Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Kεφάλαιο 92

Η Άννα σταύρωσε αμυντικά τα χέρια και είπε:

" ΟΚ, πες ο,τι είναι να πεις, έτσι και αλλιώς δεν πιστεύω τίποτα"

" Άκου τι είπε ο Αινστάιν, αετόπουλο: Ο θυμός, λέει, κατοικεί μόνο στις καρδιές των ανόητων. Με που το διάβασα, επειδή θεωρώ τον εαυτό μου έξυπνο και όχι ανόητο, αποφάσισα πως θα πρέπει να εξοστρακίσω κάθε ψήγμα θυμού για σένα από την καρδιά μου και να σε συγχωρήσω για τις απαράδεκτες ενέργειες που μου απέδωσες. Μην γίνεσαι ανόητη και εσύ. Κάτσε να συζητήσουμε σαν άντρες". Έσβησε το τσιγάρο της πατώντας το με τη μπότα της και κοίταξε προς τη νύχτα, μιλώντας πιο πολύ στο κενό: " Θα το πω μία φορά. Δεν είχα τίποτα με τον πανύβλακα πρώην σου. Θα προτιμούσα να το ρίξω στα σκυλιά παρά να πάω μαζί του. Έχει ακριβώς τα χαρακτηριστικά των ανδρών που απεχθάνομαι. Ακόμα και να μην σε αγαπούσα, ακόμα και αν δεν φοβόμουν μην σε πληγώσω, δεν θα πήγαινα ποτέ μαζί του. Είναι αηδιαστικός. Ήταν λιγότερο αηδιαστικός όταν ήταν μαζί σου. Έλεγα μέσα μου, ΟΚ, αφού εκτιμάει την Άννα έχει κάποια ποιότητα ο τυπάκος. Και του συγχωρούσα τα υπόλοιπα: Την εγωπάθεια, τη μικρότητα, την εαυτουλίασή του, την βλακώδη φιλοδοξία του - που πραγματικά δεν ξέρω σε ποια προσόντα που ΝΟΜΙΖΕΙ πως διαθέτει τη στηρίζει-, την επίσης βλακώδη φαλλοκρατική συμπεριφορά του"

" Και τι δουλειά είχε το εσώρουχό του στο δωμάτιό σου, Ζωή; Γιατί ο Δημήτρης μου είπε πως ξέρω πολύ πολύ καλά την νέα ερωμένη του; Είναι μαλάκας ίσως, αλλά γιατί να πει ένα τόσο χοντρό ψέμα;"

" Θες να πεις πως με κατανόμασε;;; Τότε είναι πολύ χειρότερος από όσο τον έχω κόψει. Διότι αν υπονόησε πως έγινα ερωμένη του, είναι και παρανοϊκός ψεύτης. Αλλά το θέμα μου δεν ήταν αυτός ο γελοίος άντρας. Το θέμα μου τον Δεκέμβριο ήσουν εσύ. Εσύ, που σκέφτηκες πως θα μπορούσα να είμαι τόσο φθηνή..."

¨Τι δουλειά είχε το εσώρουχό του στο δωμάτιό σου, σε ξαναρωτάω" είπε η Άννα σε έντονα ανακριτικό ύφος.

" Δεν έχω ιδέα για ποιο εσώρουχο μιλάς. Όπως ίσως θυμάσαι μπαινοβγαίνουν αρκετοί άντρες στο σπίτι. Και στο κρεβάτι μου... Δεν έχω ιδέα ποιος έφυγε χωρίς το φύλλο συκής του. Μήπως το εσώρουχο έγραφε και το όνομά του πρώην καλού σου, κεντημένο, όπως κάνανε παλιά οι μαμάδες στα ρούχα των παιδιών τους;"

" Όχι, αλλά ήταν ακριβώς ένα εσώρουχο σαν αυτά του Δημήτρη!" διαμαρτυρήθηκε η Άννα, ενώ μέσα της ένιωσε να λυγίζει.

" Και τι το ξεχωριστό είχε; Ήταν μεταξωτό όπως ο μεταξωτός του κώλος...;"

Μέσα της, η Άννα κρυφογέλασε άθελά της. Η Ζωή είχε πάντα τον τρόπο να την κάνει να χαμογελά ακόμα και στις πιο άσχετες στιγμές.

