Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Κεφάλαιο 14

Ο Ντειβιντ Μπαουι τραγουδούσε « Αbsolute beginners",  το τζάκι τριζοβολουσε αν και ήταν μεσημέρι ακόμα και εξω έπεφτε χιόνι. Και, ναι, επιτέλους η Ζωη ήταν σπιτι! Η Αννα απολάμβανε κάθε φορα την επιστροφή της Ζωής, αλλά αυτή τη φορα η επιστροφή είχε έναν γιορταστικό χαρακτήρα . Οχι μόνο γιατί η Αννα γιόρταζε αλλά ίσως γιατί ένιωθε μπερδεμένη εσωτερικά και διψούσε για την στακατη, λίγο ωμή, αλλά ωστόσο πραγματικά διαυγή οπτική της Ζωής πάνω στον έρωτα και στις σχέσεις.

« Αννουλα του χιονια, πιάσε τη βότκα να μεθύσω το ψάρι!»  είπε η Ζωη, με ένα γάργαρο γελιο. Είχαν ήδη καταναλώσει δυο μπυρες και τώρα η Ζωη μαγείρευε  την σπεσιαλιτέ της που ήταν και η μοναδική συνταγή που ηξερε: Σολωμος στο τηγάνι σβησμένος με βότκα. Φορούσε ένα κόκκινο πλεκτό πουλόβερ μακρυ ως τους μηρους και ένα ζευγάρι μαλλινες καλτσες ψηλες ως τα γόνατα της. Η Αννα της εξιστορούσε τη φαση με τον Δημήτρη και μπαινόβγαινε στο καθιστικό για να ρίξει ξύλα στο τζάκι. Ο Μαρτιν είχε σκαρφαλώσει στα ράφια της κουζίνας και περίμενε να πάρει αυτος την πρώτη πρώτη μπουκιά. " Γατούλη, περίμενε! Σήμερα την πρώτη μπουκιά θα την πάρει η εορτάζουσα» Έριξε αρκετή βότκα και το τηγάνι γέμισε ατμούς. « Κοιτα, Αννα να μαθαίνεις: συνταγή πέντε λεπτών που έχει γεύση 5 αστέρων Michelin" 

Η Αννα σκεφτηκε πως οι σχέσεις με τους άντρες θα έπρεπε κανονικά να έχουν αυτο σκριβως το κλίμα, που δημιουργούσαν οι γυναίκες μεταξύ τους: ανεπιτήδευτο και χαλαρό. « Φάε να δεις νοστιμια" είπε η Ζωη και της έτεινε το πηρουνι.

« Τι λες να του πω σημερα;» είπε η Αννα με μισογεμάτο στομα. « Πω πω φανταστικός ο σολωμος..."

« Όταν φτάνεις να σκεφτεσαι τι να πεις σε έναν αντρα έχει ήδη αρχίσει να χαλαει το πραγμα. Η αρμονία στις σχέσεις φαινεται από την έλλειψη τέτοιου τύπου συζητησεων. Όσο πιο καλα νιωθεις δίπλα στον αλλον, τόσο πιο λίγο αναλύεις" Η Ζωη έβαλε τον σολωμο σε μια πιατέλα και πηρε απλώς δυο πηρουνια. Θα έτρωγαν από το ίδιο πιάτο για να γλιτώσουν τα άπλυτα πιάτα. Κατευθύνθηκαν προς το εσωτερικό, με τον Μαρτιν να μπερδεύεται στα ποδια τους νιαουριζοντας από την ανυπομονησία. Κάθισαν  πάνω στο χαλί και έβαλαν στο τραπεζάκι του καναπέ το φαγητό. «Ρε συ ξέχασα» είπε η Ζωη και ανασηκωθηκε παλι. « Θα ανοίξουμε κρασί, εννοείται. Το τραβάει το κρύο ένα κρασάκι»

« Θα γίνω κουδούνι και τελικά δεν θα βγω με τον Δημήτρη. Θα κοιμηθω προν τις 8!» 

« Αν με ρωτάς, έτσι ακριβως πρέπει να κανεις» είπε η Ζωη γυρνώντας από την κουζίνα. « Δες τον Μαρτιν πως διεκδικεί τη μπουκιά του επειδή του την στέρησα, επειδή του  ανέβαλλα την απόλαυση, επειδή του έβαλα στοπ στην επιθυμία. Δες τον πως κάνει. Θα ορμήσει στο πιάτο. Αν του είχα δώσει ήδη στην κουζίνα όλο το φιλέτο, αυτή τη στιγμη θα μας είχε γραψει και θα έριχνε ύπνους δίπλα το τζάκι. Χαχα, όπως κάνουν και οι άντρες μετά το σεξ»

" Δηλαδη, εννοεις...»

« Ε, ναι! Παίδεψε τον λίγο, ριξτου ένα άκυρο να συνέλθει. Βγαλτου μια κίτρινη καρτα»

Άνοιξε το κρασί με το τιρμπουσον και το σέρβιρε στα πιο καλα τους ποτήρια. « Στην υγεία σου, Αννα. Ο,τι και να γίνει ποτε, να θυμάσαι πως είσαι η καλύτερη μου φίλη. Σε αγαπάω και αυτο δεν θα αλλάξει ποτε...»