Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Κεφάλαιο 11

Αδειασε τη χρησιμοποιημένη άμμο της αμμοδοχου και έπλυνε με ζεστό νερο το δοχείο χρησιμοποιώντας παιδικο αφρολουτρο. Έπρεπε να σημειωσει στη λίστα του σουπερ μάρκετ και την άμμο, είχε μόνο μια σακούλα στο αποθηκακι. Πάντα φρόντιζε να υπάρχουν δυο. Η ανοιγμενη, που χρησιμοποιουσαν, και η εφεδρική στην αποθηκη. Η Αννα ήθελε να προπορεύεται των καταστάσεων και των ελλειψεων. Ήθελε  να είναι μπροστά  ακόμα και από την ιδια λίστα του σουπερ μαρκετ! Αν άφηνε τη Ζωη να κάνει τα ψώνια θα είχαν ξεμείνει πολλάκις από γατοτροφη, από γαλα, ακόμα και από χαρτί υγειας! Στις σπάνιες περιπτώσεις που η Ζωη επισκεπτόταν το σουπερ μάρκετ γύριζε με πατατάκια, εξωτικά σνακς, και μπουκάλια με κρασί, ξεχνώντας να αγοράσει τα απαραίτητα. « Τι κάθεσαι και πας, βρε αετόπουλο, άνοιξε τον υπολογιστή και παράγγειλε τα ιντερνετικα, θα τα φέρουν στο σπιτι ταχύτατα! Τζάμπα χάνεις χρονο μπροστά στις μουσταρδες» Όμως η Αννα απολάμβανε τη βόλτα στο πολυκατάστημα τροφίμων. Πρώτον μπορούσε από κοντα να τσεκάρει τις τιμές και τις προσφορές. Δεύτερον τα τακτοποιημένα ράφια την ηρεμουσαν. Ήταν αστειο αλλά η Αννα θα μπορούσε να ζει σε ένα σουπερ μάρκετ. Της άρεσαν οι καθαροί διάδρομοι, της άρεσε να ρολάρει το καροτσάκι και να το γεμίζει με τρόφιμα, της άρεσε να βλέπει τα πολύχρωμα μπουκαλάκια των απορρυπαντικών ή να ανακαλύπτει έξυπνα προϊόντα που δίνανε  λύση σε προβλήματα του νοικοκυριού. Σπρέι για τα άλατα.. Καθαριστικο για λεκέδες... Κάτι τέτοια της φτιάχνανε το κέφι. Ένας αθώος παρατηρητής θα πίστευε πως έπασχε από καταναλωτική μανία. Η αληθεια όμως ήταν πως στο σουπερ μάρκετ η Αννα ένιωθε πως έχει τον πλήρη έλεγχο. Κάτι που δεν μπορούσε να εχει στην πραγματική ζωη.

Έβαλε την αμμοδοχο να στεγνώσει στον αέρα, στηρίζοντας το στα κάγκελα της βεραντας..Έπρεπε να σκεπάσει τα φυτά, γιατί αναμενόταν χιονιάς. Αναστέναξε. Άλλη μια εκκρεμότητα! Εδώ της ήταν δυσκολο να φροντίζει τον Μαρτιν  και τα φυτά στη βεραντα, μου σκεφτόταν και παιδι! Γέλασε μονη. Μπήκε ξανα στο σπιτι και έδεσε τη σακούλα των σκουπιδιών. Η μπόχα από τα κόπρανα του Μαρτιν την έκανε να σουφρωσει τη μυτη. Αν και ήταν πλήρως εξοικειωμένη με τις ανθρωπινες ( νοσοκόμα ήταν!) αλλά και τις γατισιες ακαθαρσιες η διαδικασία αποκομιδής παρέμενε δυσάρεστο καθηκον. Κατέβασε αμέσως τα σκουπίδια και ξανανεβηκε. Δεν άντεχε να υπάρχουν ξεχειλες σακούλες σκουπιδιών, της χαλούσε το τσι. 

Έτρωγε ένα πρόχειρο γεύμα στην κουζινουλα όταν πηρε μήνυμα από τη Ζωη: « Καλημέρα! Ναι, νιώθω καλυτερα! Κοιμήθηκα σαν μωρο. Τι ωφελούν  τα άγχη και οι αγωνιες; Σε 3 δισεκατομμύρια χρόνια ο γαλαξίας μας θα συγκρουστεί με την Ανδρομέδα και δεν θα μείνει ίχνος ζωής»

« Που το διάβασες αυτο;»

« Συνάντησα έναν αστροφυσικό στο πρωινό, φάγαμε βάφλες, φλερτάραμε και λίγο. Αυτος μου τα εξήγησε...»

« Α, έτσι εξηγούνται τα κέφια, Χαχα» έγραψε η Αννα.

« Εφυγε ήδη δυστυχώς. Για Βερολίνο! Ανταλλάξαμε τηλέφωνα, fb, Twitter, instagram, LinkedIn. Θέλω οπωσδηποτε να τον ξαναδώ. Να μου μιλάει για τους πλανήτες και την Ανδρομέδα ενώ μου κάνει μασάζ στα ποδια... θα φτάσω αύριο ξημερώματα, θα κοιμηθω και θα είμαι φρεσκια για τη γιορτή σου το βραδυ. Ελπίζω να το «βρεξουμε», δεν έχω πιει ούτε γουλιά αλκοόλ και νιώθω ήδη σαν Μορμονα. Φιλια, αετόπουλο. See you»

MΕ έκπληξη η Αννα συνειδητοποίησε πως οντως γιόρταζε την επομενη. Πως της είχε διαφυγει; Εδώ σημείωνε προσεκτικά στο ημερολόγιο του κινητού ακόμα και τις παραμικρες λεπτομερειες!  Ααα, έπρεπε να οργανώσει μια βραδια. Τιποτα ουαου, ένα φαγητό στο σπιτι με καλεσμένους τη Βαλια και τον Μιλτο, τα παιδια τους, τον Δημήτρη και φυσικά τη Ζωη. Θα μαγείρευε κάτι εύκολο,  θα ανάβανε το τζακι, θα ανοίγανε ένα καλό κρασι. Αυτή η προοπτικη, την έκανε να γουργουρίζει σαν τον Μαρτιν από ευχαριστηση. Ηξερε να εκτιμάει τις απλές χαρες, γιατί ηξερε πως ακόμα και αυτές δεν είναι δεδομενες. Η χαρα ήταν το πιο σπάνιο λουλουδι, αλλά όπως όλα τα σπάνια πραγματα, ήταν και εξαιρετικά εύθραυστη. Η Αννα το ηξερε αυτο από πρώτο χερι.