Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Κεφάλαιο 72

Η Άννα κατάπιε μονορούφι το ουίσκι της και ένιωσε ένα ελαφρύ ρίγος καθώς το ποτό έμπαινε φορτσάτο στο στομάχι της. Ξαφνικά το μυαλό της πήρε διαφορετική πορεία και οι σκέψεις της λοξοδρόμησαν. Μπορεί να ήταν απλώς θέμα γυναικείου ανταγωνισμού... Μήπως απλώς της έβγαινε το ανταγωνιστικό της στοιχείο, ως προς τις άλλες - ακόμα και ως προς τη Γιώτα; Μήπως δεν ένιωθε απολύτως τίποτα για τον Αλεξανδράκη; Ίσως αν τον συναντούσε, νέτο σκέτο, μακριά από όλο αυτό το fun club του να μην της έλεγε απολύτως τίποτα ως άντρας. Μήπως είχε μόνη της πλέξει έναν μύθο γύρω από το αφεντικό της, έναν μύθο που τον ενίσχυε το ότι ήταν ένα από τα λίγα αρσενικά εδώ πάνω στα κατσάβραχα; Ο Γιώργος είχε δίκιο! Ναι, είχε δίκιο ο Γιώργος. Σε αυτό το κλειστό σύστημα, σε αυτό το κλειστό "κοτέτσι", ο Αλεξανδράκης μπορούσε να το παίζει κόκορας. Αλλού όμως; Χα, χα, σε ένα άλλο περιβάλλον μπορεί στα αλήθεια να της φάνταζε σαν αγροίκος βουκόλος. Αυτές οι σκέψεις ενδυνάμωσαν την αυτοπεποίθησή της, παρόλο που μία φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού της τής φώναζε πως αυτοκοροιδευόταν. Αλλά, εκείνη, αγνοώντας αυτή τη φωνή, προσποιήθηκε πως ξέχασε την επίδραση που είχε ο " αγροίκος βουκόλος" πάνω στο σώμα της και αποφάσισε να τον αντιμετωπίσει σαν να ήταν ένας από όλους, ένα άτομο της παρέας, ούτε αντιπαθητικό αλλά ούτε συμπαθητικό.

Όταν λοιπόν αυτός γύρισε με το ποτό της Γιώτας, η Άννα, με μία τρομερή άνεση, που μάλλον εκπορευόταν από το ότι το ουισκάκι είχε κάνει τη δουλειά του, του είπε με βραχνή φωνή, κουνώντας χαριτωμένα το ποτήρι της: " Θα μου φέρεις και εμένα ένα;"

Είχε χρησιμοποιήσει επί τούτου τον ενικό και είδε ένα ξάφνιασμα στα μάτια του.

" Γιατί όχι;" είπε και εκείνος γελαστά. " Τι πίνεις;"

" Έπινα ουίσκι, αλλά λέω να το γυρίσω σε μαρτίνι" είπε η Άννα πεταρίζοντας τα βλέφαρά της προκλητικά. 

" ΟΚ, μαρτίνι!" είπε εκείνος. " Τι μαρτίνι;"

" Μαρτίνι σαν του Τζέιμς Μποντ. Shaken,  not stirred"  είπε αυτή με λίγο μοιραίο ύφος.

" Εμένα μου αρέσει και κουνημένο και ανακατατεμένο" της πέταξε και έφυγε για το μπαρ. Γύρισε δευτερόλεπτα μετά με το τριγωνικό ποτήρι του μαρτίνι στα χέρια του. " Μία κυρία δεν πρέπει ποτέ να περιμένει. Voila, mademoiselle!"

Εκείνη προσποιήθηκε πως παρακολουθούσε τον Γιώργο που χόρευε ένα τάνγκο, μεθυσμένο αλλά και παθιασμένο μαζί με τη Βάνα. Εκείνη γελούσε προσπαθώντας να ακολουθήσει τον ρυθμό του. Ήταν ήδη μεθυσμένοι αλλά δεν τους έλειπε η χάρη στην εκτέλεση. Ο Γιώργος έδινε ρέστα. Με το σκούρο του κουστούμι, τα λουστρινένια παπούτσια, και την άφθονη μπριγιαντίνη στα ξανθά του μαλλιά, ήταν σαν να είχε ξεπηδήσει από μιούζικαλ.  Η Άννα χαμογέλασε καθώς τον κοιτούσε. Είχε προλάβει να τον αγαπήσει και αυτόν, μέσα σε δύο μέρες! Φιλικά βέβαια, ή μάλλον αδελφικά... Καμία σχέση με αυτό που ένιωθε για τον...