Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Kεφάλαιο 119

Aγάπη μου, αγάπη μου, αγάπη μου...

Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Πόσο σε πόνεσα, πόσο σου ξέσχισα την καρδιά, πόσο σε διέλυσα, πόσο σε υποτίμησα...

Είμαι δίπλα σου, πρώτη φορά είμαι δίπλα σου, στο δωμάτιο που παλεύεις για τη ζωή σου και σου πιάνω το χέρι. Πως τα φέρνει η ζωή, Άννα, πόσο σκληρή μπορεί να είναι η ζωή. Για σένα είναι σκληρή η ζωή, αγάπη μου, αλλά και για μένα πιο σκληρή ακόμα, που μου φεύγεις, μου φεύγεις μέρες τώρα, και εγώ προσπαθώ να σε κρατήσω πίσω, να γίνω άγκυρα που κρατάει πίσω το φευγιό σου. Θέλω να βάλω πέτρες στο αερόστατό σου, πας να μου φύγεις και τρελαίνομαι, πας να πετάξεις, Άννα, προς τα πάνω, και έτσι και μου φύγεις τώρα, αν αφήσω το χέρι σου και μου φύγεις προς τα πάνω, θα σε χάσω για πάντα. Θα σε χάσει το παιδί μας για πάντα. Θα σε χάσουμε για πάντα.

Είναι ασήκωτο, ασήκωτο σου λέω αυτό που έγινε, αυτό που ζεις, είναι αβάσταχτο, είναι βάρος φρικτό πάνω στο σωματάκι σου που κοιμάται, πάνω στο μυαλό σου που κοιμάται, είναι αβάσταχτο να είσαι έτσι ακίνητη, έτσι αμίλητη, σαν κοιμισμένη, σαν... δεν θέλω να το πω... σαν... όχι δεν θα το πω, δεν θα το σκεφτώ, δεν θα το πιστέψω πως μπορεί να γίνει. Θα ξυπνήσεις, θα σηκωθείς, θα με φιλήσεις με τα τριανταφυλένια σου χείλη...

Φροντίζω τα χείλη σου, Άννα, πρώτη φορά σε φροντίζω, πρώτη φορά είμαι εδώ για σένα, και περνάω, με τη βρεγμένη γάζα που μου δώσανε, τα χείλη σου, που σκάνε σαν χώμα που δεν ποτίζεται, γιατί τα χείλη θέλουν φιλιά για να ανθίζουν, θέλουν λόγια για να κουνιούνται, θέλουν  ζωή για να μιλάνε για ζωή.

Πόσα σου έκρυψα, πόσα κράτησα μέσα μου και δεν στα είπα, πόσο σε αγαπούσα και δεν εσύ δεν το έμαθες ποτέ, αφού και εγώ τώρα το έμαθα πως σε αγαπάω, τώρα που ο εγκέφαλος σου είναι γεμάτος από το αίμα σου, σαν μπαλόνι που έσκασε ήταν το ανεύρυσμα, λαχείο, κακό λαχείο είπαν οι γιατροί, και μετά κοτσάρανε δίπλα στο "κακό λαχείο" ένα " τόσο νέα..." και βάλανε τα γαντοφορεμένα σου χέρια στο μυαλό σου να σταματήσουν τη ζημιά.

Και τώρα ο Θεός...Έτσι μου είπανε. Και είμαι εδώ και προσπαθώ τόσες μέρες να βοηθήσω τον Θεό και ο Θεός να βοηθήσει εμένα, να κρατήσω την καρδιά μου αράγιστη για να μην ξαπλώσω και εγώ δίπλα σου, νεκρός από ραγισμένη καρδιά, φοβάμαι μην σβήσω και μετά σβήσεις και εσύ, και περιμένω δίπλα σου άγρυπνος τόσες μέρες. Φοβάμαι να κοιμηθώ μη βρεις εκείνη την ώρα την ευκαιρία να φύγεις, αγάπη μου, αγάπη μου, δεν θα κλείσω μάτι μη φύγεις...