Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Κεφάλαιο 51

Η Άννα ήταν αποφασισμένη να σχίσει τη γάτα με τη Λέλα. Καταρχάς, έπρεπε να κανονιστεί το ωράριο εργασίας της. Αυτά τα χύμα ωράρια που γινόταν ακόμα πιο χύμα με τα καπρίτσια της Λέλας εμπόδιζαν την Άννα από το να λειτουργήσει επαγγελματικά. Η εξωτερική τάξη έφερνε εσωτερική τάξη - κάτι που ήταν απαραίτητο στην Αλεξανδράκη, μια που οι ηλικιωμένοι, όπως τα μωρά, χρειάζονται σαφή όρια για να αισθάνονται ασφάλεια. Έπρεπε λοιπόν να εγκατασταθεί μια ρουτίνα νοσηλείας, ώστε και η Άννα να κάνει τη δουλειά της σωστά αλλά και η ασθενής να ανταποκριθεί στην όποια νοσηλεία. Όπως είχε καταλάβει το θέμα της Λέλας δεν ήταν σωματικό, ήταν κυρίως ψυχολογικό. Με την πρώτη ευκαιρία θα ρωτούσε τον Αλεξανδράκη αν της επέτρεπε να καλέσει έναν Νευρολόγο Ψυχίατρο για να εξετάσει τη μητέρα του. Η ηλικιωμένη προφανώς δεν  μπορούσε να διαχειριστεί την απώλεια του παιδιού της και "προτιμούσε" το δρόμο της σύγχυσης και της ασάφειας. Πράγματα και τα δύο που σιχαινόταν η Άννα, ιδιοσυγκρασιακά.

Η Λέλα, κατά τα φαινόμενα, είχε τα κέφια της. Ήταν ντυμένη κανονικά, με χοντρά ρούχα, και είχε φορέσει και στον Ραούλ ένα μάλλινο γιλεκάκι.

" Θα βγω" είπε στην Άννα, με τρόπο που δεν επιδεχόταν αντίρρηση.

" Γιατί όχι;" είπε η Άννα μαλακά. " Μάλιστα λέω να σας συνοδεύσω. Πού λέτε να πάτε;"

" Μία βόλτα στο ξενοδοχείο, να δω λίγο κόσμο, και λίγο στο χωριό. Έχω σκουριάσει μέσα"

" Τέλεια ιδέα!" είπε η Άννα και η άλλη στραβομουτσούνιασε:

" Σου έχω πει πως απεχθάνομαι να μου φέρονται σαν να είμαι καθυστερημένη. Όπως απεχθάνομαι να μου κάνουν και ψεύτικες χαρούλες" Φόρεσε τα δερμάτινα τρυπητά γάντια της με εκνευρισμό. Πριν δρασκελίσει το κατώφλι, η Άννα μπήκε μπροστά της και της έφραξε το δρόμο. " Θέλω να συζητήσουμε κάτι" είπε αποφασιστικά.

" Δεν συζητώ μαζί σου. Εγώ αποφασίζω και εσύ συμφωνείς, αυτή είναι η μοναδική συζήτηση που σου επιτρέπεται"

" Κοιτάξτε, λέω να καθορίσουμε το ωράριο. Δεν μπορώ να εργάζομαι χωρίς πρόγραμμα"

" Τότε γύρνα στο σχολείο!" είπε χλευαστικά η Λέλα και έκανε να ανοίξει την πόρτα. Η Άννα την έκλεισε με το σώμα της ξανά: " Όχι, εδω και τώρα θα καθορίσουμε το ωράριο, εκτός, κούφια η ώρα, από τις περιπτώσεις που θα με χρειαστείτε σε επείγουσα βάση. Θέλω να ξέρω τις ακριβείς ώρες που δουλεύω ώστε να καθορίζω τις εξόδους μου και τον ελεύθερο χρόνο μου"