Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Κεφάλαιο 114

" Νύφη βρεγμένη πάντα ευτυχισμένη" είπε η Ζωή στην Άννα,  καθώς μία ήπια βροχή άφηνε σταγόνες στο παρμπρίζ του στολισμένου αυτοκινήτου που τους μετέφερε στην εκκλησία. Ο Γιώργος, που οδηγούσε, γύρισε προς το πίσω κάθισμα και είπε περιπαικτικά:

" Θα ήταν πιο σωστό η παροιμία να λέει: Νύφη μουσκεμένη, πάντα ευτυχισμένη, χεχε, που είναι και απολύτως ορθό"

Η Ζωή τον χτύπησε στο κεφάλι για να τον συνετίσει: " Ντροπή, Γιώργο!" αλλά ούτε η Άννα αλλά ούτε και η ίδια δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν τα γέλια τους. Η ένταση της νύφης είχε διαλυθεί. Λίγο τα κοκτέιλ, λίγο τα σοκιν αστεία του Γιώργου, είχαν χαλαρώσει το νευρικό σύστημα της Άννας. Ένιωθε ήρεμη και κεφάτη. Έτοιμη για τη ...μεγάλη παράσταση. Έτοιμη να σταθεί μπροστά σε Θεούς και ανθρώπους και να πει το μεγάλο " Ναι" .

Η βροχή είχε δυναμώσει όταν τελικά έφτασαν έξω από την Εκκλησίας. Παραβαίνοντας κάθε οδικό σήμα, ο Γιώργος μπήκε με το αυτοκίνητο στο προαύλιο, κορνάροντας τρελά, και φτάνοντας σχεδόν σύριζα στα πόδια του Γιάννη Αλεξανδράκη, ο οποίος περίμενε τη μέλλουσα γυναίκα του, ντυμένος με ένα μαύρο κοστούμι, που του ταίριαζε γάντι.

Η Άννα ένιωσε την καρδιά της να κάνει μία ολόκληρη τούμπα μέσα στο θώρακα και μετά αφέθηκε σαν κούκλα στα χέρια της Ζωής και του Γιώργου. Την βγάλανε από το πίσω κάθισμα, ισιώσανε τα πέπλα του νυφικού και τη στηρίξανε στα πόδια της - που τρέμανε. Έπιασε με ευγνωμοσύνη το μπράτσο του Γιώργου για να διασχίσει τα ελάχιστα μέτρα ως τον Αλεξανδράκη. Ο Γιώργος συνέχιζε να αστειεύεται μιλώντας μέσα από τα δόντια του ενώ ταυτόχρονα χαμογελούσε με ένα πλατύ άνετο χαμόγελο στους καλεσμένους που είχαν κολλημένα τα μάτια τους στη νεαρή νύφη: " Κάνε τώρα ένα Follow your heart και φύγε, Άννα, να ξεφύγεις από το μαύρο κοράκι, τον Αλεξανδράκη, χαχα, έκανα και ρίμα"

Η Άννα όμως δεν μπορούσε να γελάσει πια. Ήταν κοντά, πολύ κοντά, όλο και πιο κοντά στον έρωτα της ζωής της.

" Σου την παραδίδω" είπε χαριτωμένα αλλά και δηκτικά ο Γιώργος στον Αλεξανδράκη. " Δεν πείστηκε να δραπετεύσει έστω τώρα την τελευταία στιγμή". Όσοι από τους καλεσμένους τον άκουσαν, γέλασαν, θεωρώντας πολύ πετυχημένο το αστειάκι που προφανώς είχε σαν στόχο να σπάσει την αμηχανία της στιγμής. Τα φλας του φωτογράφου άστραψαν, καθώς ο Αλεξανδράκης της παρέδωσε μία όμορφη ανθοδέσμη. Έσκυψε προς το μέρος της, της έδωσε ένα πεταχτό ( ή βιαστικό;) φιλί στο στόμα και της είπε σιγανά: " Πανέμορφη, αλλά πολύ αργοπορημένη"