Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Κεφάλαιο 67

" Είσαι κορίτσι της περιπέτειας;" την ρώτησε ο Γιώργος και εκείνη αναπήδησε ελαφρά, παρερμηνεύοντας για δευτερόλεπτα τη λέξη 'περιπέτεια'. Είχε κρεμασμένο στον ώμο του μία μεγάλη τσάντα και την κοιτούσε γελαστά και ανυπόμονα. " Πες, είσαι για μία περιπέτεια;"

" Αν με ρωτούσες έναν μήνα πριν θα σου έλεγα πως το πιο περιπετειώδες πράγμα που έχω κάνει είναι να βγω στη βεράντα με βροχή. Αλλά, τώρα, έχω προσθέσει μερικά πραγματάκια στο "βιογραφικό" μου. Οπότε θα απαντήσω καταφατικά: Ναι, είμαι για μία περιπέτεια, εκτός αν η περιπέτεια είναι μία επίσκεψη στο δωμάτιό σου" χαχάνισε η Άννα.

" Άλλο εννοούσα, αλλά μήπως τελικά θα είναι πιο περιπετειώδες να σου δείξω το μαλακό στρώμα του δωματίου μου;" της είπε ψευτοπονηρά ο Γιώργος. " Ακυρώνω τα πάντα, αν μου πεις ναι"

" Ποια πάντα ακυρώνεις;"

" Σκόπευα να πιω μια σοκολάτα στο λόμπι, αλλά για χάρη σου θα την ακυρώσω"

" Χα, χα,χα. Μεγάλη θυσία, indeed"

" Λοιπόν, πίνουμε ή δεν πίνουμε αυτή τη ζεστή σοκολάτα και μετά φοράς ζεστό πανωφόρι και με ακολουθείς"

" Που θα πάμε;"

" Έχω αποστολή είπαμε! Πρέπει να φωτογραφίσω το τοπίο και σήμερα λέω να αρχίσω με τις Κολυμπήθρες"

" Σε βάπτιση θα με πας;"

" Ναι, με έναν τρόπο. Θα σε βαπτίσω μέσα σε εξωπραγματικά όμορφες εικόνες και θα γίνεις ακόμα πιο όμορφη"

" Έτσι που τα λες, θα σε ακολουθήσω με κλειστά μάτια"

" Τρέχα πάρε μπουφάν, σκούφο, γάντια και φύγαμε. Έχει ψωφόκρυο, μην μου κρυώσεις. Θα πάμε με τα πόδια, δεν είναι ούτε δύο χιλιόμετρα από δω. Αντέχεις;"

" Αμέ... Μου αρέσει το περπάτημα"

Η διαδρομή ήταν απόλαυση. Η Άννα ένιωθε πως περπατάει σε ένα ψεύτικο σκηνικό, σε μία φαντασμαγορική μακέτα. Ένιωθε τρομακτικά μικρή έτσι όπως τα βουνά ρίχνανε πάνω τους τη σκιά τους και ταυτόχρονα τρομακτικά μεγάλη, σαν το ίδιο το σώμα της να απορροφούσε το μεγαλείο του τοπίου. Χιόνιζε απαλά και αυτό διπλασίαζε την ομορφιά.

" Πως νιώθεις;"

" Δεν μπορώ να το περιγράψω. Νιώθω απίστευτα ζωντανή. Σαν να έχουν ενεργοποιηθεί στο έπακρο όλες μου οι αισθήσεις"

" Σκέψου να σε αγκάλιαζα, εκεί να δεις τι αισθήσεις θα σου πυροδοτούσα..."

" Μωρέ, σταμάτα την πλάκα, αφού δεν εννοείς όσα λες!" του χτύπησε πειραχτικά τον ώμο η Άννα.