Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Κεφάλαιο 120

Σας ευχαριστώ, όλους τους αναγνώστες, που φτάσατε στο τέλος του βιβλίου " Μη φεύγεις, αγάπη μου..."

Θυμάμαι σαν σήμερα τη στιγμή, δύο χρόνια πριν, που σε μία παραλία άρχισα να γράφω στο κινητό μου την ιστορία της Άννας και του Αλεξανδράκη. Για τις πρώτες μέρες η μόνη αναγνώστρια ήταν η Παρασκευή Τζ. και έγραφα αποκλειστικά για αυτήν. Ήταν υπέροχη η αίσθηση να σε διαβάζει κάποιος ΑΜΕΣΩΣ μόλις τελειώνεις ένα τμήμα της ιστορίας. Η Παρασκευή με περίμενε για να με διαβάσει και εγώ βιαζόμουν να γράψω κάτι για να μην την απογοητεύσω. Μετά ακολούθησαν και άλλοι αναγνώστες.  Στην συγγραφή του βιβλίου υπήρχαν μεγάλα διαλείμματα μια που, κατά τη διάρκειά της, με χτύπησε ο καρκίνος.  Πολλά από τα τμήματα του βιβλίου λοιπόν γράφτηκαν ενώ ήμουν ξαπλωμένη και ανάρρωνα και ήταν διπλή η χαρά μου όταν έμπαινα στα μηνύματά σας όπου μου ζητούσατε νέο κεφάλαιο. Το βιβλίο γράφτηκε χωρίς προσχέδιο. Έγραφα και αμέσως το " σερβίριζα" με αγάπη σε σας, χωρίς να έχω ιδέα για το πως θα εξελιχθεί, χωρίς να έχω πλάνο για τη συνέχεια, χωρίς να γνωρίζω καν το τέλος.  Ήταν ευχαρίστησή μου να διαβάζω τα σχόλιά σας και να βλέπω πόσο δυναμικά με επηρεάζατε με αυτά. Επίσης, ήταν μεγάλη χαρά να νιώθω πως αγαπήσατε τους ήρωες μου. Ίσως υπάρξει και και δεύτερο μέρος της ιστορίας, ίσως και όχι. Ίσως η ιστορία να εκδοθεί σε βιβλίο, ίσως και όχι. Μάλλον θα εκδοθεί, διορθωμένο και εμπλουτισμένο με νέα κεφάλαια, αλλά μην το πείτε πουθενά πως σας το λέω, χαχα.

Προς το παρόν ακολουθήστε με στη νέα ιστορία μου εδώ στο Wattpad " ΦΤΗΝΕΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣ σε ΧΡΥΣΑ ΚΡΕΒΑΤΙΑ.  Ελπίζω να αγαπήσετε τις νέες πέντε ηρωίδες με τον ίδιο τρόπο που αγαπήσατε την Άννα.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΤΑΞΙΔΙ!!!