Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Κεφάλαιο 76

Ένα μήνυμα χτύπησε στο κινητό της.

" Άννα, SOS. Χρειάζομαι τις υπηρεσίες σου. Νιώθω πως σβήνω, πως χάνομαι, πως είμαι πάνω σε εκατό βαρκούλες που τραμπαλίζονται. Σώσε με, έλα να με γιάνεις, είναι κρίμα να πεθάνω τόσο νέος"

Η Άννα είπε στη Λέλα: " Ο Γιώργος... Hanghover και αυτός" και απάντησε και αυτή με μήνυμα.

" Έρχομαι μόλις τελειώσω με αφεντικό"

" Εμ, αφού ήπιε όλον τον Βόσπορο...Αν και δεν θα έπρεπε να τον κρίνω γιατί και εγώ κατάπια όλη την Κασπία Θάλασσα" χαχάνισε η Λέλα. " Πήγαινε να τον δεις, και συνεχίζουμε άλλη φορά το μάθημα για την όπερα. Θα κοιμηθώ και λίγο. Αυτά που μου έδωσες, μου φέρανε μια γλυκιά υπνηλία". Και με αυτά τα λόγια πήρε αγκαλιά τον Ραούλ που μισοκοιμόταν δίπλα της και έκλεισε με μακαριότητα τα βλέφαρά της.

Η Άννα πήρε την τσάντα με τα φάρμακα και βγήκε από το διαμέρισμα της Λέλας. Ο Γιώργος έμενε στο ίδιο συγκρότημα, τέσσερις πόρτες πιο κει. Μάλλον όλο το ξενοδοχείο υπέφερε αυτή τη στιγμή από μετααλκοολικό σύνδρομο, απόδειξη για το πόσο πετυχημένο ήταν το πάρτι. Η Άννα αναρωτήθηκε αν ο Αλεξανδράκης κοιμόταν ακόμα. Τον φαντάστηκε γυμνό κάτω από τα σκεπάσματά του και ένιωσε την παρόρμηση να του χτυπήσει την πόρτα. Αντί για αυτό όμως χτύπησε μαλακά την πόρτα του Γιώργου.

Της άνοιξε φορώντας μία καρό μάλλινη ρόμπα και ένα μαύρο μποξεράκι. Μισόκλεισε τα μάτια όταν το φως του διαδρόμου χτύπησε το πρόσωπό του. " Έλεγα πως δεν θα έρθεις ποτέ..."

Η Άννα μπήκε στον χώρο με επαγγελματική αυστηρότητα. " Μα ήρθα στα δύο λεπτά"

" Θεέ μου, μόνο δύο λεπτά πέρασαν; Νόμιζα πως πέρασαν αιώνες. Έπιασε το κεφάλι του με τις παλάμες του. Η ρόμπα του άνοιξε και μέσα στο ημίφως η Άννα παρατήρησε το γυμνασμένο του κορμί. Ήταν καλοφτιαγμένος άντρας, αν σου άρεσε αυτός ο τύπος άντρα. Η ίδια είχε βέβαια άλλου τύπου προτιμήσεις, σκέφτηκε φευγαλέα και τράβηξε τις κουρτίνες.

" Θες να με ξεκάνεις, δεν αντέχω το φως..."

" Πως να σε κάνω καλά στα σκοτεινά;" είπε γελώντας η Άννα.

" Πω πω τί φωτοφοβία είναι αυτή! Έτσι θα νιώθει και ένας δράκουλας, στο φως της μέρας. Αχ πάρτε αυτό το φως...," απήγγειλε  κάπως θεατρικά. Έγειρε στο κρεβάτι του εξαντλημένος.

" Έμαθα μέχρι Κάρμεν τραγουδήσατε με τη Λέλα" είπε η εκείνη, γεμίζοντας ένα ποτήρι με νερό. Μετά του έδωσε δύο χάπια. " Κατάπιε αυτά, θα νιώσεις καλύτερα σε μισή ώρα"