Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Κεφάλαιο 69

Το κινητό της χτύπησε στην τσέπη της και το σήκωσε ξέπνοη από την αγωνία. Και αν ήταν αυτός;

" Που χαθ' κες... Σι ψάχνει η μεγάλη, παρ' τα πόδια σ', και τσακίσου, δεν την έχς δει στα στραβά της, θα σι αποκεφαλίσει, σαν τον έρμο τον Ιωανν' τον Πρόδρομο και θα σι έχουμε στον βραδινό μπουφέ σι πιατέλα με ένα μήλο στου στόμα, να παριστάν΄ς το γουρνόπουλο" άκουσε τη Γιώτα να της λέει με μία αναπνοή.

" Αφού μου έδωσε άδεια, ήθελε να ξεκουραστεί, να ναι φρέσκια στο πάρτι" διαμαρτυρήθηκε η Άννα και ο Γιώργος την κοίταξε με άγχος, ρωτώντας με τα χέρια του τι τρέχει...

" Έτσι είνι αυτή, αλλάζει γνωμ' κάθι λεπτό, δεν την πήρες πρέφα;"

" Σε πέντε λεπτά θα είμαι εκεί, πες της, τρέχω..."

" Δεν της λέου τίποτις, αφού θα 'σι σε πέντε λιπτά, δεν θέλου να βάλου το κεφάλι μου στου στόμα του λιονταριού, να ξισπάσι σι μένα... "

" Τρέχω, Γιώργο, με θέλει το αφεντικό μου" και άνοιξε γρήγορο βήμα.

" Ο χωριάταρος αποφάσισε να μας χαλάσει τη βόλτα. Δεν ανέχεται να σε συνοδεύει άλλος ούτε στα λαγκάδια;" είπε ειρωνικά, αλλά αύξησε και αυτός τον ρυθμό του ακολουθώντας την. " Θα μας ανεβάσει την πίεση από το στρες..."

" Όχι, αυτός, η μαμά του!!!" είπε η Άννα λαχανιασμένη από την προσπάθεια να τρέξει και από την αγωνία της. Το τελευταίο που θα ήθελε θα ήταν μία κρίση της Λέλας. Δεν ήταν αρκετά τα σημερινά γεγονότα, έπρεπε να προστεθούν κι άλλες εντάσεις;;;

Μπήκανε μετά από δέκα λεπτά στο λόμπι και η Άννα, χαιρετώντας στα βιαστικά τον Γιώργο ( " Τα λέμε μετά...") πέρασε την εσωτερική αυλή, μπήκε στο συγκρότημα και χτύπησε την πόρτα της Λέλας.

" Μπείτε, μπείτε, ντυμένη είμαι" άκουσε τη φωνή της Λέλας ευδιάθετη και ανακουφίστηκε. Τζάμπα την είχε τρομάξει η Γιώτα;

" Με ζητήσατε;"

" Ναι, χρυσό μου. Ελπίζω να μην διέκοψα κάποια  δραστηριότητα σου..." της είπε και η Άννα κοκκίνισε λες και η λέξη "δραστηριότητα" παρέπεμπε κατευθείαν στα όσα είχε κάνει με τον Αλεξανδράκη λίγες ώρες πριν.

" Ε, όχι. Πήγα με έναν φίλο στις Κολυμπήθρες μια που με είχατε αποδεσμεύσει" είπε προσεκτικά.

" Χάρμα δεν είναι οι Κολυμπήθρες; Δυο τρεις φορές έχω πάει μόνο, βέβαια, αλλά αρκούσαν για να συγχωρήσω τους γιους μου που με κουβάλησαν στην άκρη του Θεού"