Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Κεφαλαιο 1

Η Αννα πάτησε το play στη συσκευή του DVD και βολεύτηκε στον καναπέ, με τα πολύχρωμα χουχουλιαρικα μαξιλάρια, αναστενάζοντας από ευχαρίστηση. Ο Μαρτιν, ο γάτος της, είχε ήδη βολευτεί στα πόδια της, χουρχουριζοντας χαδιαρικα, τόσο δυνατά που σχεδόν κάλυπτε τον ήχο της βροχής που μαστίγωνε τα τζάμια. Ο Μαρτιν, ο καναπές και ο « Άγγλος Ασθενής» ήταν ο αγαπημένος συνδυασμός της Αννας, ειδικά τις νύχτες με βροχή και ειδικά τις νύχτες που έμενε μονη. Η Ζωη, η συγκάτοικος της, θα διανυκτερευε στο Λονδίνο και θα έφευγε από εκει για Νεα Υόρκη, πραγμα που σήμαινε πως για ένα ολόκληρο 24ωρο η Αννα θα είχε ολόκληρο το σπιτι στη διάθεση της. Με ένα τσίμπημα ενοχής, η Αννα σκέφτηκε πως ήταν τυχερή που η συγκάτοικος της ήταν αεροσυνοδός. Τις νύχτες που εκεινη έλειπε, η Αννα και ο Δημήτρης μπορούσαν να μένουν μαζί, να κοιμούνται αγκαλια και ξυπνάνε αγκαλια, να παίρνουν μαζί πρωινό και μετά να μπαίνουν χωριστά στα αυτοκίνητα τους για να ξανασυναντηθούν στο νοσοκομειο. Δεν μιλούσαν ανοικτά για τη σχέση τους- ο Δημήτρης δεν ήθελε να γίνουν αντικείμενο σχολίων. Αλλά σήμερα ο Δημήτρης είχε εφημερία... Με ένα ζαρωμα στο μέτωπο η Αννα σκέφτηκε πως είχαν πυκνώσει οι εφημερίες  που έκανε μακρια από τις δικές της βάρδιες. Θυμήθηκε τις εποχές που είχαν πρωτοσυνεργαστει στο νοσοκομειο: τον συγχρονισμό τους, το ποσο καλα συμπλήρωναν ο ένας τον αλλον. Αυτος άλλωστε ήταν ο λόγος που τους είχε φέρει πιο κοντα και συναισθηματικά. Η κοινή αγωνία για τους ασθενείς τους,  η κοινή επαγγελματική οπτική. Επιπλέον,  ήταν και οι δυο εξίσου φιλόδοξοι. Και εξίσου ψυχαναγκαστικοι. Αγαπούσαν την τάξη και τη ρουτίνα, τα προσεκτικά σχεδιασμένα προγράμματα,  την καθαριότητα, τα ζώα, τις καλες ταινίες και το καλό φαΐ. Όταν ο Δημήτρης την αγκάλιαζε ένιωθε πως την τυλίγει ένα τρυφερό στην υφή ρούχο, που μοσχομυρίζει. Αλλά σήμερα θα έπρεπε να αρκεστεί στον Μαρτιν και στον Άγγλο Ασθενή.  

Η Αννα ανασηκωθηκε ράθυμα και μπήκε στην μικρή κουζίνα, με τους κροκι βαμμένους τοίχους, για να βάλει λίγο ρούμι στο κακάο της. Το διαμερισματάκι τους είχε κεντρική θέρμανση, και τα ωράρια των υπολοίπων ενοίκων δεν εναρμονίζονται με τα δικά τους τρελα ωράρια. Στις δεκα το βραδυ, η θέρμανση έκλεινε, με αποτελεσμα το διαμέρισμα να αποκτά τη θερμοκρασία ενός ινγκλου. Η Ζωη και η ιδια χρησιμοποιούσαν συχνά έξτρα θερμαντικά σώματα, αλλά επισης συχνά κατέφευγαν στις θερμαντικες ιδιότητες του αλκοόλ. Η Ζωη είχε φέρει ένα καταπληκτικό ρούμι, από ένα πρόσφατο ταξίδι της στην Κούβα, το οποίο οι δυο τους τιμούσαν δεόντως τις κρύες βραδιές, προσθέτοντας το για άρωμα στο κακάο. Ήταν κρίμα που η Ζωη έλειπε. Ο δεύτερος σημαντικότερος ανθρωπος στην καθημερινότητα της Αννας ήταν η Ζωη. Μετά τον Δημήτρη... Η Αννα αγαπούσε το κελαριστο γελιο της Ζωής, τα στρογγυλά, μονίμως βαμμένα με αι λαινερ, μάτια της, την καταπληκτική αίσθηση του χιουμορ, τον τροπο με τον οποίο η φίλη της αντιμετώπιζε τη ζωη: χαλαρά, χωρίς αγωνίες και άγχη, χωρίς φόβο μπροστά στο άγνωστο. Αντίθετα με την ιδια, η Ζωη λάτρευε το ρίσκο, τις εκπλήξεις, την περιπέτεια. Ήταν ριψοκίνδυνη και ατρόμητη.  Είχε αδυναμία στα εξτριμ σπορτς. Κατά τη γνώμη της Αννας, η ιδια η δουλεια της αεροσυνοδου ήταν ένα επικίνδυνο σπορ. Της ήταν αδιανόητο πως η Ζωη μπορούσε να δουλευει ολόκληρο οκτάωρο στον αέρα. Ήταν διαφορετικές ως χαρακτήρες αλλά οι διαμετρικα αντιθετες ιδιοσυγκρασίες τους κούμπωναν περιέργως καλα στη συγκατοίκηση.