Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Κεφάλαιο 84

Αχ, είχε δίκιο ο Γιώργος, σκεφτόταν η Άννα ενώ εξέταζε τον μικρό Αλέξανδρο, κάτω από το άγρυπνο μάτι του Αλεξανδράκη και κάτω από το ξινισμένο πρόσωπο της Ελισάβετ: Μόνο τραγούδι της Lady Gaga θα μπορούσε να αποδώσει το ύφος του εραστή της: το POKER FACE!

Έτσι ήταν το ύφος του. Κλειστό, ανεξιχνίαστο, σαν το ύφος που έχει ένας έξυπνος χαρτοπαίχτης που μπορεί να κρατάει στα χέρια του απλώς διπλές και να νομίζεις πως έχει φλος ρουαγιάλ.  Μπορούσε να την κρατάει στην αγκαλιά του το προηγούμενο βράδυ και το επόμενο πρωί να είναι ψυχρός πάγος, παγωμένος ωκεανός που έκρυβε κάτω από την επιφάνεια του μία άβυσσο. Ή ίσως και πιράχνας... Που είχε μπλέξει! Πόσο υπέροχο και πόσο επικίνδυνο ήταν αυτό το μπλέξιμο.  Της ήρθε στο μυαλό ο Δημήτρης: τα πλαδαρά χάδια του, τα ακόμα πιο πλαδαρά λόγια του, κουτοπόνηρα, ψεύτικα λόγια, που εκείνη τα κατάπινε ως ερωτόλογα. Πόσο αδέξιος εραστής ήταν ο Δημήτρης! Πόσο βαρετά έκανε έρωτα, πόσο προβλέψιμα. Ήταν, τώρα που μπορούσε να κάνει συγκρίσεις, σαν η Άννα να έτρωγε για χρόνια έναν ατέλειωτο κουβά με άπαχο γιαούρτι που εδώ και τρεις μέρες είχε μετατραπεί σε καυτή, πικάντικη, καυτερή μεξικάνικη συνταγή. Σε κάτι που τρέλαινε με τις γεύσεις του το μυαλό της και το σώμα της.

" Μια χαρά είναι το παιδί" είπε όταν ολοκλήρωσε την εξέταση.

" Δεν περιμέναμε, βέβαια, να μας το πεις εσύ..." είπε ειρωνικά η Ελισάβετ, κροταλίζοντας τα κολιέ της στο λαιμό με τα δάκτυλά της. " Ο Γιάννης όμως επέμενε..."

" Όσες περισσότερες γνώμες έχουμε, τόσο περισσότερο διασφαλίζουμε την υγεία του Αλέξανδρου..." είπε εκείνος και έριξε ένα απολογητικό βλέμμα στην Άννα.

" Μια χαρά είμαι! " πετάχτηκε και ο μικρός. " Ούτε ζαλίζομαι, ούτε τίποτα"

" Ναι, είσαι σούπερ!" συμφώνησε η Άννα. " Κόλλα πέντε..."

Η Ελισάβετ την κοίταξε με ακόμα μεγαλύτερη αμφισβήτηση: " Νομίζω πως τελικά πρέπει να πηγαίνεις σε πολλούς γιατρούς για να βγάζεις άκρη. Εδώ οι γιατροί και μπερδεύονται, σκέψου οι νοσοκόμες..."

Η Άννα κατάπιε την προσβολή χαμογελώντας: " Πάντως δεν πρέπει να κουραστεί γαι κάποιες μέρες, ούτε να δει πολύ τηλεόραση..."

" Μας έδωσαν οδηγίες οι γιατροί, δεν περιμέναμε από..."

" Σταμάτα να ακούσουμε, Ελισάβετ!" την έκοψε ο Αλεξανδράκης.

" Να ακούσουμε τι;  Τα ξέρω και από μόνη μου"

" Ούτε τάμπλετ να μην παίξω;" ρώτησε με αγωνία ο μικρός.

" Άντε, δες για ένα τέταρτο, να σου φύγει ο καημός. Αλλά αν ζαλίζεσαι, μου υπόσχεσαι πως θα το σταματήσεις..."

" Δεν είμαι χαζός.." είπε τσαχπίνικα ο Αλέξανδρος. " Αν μου έρθει ζαλάδα θα το πω στην όμορφη νοσοκόμα μου..."

Η Ελισάβετ αναψοκοκκίνισε: " Δεν είμαστε καλά! Αυτή εδώ παίζει την γκόμενα και στο παιδί" είπε σφυριχτά, χωρίς ίχνος διακριτικότητας.

" Αφού είναι ωραία γκόμενα και έχει και ωραία μεμέ"

" Παναγία μου!" έφριξε η Ελισάβετ. " Τι λόγια είναι αυτά..."

" Είναι λόγια ενός άντρα" καμάρωσε ο Αλεξανδράκης κοιτώντας την Άννα βαθιά στα μάτια. Εκείνη ήθελε να μπει κάτω από το χαλί, κάτω από το σκέπασμα του κρεβατιού, να κουκουλωθεί με κάποιον τρόπο για να μην δουν την αμηχανία και τη ντροπή της. Ταυτόχρονα, όμως, ένα άγνωστο τμήμα του εαυτού της, ήθελε να πλησιάσει τον Αλεξανδράκη -μπροστά στα μάτια της Ελισάβετ!- και να του δώσει ένα παθιασμένο φιλί στο στόμα, τυλίγοντας τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του. Ήταν ακαταμάχητος με το μπλε του πουκάμισο που προφανώς είχε φορέσει για να φαίνεται ευπαρουσίαστος στο νοσοκομείο.

" Ελεος, Γιάννη... Τι παράδειγμα δίνεις στο παιδί..." είπε η Ελισάβετ, κοιτώντας κακιωμένα την Άννα.

Εκείνος τίναξε τα μαλλιά του ενοχλημένος. " Ελισάβετ, κοφ 'το!"

Εκείνη λούφαξε και κάθισε με κάποια παραίτηση σε μία πολυθρόνα. Τα μάτια της όμως έριχναν οξύ προς την Άννα, σπινθίριζαν από κακία και ζήλεια.

" Να σας αφήσω, λοιπόν" είπε η Άννα και κίνησε προς την πόρτα. Ο Αλεξανδράκης της είπε: " Ευχαριστώ, Άννα. Τώρα μπορείς να ξαναγυρίσεις στον φίλο σου"

" Απέκτησε και φίλο εδώ!" είπε η Ελισάβετ, μιλώντας λες και δεν ήταν παρούσα η Άννα. Έστρωσε με μία νευρική κίνηση των δακτύλων, τον ήδη σφιχτό κότσο της, ξεφυσώντας απαξιωτικά. Της Άννας της ήρθε να την χαστουκίσει.

" Περαστικά, λοιπόν" είπε στον μικρό, κλείνοντας του το μάτι. Και τότε ο Αλεξανδράκης που είχε καθίσει στο κρεβάτι του παιδιού, έκανε το ανήκουστο: της έκλεισε και αυτός το μάτι.

Η Ελισάβετ άρπαξε στον αέρα αυτό κλείσιμο του ματιού, και όταν η Άννα έκλεισε την πόρτα πίσω της, άκουσε ολοκάθαρα τη φωνή της άλλης, τσιριχτή και εξαγριωμένη, να λέει: " Καλά, τι εξελίξεις είναι αυτές... Δώσε θάρρος στον χωριάτη, να σου ανέβει στο κρεβάτι...!"