Z dedykacją od Franciszka dla Cioci teba23
Franek patrzył na wypełnioną chomikami klatkę. Zwierzątka różniły się od siebie. Niektóre były całe białe, inne przypominały z wyglądu Gatka i Gacka.
- Którego chomika chcesz? - odezwała się stojącą obok Franka Agatka.
- Tego czekoladowego - rzekł przykładając wskazujący palec do klatki.
Po chwili poczuł na swojej głowie rękę taty. Szymon pogłaskał go po włosach.
- Ma pani bardzo ładne chomiki - odezwał się do sprzedawczyni.
Kobieta uśmiechnęła się.
- Którego pokazać? - spytała.
- Sam nie wiem. Interesowałby nas chomik, który będzie odporny na mróz i na fale gorąca, i którego można prać w automacie...
Franuś uśmiechnął się.
- Tata... - westchnął.
- Co tata? - rzekł Szymon kładąc rękę na ramieniu syna. - Jakby dało radę, kupilibyśmy jeszcze pancerzyk ochronny dla chomika. Szkoda, żeby miał zostać zgnieciony jak Gatek.
- No, niestety, chomiki to bardzo delikatne stworzonka. Łatwo można im zrobić krzywdę.
- Ja nie zrobię mu krzywdy... Będę się o niego troszczył... Tata, kupisz mi?
Szymon uśmiechnął się do sprzedawczyni.
- Pokaże nam pani tego czekoladowego? - spytał.
Kobieta wyszła zza lady. Wyciągnęła chomika z wielkiej klatki. Podała go Frankowi do ręki. Chłopiec przytulił go do swego policzka. Łzy stanęły mu w oczach.
- Tatuś, kupisz mi? - spytał błagalnym głosem.
- Kupię, ale nie będziesz mi nosił go w bluzie ani w skarpecie.
- Nie będę - szepnął chłopiec kiwając głową.
Szymon wyciągnął portfel z tylnej kieszeni spodni. Zapłacił za chomika. Franuś podskoczył z radości.
- Tatuś, zobacz, jaki ten chomik jest śmieszny... On się do mnie przytula... Ej, ja nie jestem do jedzenia.
- Tylko dbaj o niego, bo więcej chomików nie dostaniesz - rzekł Szymon wyprowadzając syna ze sklepu zoologicznego. Franuś pokiwał głową. Chwycił ojca za rękę.
- Jesteś super, wiesz? - szepnął spoglądając na tatę.
Szymon uśmiechnął się. Poczochrał Frankowi włosy na głowie.
- Chodź, idziemy poszukać mamy.
- Okej.
