kez onaylayabilirim? İstesem bile İmparatorun isteğini reddedemezdim. Ve Ridrian'ın uykusuzluktan ne kadar çılgına döndüğünü düşünürsek benim gelmem herkes için daha güvenli olurdu. Yapmasaydım bile Raven beni buna zorlardı.

"Beş dakika bile çok uzak. O asilzadenin saraya daha yakın olan malikanesini boşaltmasını emretmeliydim," dedi Ridrian.

Raven şok içinde, "Majesteleri, bu tiranlıktır" dedi.

Buradan ayrılmama karar verildiği anda Ridrian en yakın boş konağı kontrol etmişti. Daha sonra bir kontun malikanesini devralacağını söyleyerek herkesi şok etti. Neyse ki kimseyi kovmasına gerek kalmadan boş bir konak buldu. Eğer öyle olsaydı, şu anda sahip olduğu kötü itibar daha da artardı.

Bunun yerine bana sarayın ön kapısından beş dakika uzaklıkta küçük bir konak hediye etti. İmparatorluğun, gelecek on yıllık yaşam masraflarını ve katılımcıların ücretlerini karşılamak için gereken tüm fonlara sponsor olacağını söyledi. Aslında para, mahkum edildiklerinde Kont Claude ve Kont Russen'den alınan servetten geliyordu, bu yüzden şimdilik endişelenecek bir şeyim yoktu. Adıma tek kuruş bile olmadan yola çıktıktan sonra anında İmparatorluğun en zengin insanlarından biri oldum. Artık bağımsız bir kadındım.

Ridrian bunun bir hediye olmadığına dair bana güvence verdi. Zenginlik başlangıçta Lesprey ailesine aitti, bu yüzden onu geri ödemek zorunda olduğumu hissetmemeliydim. Bunu bana söylediğinde biraz daha rahatladım.

"Bu Kont genç, bu yüzden biraz daha uzağa gitmek zorunda kalsaydı çok da önemli olmazdı." Ridrian, hiçbir şeyden haberi olmayan bir soyluyu tahliye etme konusundaki düşüncelerini haklı çıkarmaya çalışmaya devam etti.

“Kont Esran'ın bacakları kötü. Eğer bunu yapsaydınız, Bakan Ivan masum vatandaşlara zorbalık yaptığınızdan şikayet ederdi," diye açıklamaya çalıştı Raven.

"Sanki önemsiyormuşum gibi." Ridrian inanılmaz derecede inatçıydı. Konuyu değiştirmeye karar verdim, yoksa bütün gün böyle ileri geri giderlerdi.

“Majesteleri, yarından sonraki gün geri döneceğim. Ama artık gerçekten gitmeliyim.”

Raven da bana yardım etmek için konuştu. "Majesteleri, Vikont Lesprey'in eşyaları boşaltması gerekiyor. Eşyalarını taşıyan arabalar muhtemelen çoktan gelmiştir ve efendilerinin gelmesini bekliyorlar.”

"Biliyorum." Ridrian tereddüt etti, sonra bana tuhaf bir şekilde sarıldı.

Ridrian beni sıkı tutarken, "Yaralanma ve hastalanma," dedi. “Yaralanırsanız ya da hastalanırsanız Ravis'i aradığınızdan emin olun. Aslında daha iyi bir fikrim var. Ravis, bugün çalışmayı bırak ve Iona'yla git. Ertesi gün onunla birlikte geri gelin.”

Ridrian'ın ani emri karşısında şok oldum. Ve böylece evime bir kişi daha eklendi.

***

Evimi ilk kez görüyordum. Benim adıma satın alınan konağın saraya yakın olduğunu duymuştum ama neye benzediği hakkında hiçbir fikrim yoktu.

"Hoş geldiniz usta!" Girişte durup beni selamlayan katılımcıları gördüğümde söyleyecek söz bulamıyorum. Yirmiden fazla kişi vardı. Ridrian konağın küçük olduğunu ve pek fazla odası olmadığını söylemişti. Beni kandırdı! Bir saraya kıyasla daha küçüktü. Ama yine de bir ev için çok büyüktü ve muhtemelen ucuz da değildi.

“Bu konak çok güzel! Gerçekten burada mı yaşıyorsun?” Lina hayretle sordu.

Ravis, "Majesteleri bu evi seçti" diye açıkladı. “Claude ailesine aitti. Tüm servetlerine el konulduğu için imparator, konağı kendi adına yaptırdı. Artık onu sana verdiğine göre artık Lesprey ailesinin adı altında.”

Biraz endişe hissettim. Kont Claude tüm servetini hain yollarla elde etmişti, bu da bu malikanenin kan parası üzerine inşa edildiği anlamına geliyor. İmparatorun nerede yaşayacağıma karar vermesine izin vermemeliydim. Evin etrafına bakarken gergin hissettim çünkü tek düşündüğüm, insanların bu evi yaratmak için ne kadar acı çektiğiydi. Ben tereddüt ederken uşak ve hizmetçilerin başı kendilerini tanıtmak için yaklaştılar.

“Hoş geldiniz ustam. Ben senin günlük hayatından ve malikaneden sorumlu olacak uşak Roban'ım.

“Hoş geldiniz ustam. Ben hizmetçilerin başı Cihanna'yım.”

Gerçekten bu kadar çok görevliye ihtiyacım olduğunu düşünmüyordum ama beni nazik bir şekilde karşılayıp yeni evime davet ettiklerinde, memnun görünmek için baskı hissettim. Aptal bir kız gibi değil, asil bir kız gibi davranmaya başlamalıydım. Duruşumu düzeltip sert bir yüz ifadesine büründüm.

“Ben bu malikanenin yeni sahibiyim, Iona Lesprey. Umarım hepimiz uyum içinde yaşayabiliriz.”

Ravis'i neden kabul etmedikleri konusunda şaşkındım. Sonra onu misafir olarak tanıtmam gerektiğini hatırladım.

“Bu Ravis, Theres Tarikatının Baş Rahibi. İki gün boyunca ziyarete gelecek, o yüzden lütfen ona iyi hizmet edin.”

"Evet, anladım" dedi Roban eğilerek. “Lütfen selamlarımızı kabul edin, Baş Rahip. Yaşamın görkemi seninle olsun."

"Tanıştığıma memnun oldum. Hayatın görkemi seninle olsun,” diye yanıtladı Ravis.

“Bu, sarayda görev yapan Bayan Lina Foid. O benim kişisel hizmetçim olacak. Lina öne çıktı ve küçük bir reverans yaptı.

"Programı ayarlayacağım," dedi Cihanna, sesinde hafif bir rahatsızlık hissi vardı.

Daha sonra bizi içeriye aldılar ve nerede dinlenebileceğimiz gösterildi, bu arada diğer hizmetçiler arabalardan eşyaları getirdiler.