"အပိုင်း (၄၀)"
အန်းရှသည် ရှဟယ်မြို့သို့ရောက်လာမည့် ချန်ရွှယ်မင်ကို စောင့်နေရင်းပင် နောက်ဆုံးတော့ အိမ်အသစ်တစ်လုံးကို အဆင်ပြေပြေဖြင့် ရရှိနိုင်လိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။
ထိုအိမ်ကို ဝယ်ယူလိုက်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ ငှားရမ်းလိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်သည်။
အန်းရှ ငှားရမ်းလိုက်သောအိမ်သည် သာမာန်အိမ်တစ်လုံးတော့ မဟုတ်ပေ။
သူမသည် ဇီဇာကြောင်တတ်သူဖြစ်သည့်အပြင် ကျန်းမာရေးအတွက်လည်း ထည့်သွင်းစဉ်းစားလျက် ၆၀၀၀ စကွဲယား မီတာ အကျယ်အဝန်းရှိသည့် သစ်တောနယ်မြေလေးပါသော အိမ်ကို ငှားရမ်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
သစ်တောလေး ပါဝင်နေသောအိမ်သည် သာမာန်တော့ မဖြစ်နိုင်ပေ။
ထိုနေရာသည် ရေကန်လေးတစ်ခုဖြင့် နီးကပ်လျက်ရှိပြီး အဆင်အတန်းမြင့်သည်ဟု သတ်မှတ်ထားရသည့် ရှုခင်းနေရာလည်းဖြစ်ပြီး သစ်တောနယ်မြေများ ဝန်းရံ၍ ဆောက်လုပ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။
ထိုမြေနေရာ၏ မူလပိုင်ရှင်သည် ထိုသစ်တောလယ်မြေကို ကြီးမားလှသည် ဥယျာဉ်ကြီးတစ်ခုပါဝင်သည် အားလပ်ရက် အပန်းဖြေနေထိုင်နိုင်သည့် တည်းခိုအိမ်အဖြစ် ပြောင်းလဲချင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
ထိုပိုင်ရှင်သည် ပိုက်ဆံအမြောက်အများကို အကုန်အကျခံ၍ ပြည်တွင်းရှိ ဒီဇိုင်နာများကိုလည်း ခေါ်ယူခဲ့ပြီး သူ၏ ပန်းဥယျာဉ်လေးကို အကောင်အထည်ဖော်နိုင်ရန် စိုက်ပျိုးရေး ပညာရှင်များကိုလည်း ခေါ်ယူခဲ့လေသည်။ ရင်းနှီးမြုပ်နှံလိုက်ရသည့် အင်အား၊ အချိန်နှင့် ငွေကြေးများသည်လည်း လွန်စွာ ကြီးမားလှလေသည်။
သို့သော်လည်း ထိုနေရာ၏ပိုင်ရှင်သည် သူ၏ သားသမီးကိစ္စများကြောင့် ထိုစီမံကိန်းမှ ကုန်ကျငွေများကို သူ၏ကုမ္ပဏီသို့ ပြန်လည် ထုတ်ယူသွားရသည်မှာတော့ နှမျောစရာ ကောင်းလှလေသည်။
အန်းရှတွင် ငွေကြေးမြောက်များစွာ ရှိလေသည်။
နောက်ဆုံးတွင်တော့ ထိုဥယျာဉ်ကြီးသည် ဆောက်လုပ်ပြီးစီးသွား၍ အန်းရှကဲ့သို့ သူဋ္ဌေးမကြီးတစ်ဦးအတွက်တော့ ဈေးသက်သက်သာသာနှင့် ရရှိလိုက်သလိုပင်။
YOU ARE READING
ဇာတ်လိုက်မရဲ့ သိမ်မွေ့နူးညံ့တဲ့ သူငယ်ချင်းလေး။
Romanceဘာသာပြန်သူ - စွဲညို့အသင်း ရိုရိုချိုချိုနဲ့ မခါးတာလေး ဖတ်ချင်ရင် လာနော်