" Άκου, φίλη μου" συνέχισε η Ζωή. " Ας μην σε παιδεύω. Ορκίζομαι σε ό,τι ιερότερο έχω πως δεν πήδηξα τον Δημητράκη. Επίσης, για να σταματήσει εδώ η ιστορία, μια για πάντα, θα σου πως πως έβαλα τον Ζαχαρία να ψαχουλέψει λίγο. Τον θυμάσαι τον Ζαχαρία; Εκείνον τον μπάτσο με τον οποίον έβγαινα πριν τρία χρόνια; Έχει φύγει από την αστυνομία, κάνει τώρα ιδιωτικές έρευνες για μία ασφαλιστική. Τσακάλι, δηλαδή. Απλώς από περιέργεια ( και από αγάπη για σένα), τον έβαλα να βρει ποια είναι η πέτρα του σκανδάλου- δεδομένου πως γνωρίζω στα σίγουρα πως δεν είμαι εγώ. Και guess what! Ξέρεις με ποια ξελογιάστηκε; Με την προισταμένη του ουρολογικού. Ο Ζαχαρίας το ξεκαθάρισε μέσα σε ένα 24ωρο αυτό το τρομερό μυστήριο. Είναι παντρεμένη αυτή, εντελώς παντρεμένη, και έχει τα διπλάσιά του χρόνια"

" Με την Ματίνα;;; Είναι αδύνατον! Η Ματίνα είναι φίλη μου, πίναμε καφέ πολυ συχνά, ήξερε για το δεσμό μας, αδύνατον να είναι η Ματίνα!"

" Μου αρέσεις, Άννα" είπε ειρωνικά η Ζωή. "Για τη Ματίνα δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις, αλλά σε μένα απέδωσες το κέρατό του στα τσάκα τσάκα"

" Η Ματίνα είναι η προισταμένη στο τμήμα του!"

" Ε, και; Δεν ξενοπηδιούνται οι προισταμένες;"

" Δεν καταλαβαίνεις, είναι μεγάλη, έχει γιους στην ηλικία του Δημήτρη"

" Ακόμα ένας που ψάχνει τη μαμά του στη γκόμενα, πού το περίεργο;" είπε με απάθεια η Ζωή. " Ειδικά αυτός ο ανώριμος βουτυρομπεμπές."

Η Άννα έπιασε το κεφάλι της και ίσιωσε τα μαλλιά της σαστισμένη από το σοκ:

" Αδύνατον! Δεν το χωράει ο νους μου"

" Πάνω, στη βαλίτσα, έχω φωτογραφίες που τράβηξε ο Ζαχαρίας. Τις έφερα για απόδειξη. Εντωμεταξύ, για χάρη σου και για χάρη της φιλίας μας, φασώθηκα με τον Ζαχαρία. Κάπως έπρεπε να του ξεπληρώσω την εξυπηρέτηση. Όχι, βέβαια, πως μου ήταν δυσάρεστο, το αντίθετο. Για την ακρίβεια, δεν θυμάμαι γιατί παράτησα τον συγκεκριμένο άντρα, είναι κούκλος και πανέξυπνος, great kisser, big spender..."

" Είχες πει πως είναι μαμάκιας και πως η μαμά του τον φώναζε Ζαχαρούλη" είπε η Άννα ξεκαρδισμένη, ξεχνώντας το κυρίως θέμα της συζήτησης.

" Θεέ μου, ναι, χαχαχαχαχα!"

Και έτσι απλά, η όποια ένταση, οι όποιες αμφιβολίες, οι όποιες υποψίες χάθηκαν, καθώς οι δυο τους, γελούσαν με την καρδιά τους, αυτοσαρκάζοντας τους εαυτούς τους και τις επιλογές τους, έτσι όπως κάνουν οι πραγματικά έξυπνες γυναίκες.

" Μου λειψες, Ζωή" είπε η Άννα και αγκάλιασε τη φίλη της με θέρμη.

" Πόσο χαζές είμαστε, πες μου..." είπε η Ζωή και χοροπήδησε πάνω στα τακούνια της. " Πες μου, με πιστεύεις;"

" Εσένα ίσως όχι, αλλά τις φωτογραφίες του ...Ζαχαρούλη, στα σίγουρα!"