ဇာတ်လိုက်မရဲ့ သိမ်မွေ့နူးညံ့တဲ့ သူငယ်ချင်းလေး။

Part 17

Unicode

အခန်း ၁၇

ထိုကောင်လေးသည် အသက်ငါးနှစ်သာ ရှိနေသေးသော်လည်း အလွန် သပ်ရပ်လှပသော အနီရောင် လည်စည်းလေးဖြင့် အလှဆင်လို့ထားပြီး အပြာရင့်ရောင်ရှိသည့် ကျောင်းဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်၍ ဆံပင်များကိုလည်း သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြီးလိမ်းထားသေးသည်။ ထို့ကြောင့် သူ၏ ပုံစံလေးသည် ချစ်စဖွယ်ကောင်းပြီး တော်ဝင် မင်းသားလေးတစ်ပါး ကဲ့သို့ပင် ဖြစ်နေလေသည်။

သို့သော် ထိုကလေးငယ်လေး၏ အသွင်အပြင်သည် ချစ်စဖွယ်ကောင်းသော်လည်း သူ၏ နှုတ်မှထွက်ပေါ်လာသော စကားလုံးများသည် လုံးဝကို အေးစက်မာကြောလို့နေပြီး အထက်စီး ဆန်လှလေသည်။

ထိုကလေးသည် စိတ်ဆိုးလို့နေသည်။

“သူက ကျွန်တော့်အမေ မဟုတ်ဘူး။ သူက ကျွန်တော့်အဖေနဲ့ ကွာရှင်းလိုက်ပြီဆိုတော့ ကျွန်တော့်အမေ ပိုလို့တောင် မဟုတ်တော့ဘူး”။ မော့ကျားရှုသည် လှေကားပေါ်တွင် ရပ်နေရင်းဖြင့်ပင် ထိုကဲ့သို့ ပြောလိုက်လေသည်။

အန်းရှ၏ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သည့်အလျောက် ချန်ရွှယ်မင်သည် ထိုကလေးကို ပြေး၍သာ ရိုက်ချင်မိတော့သည်။ “မင်း ဘာတွေပြောနေတာလဲ။ သူက ဘာဖြစ်လို့ မင်းအမေ မဟုတ်ရတော့မှာလဲ။ မင်းအဖေက မင်းကို အဲဒီအတိုင်းပဲ သင်ပေးထားတာလား”။

မော့ကျားရှု၏ အပြုအမူများကို ကြည့်လိုက်ခြင်းအားဖြင့် အန်းရှသည် ဤအိမ်တွင် ဆင်းရဲဒုက္ခပေါင်း များစွာကို ခံစားခဲ့ရသည်ကို အသေအချာ သိသွားလေတော့သည်။

အန်းရှသည် တကယ်ကို ငရဲကျနေသကဲ့သို့ ဖြစ်မည်ဟု သူမဘာသာ တွေးတော့လိုက်မိလေသည်။

သူမ၏ ခင်ပွန်းသည် သူမကို မချစ်သလို သူမ၏ သားအရင်းသည်ပင်လျှင် သူမကို မချစ်ဖို့ ရိုက်သွင်းဆုံးမ ခံထားရလေသည်။

ကလေးတစ်ယောက်က ဘယ်လိုတောင် သူအမေကို မချစ်ဘဲ နေနိုင်ရတာလဲ။

ထိုကလေး နေထိုင်ရာ ပတ်ဝန်းကျင် အခြေအနေကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင်၊ ထိုကလေးကို တစ်ယောက်ယောက်ကသာ ခိုင်းစေထားခြင်းသာ မဟုတ်လျှင်...။