ဗုဒ္ဓဘာသာ၀င်မိန်းကလေးက စာအုပ်တစ်အုပ်ထဲကို ကူးပြောင်းသွားတယ်

Chapter 172

ရွှယ်ကွေ့၀မ်သည် ထိုမြင်ကွင်းကို အဝေးမှ ကြည့်နေသည်။ သူမ၏နှလုံးသားက တစစီကွဲကြေတော့မည်ပင်။

လော့ချယ်က ကုမျန်ကိုနမ်းရန် အစပြုခဲ့၏။

သိသိသာသာပင် လော့ချယ်ကို သူမ မည်သည့်အခါကမှ မသိခဲ့ပေ။ သို့သော် သူမ ဘာကြောင့် အလွန်စိတ်ထိခိုက်နေရသည်လဲ။ ၎င်းက အရေးကြီးသည့်အရာတစ်ခုကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရသလိုပင်။

သူမ ဘာကိုဆုံးရှုံးလိုက်ရသည်လဲ။

ရွှယ်ကွေ့၀မ် မသိပါချေ။

သို့သော် သူမ ဘာမှတိတိကျကျမသိရသောကြောင့် ပို၍ထိတ်လန့်မိသည်။

တစ်ခုခုကို ဖမ်းဆုပ်ချင်သော်လည်း နောက်ဆုံးတွင်တော့ သူမ ဘာကိုမျှမဖမ်းဆုပ်လိုက်နိုင်ဘူးဆိုတာ သိလိုက်ရ၏။

ထိုအခိုက်အတန့်တွင် လော့ချယ်က ကုမျန်၏လက်ကိုကိုင်၍ ရွှယ်ကွေ့၀မ်နားမှ ဖြတ်သွားခဲ့သည်။

ရွှယ်ကွေ့၀မ်သည် သူမလက်ကိုဆန့်၍ လော့ချယ်၏လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရန် ကြိုးစားလိုက်သော်လည်း အေးစက်စက်ဆက်ဆံမှုကိုသာ ပြန်ရလိုက်သည်။ "ရွှယ်မိန်းကလေး ကျေးဇူးပြုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုထိန်းသိမ်းပေးပါ"

ရွှယ်ကွေ့၀မ် သူမကိုယ်သူမ ရယ်မောလိုက်သည်။ သူတို့ ထွက်သွားပြီးနောက် သူမထိုင်ချလိုက်ပြီး မျက်နှာကိုအုပ်၍ ငိုကြွေးမိတော့၏။

တစ်ဖက်တွင်၊ ကုမျန်နှင့် လော့ချယ်တို့သည် ပဋိပက္ခဖြစ်ခဲ့သော်လည်း သူတို့သည် ပြန်လည်သင့်မြတ်သွားပြီပင်။

လော့ချယ်ကိုတွေ့တော့ လော့ကျစ်ယွီက သူတို့ဘာဖြစ်ကြတာလဲဟု အလျင်စလိုမေးလာသည်။

သို့သော် လော့ချယ်တွင် သူ့ဝမ်းကွဲကို တုံ့ပြန်ချင်သည့် စိတ်အခြေအနေရှိမနေချေ။ လော့ကျစ်ယွီ ခေါင်းခါလိုက်မိသည်။

ချစ်သူတွေအတွက်တော့ စိတ်ခံစားချက်တွေက မြန်မြန်ရောက်လာပြီး မြန်မြန်ပြန်ထွက်သွား၏။ နမ်းပြီး သူမကိုချော့လိုက်ရုံပင်။

သူက သူတို့၏ဆက်ဆံရေးအခြေအနေကို ကြင်နာစွာ ဂရုစိုက်ပေးခဲ့သော်လည်း လော့ချယ်က တကယ်ကို ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။