Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Κεφάλαιο 48

« Αι, αι, τι σι περιμενι» ανέκραξε η Γιώτα η καμαριέρα μόλις είδε την Αννα στη σάλα της ρεσεψιόν. « Σι ζητουσ' η μεγάλη και δι σε εβρισκ' κι χαλασι τον κόσμο»

« Αφού είχα την άδεια του Γιάννη να παω στην εκδρομή του ράφτινγκ» είπε η Αννα νιώθοντας τα αυτιά της πάραυτα να βουίζουν από το στρες.

Η άλλη την κοίταξε με μισόκλειστα μάτια και τίναξε με νοημα την ποδια της: « Μπα έγιν' κι Γιαννς, ο Αλιξανδρακς! Τι γρήγορο πστολι εισι συ, φουνικό οπλου εισι!» Χτύπησε την Αννα με συμπάθεια στον ώμο : « Εινι ουραίος αντρας ο ατιμ'ς, δεν σι κακιζω, αλλά να ξερς η μεγάλ' θα σι σαπισ' στο καψόνι έτσι κι μαθ' τιποτις»

Έτρεξε η Αννα στο διαμέρισμα της Αλεξανδρακη με τα ποδια της να μπερδεύονται από τον φοβο. Μόλις μπήκε, ξεχνώντας να χτυπήσει την πόρτα από τη βιασύνη της, η Λέλα φώναξε δυνατά: « Και κλέφτρα και τεμπελα και αναγωγη, λοιπόν»

« Σας παρακαλω, δεν είμαι ούτε κλέφτρα ούτε τεμπελα. Αφήστε τους χαρακτηρισμούς και πείτε μου τι συμβαίνει»

« Είχα ίλιγγο όλο το πρωι και ήσασταν όλοι εξαφανισμένοι. Και οι γιοί μου και εσυ! Ενώ πληρώνεσαι για να φροντίζεις εξαφανίζεσαι μαζί με το δακτυλίδι μου»

« Ποιο δακτυλίδι, δεν ακούμπησα τιποτα εδώ πέρα από τα φαρμακα σας»

Η άλλη της γύρισε την πλάτη, και έβαλε παλι στο πικ απ έναν δίσκο βινυλίου. "Ζe t aime, moi non plus" προανήγγειλε η Λέλα πριν οι ήχοι του γνωστού κομματιού γεμίσουν τον χώρο. « Το ξέρεις, χωριιατακι, αυτο το κομμάτι;»

Η Αννα αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο της απόλυτης ειλικρίνειας. Προέβλεπε πως οποιοσδήποτε αλλος τρόπος θα απέβαινε ακαρπος. Όποτε απάντησε: « Ξέρω το κομμάτι, το έχω ξανακούσει δηλαδη, δεν καταλαβαίνω ομως τον τιτλο γιατί είναι στα γαλλικά»

Η Λέλα γέλασε κοροϊδευτικά: « Ούτε καν  γαλλικά δεν ξέρεις; ... Φαινεται από χιλιόμετρα η έλλειψη οποιασδήποτε καλλιέργειας, αν και παραδέχομαι πως δεν σου λειπει εμφανισιακά η φινέτσα. Μοιάζεις κάπως με την Μιντλετον, στο πιο χωριάτικο, στο πιο άξεστο»

« Δεν είχα την τυχη να μάθω τιποτα παραπανω από τις βασικές γνώσεις που διδάχτηκα στο δημόσιο σχολειο της πόλης μου»  είπε με κάποια πίκρα στη φωνη η Αννα, αγνοώντας τα υπόλοιπα σχόλια της άλλης ..» Είχαμε μεγάλα προβλήματα, και τα χρήματα ήταν ένα από αυτά, αλλά πιστέψτε με, δεν ήταν το πιο μεγάλο ...»