Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Κεφάλαιο 24

" Τέτοια κίνηση ούτε στην Ομόνοια πια...!" είπε ο Γιώργος.

" Ας αφήσουμε κάπου το αυτοκίνητο και ας περπατήσουμε..."

" Πω πω, είσαι τρομερή στο να προτείνεις πρωτότυπες λύσεις..." γέλασε ο Γιώργος. " Και έξυπνη και όμορφη. Τελικά δεν μου είπες ποτέ το επάγγελμά σου. Κοντεύουμε να παντρευτούμε και δεν θα ξέρω αν έχεις προίκα, μισθό, μόνιμη δουλειά, ιδιωτική ασφάλιση και τέτοια. Πιστεύω πολύ στους γάμους από συμφέρον"

" Χαχαχα" ξεκαρδίστηκε η Άννα. " Είμαι νοσοκόμα και μέχρι πριν δέκα μέρες ήμουν στο τμήμα αποκατάστασης εγκαυματιών"

Ο Γιώργος την κοίταξε, κάπως έκπληκτος: " Βαρύ τμήμα για ένα τόσο εύθραυστο κοριτσάκι, καλά έκανες και έφυγες..."

" Δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση αλλά χώρισα και..."

" Είσαι, να ελπίζω, μία πλούσια ζωντοχήρα;;;  Ακόμα καλύτερα... Είμαι μανούλα στο να ξοδεύω τις βαρβάτες διατροφές"

Η Άννα σοβάρεψε: " Μην κάνεις πλάκα, έγιναν άσχημα πράγμ..."

" ΟΚ, ΟΚ, αλλαγή συζήτησης, έχω αλλεργία στα δράματα. Ας κατέβουμε εδώ, είναι κοντά στο κέντρο"

Κατέβηκαν και περπάτησαν ως την αγορά ακολουθώντας τις οδηγίες του κινητού του Γιώργου. Η Άννα ήταν μεθυσμένη πια από την υπερπληθώρα των καινούργιων παραστάσεων. Γραφικά κτίσματα, μία αγορά που βούιζε από τον κόσμο, τα τείχη ενός κάστρου, οι φοιτητές που πίνανε καφέ σε γουστόζικες καφετέριες, μυρωδιές γιαννιώτικων γλυκών, όλα κατέκλυζαν το μυαλό της και μπερδεύονταν γλυκά. Έκανε κρύο αλλά εκείνη ήταν ξαναμμένη από τις φρέσκιες εικόνες, ενθουσιασμένη από τον καινούργιο της φίλο, ξετρελλαμένη από αυτή την περίεργη πόλη που είχε απλώσει τα δίχτυα της και την είχε φυλακίσει στην παράξενη μαγεία της.

" Καθόμαστε εδώ;"

" Είναι τέλεια, ας καθίσουμε..." είπε εκείνη. Κάθισαν δίπλα στα τείχη και παρήγγειλαν καφέδες και μπακλαβάδες. Ο Γιώργος είχε αποκτήσει ένα ροδαλό χρώμα στα μάγουλα που τον έκανε να μοιάζει με 7χρονο παιδάκι.

" Ξέρεις ποιον μου θυμίζεις;" του είπε, ζαρώνοντας τα μάτια για να μετρήσει τις ομοιότητες με τον αγαπημένο της ηθοποιό. " Τον Ρέιφ Φάινς!"

" Εννοείς πως είμαι μία τεράστια μύτη που έχει κολλημένο από πίσω της ολίγον από Ρέιφ Φάινς" αυτοσαρκάστηκε εκείνος.

" Ναι, εννοώ, πως είσαι φτυστός με τον Ρειφ Φάινς με λίγο πιο μεγάλη μύτη..." είπε προσεκτικά εκείνη.

" Με μία θεόρατη, δραματικά γαμψή, απίστευτα σουβλερή μύτη...χαχαχα. Όπως και να ΄χει σε ευχαριστώ. Πάντα πίστευα πως είμαι ο σωσίας του, αλλά χαίρομαι που μου το επιβεβαιώνεις και εσύ"

" Νιώθω πως χαλαρώνω μετά ,χμ, από 28 χρόνια" είπε εκείνη.

" Γιατί, πόσο χρονών είσαι;"

" 28!"

" Σου πήρε λίγο χρόνο να χαλαρώσεις..."

" Ναι, νομίζω πως ήμουν σφιγμένη για πολλά χρόνια. Αφού όταν ξυπνούσα πονούσαν τα δόντια μου από το σφίξιμο' δεν χαλάρωνα ούτε στον ύπνο"

" Και γιατί τόσο ζόρισμα;"

" Ξέρω εγώ; Ψυχαναγκασμός άνευ λόγου. Ίσως η οικογένειά μου, ίσως η δουλειά μου..."

 " Ξέρεις πια είναι η θεραπεία για όλα αυτά τα ψυχολογικά που έχετε εσείς οι γκόμενες;"

" Ποια;" 

" Το σεξ βέβαια! Το αχαλίνωτο, ασταμάτητο σεξ. Διώχνει φοβίες, πονοκεφάλους, δυσμηνόρροια, νευρώσεις και θεραπεύει αποδεδειγμένα τη στειρότητα"

Η Άννα άρχισε να κακαρίζει χτυπώντας τον ώμο του λιγωμένη από τα γέλια.

" Εσύ τι δουλειά κάνεις;"

" Μάντεψε..."

" Κάνεις stand up comedy!" είπε η Άννα.

" Κοντά έπεσες. Γράφω βιβλία σοβαρά που κανείς δεν τα παίρνει στα σοβαρά"

" Αααα! Πρώτη φορά γνωρίζω συγγραφέα! Θα μου πεις τα βιβλία σου για να τα διαβάσω;"

" Φυσικά, αν και έχουν εξαντληθεί. Η μητέρα μου έχει αγοράσει όλα τα αντίτυπα". Γέλασε και συνέχισε: "Τώρα, γράφω έναν ταξιδιωτικό οδηγό για τα Ζαγοροχώρια. Οπότε μην αποκλείεις πως θα πέσουμε ο ένας πάνω στον άλλο τις επόμενες μέρες..."

"Νομίζω πως θα μένω στο Μεγάλο Πάπιγκο, οπότε θα έρθεις να πιούμε καφέ"

" Και τι δουλειά θα κάνεις στο Πάπιγκο, βρε, κορίτσι. Αμφιβάλλω αν έχει Κέντρο Υγείας, εκεί πάνω"

" Θα είμαι νοσοκόμα. Δεν γνωρίζω καμία άλλη λεπτομέρεια" Τίναξε το κεφάλι της, παραμερίζοντας τα μαλλιά της: " Απο δω και μπρος δεν θέλω να γνωρίζω λεπτομέρειες. 28 χρόνια ήμουν χαμένη στις λεπτομέρειες και στην τάξη. Πλέον θέλω να αφήνομαι στην έκπληξη και στο απρόοπτο, να με παίρνει η ζωή και με βγάζει όπου εκείνη θέλει" είπε με ονειροπόλο ύφος.

" Ααα, τί καφέ ήπιες και μέθυσες; Θέλω να παραγγείλω τον ίδιο!"