Η 'Αννα είναι μια 28χρονη νοσοκόμα που έχει μια καλά ρυθμισμένη ζωή. Λατρεύει το αγόρι της , λατρεύει τη δουλειά της, λατρεύει τη συγκάτοικό της. Απεχθάνεται όσο τίποτα τις αλλαγές. Όταν όμως η σχέση της με τον Δημήτρη διαλύεται με αναπάντεχο τρόπο...
« Πρώτη φορα έρχεστε στα Γιαννενα;» τη ρώτησε η κοπέλα της ρεσεψιόν την ώρα που η Σννα συμπλήρωνε τη φόρμα φιλοξενιας.
" Ναι!» είπε η Αννα με λίγο παραπανω ενθουσιασμό από όσο θα ήθελε. Έβλεπε άραγε η απέναντι της ποσο αβγσλτη ήταν στα ταξίδια; Διέκρινε ποσο « κλειστή» ζωη είχε ζησει; Μια ζωη χωρίς ταξίδια, χωρίς διεξόδους, χωρίς ανοίγματα, τετοια ζωη είχε ζησει...
« Οποίος έρχεται εδώ δεν θέλει να φυγει...Έχει μια μαγεία το μέρος, έχει vibes περίεργα...» συνεχισε η κοπέλα με φωνη τραγουδιστή. Φαινόταν να μιλάει από προσωπική πείρα. « Ίσως είναι η Λίμνη, ίσως η ιστορία του τόπου, πάντως άπαξ και έρθεις εδώ, παει, κολλησες!"
« Είναι περιεργο αλλά και εγω αυτο ένιωσα, και ας μην έχω δει τιποτα ακόμα από τα αξιοθέατα»
« Θα εντυπωσιαστείτε, σας το υποσχομαι. Ποσες μέρες θα μείνετε;»
« Δυστυχώς μόνο για σήμερα!»
« Τοτε πρέπει να τρέξετε» είπε η κοπέλα και γέλασε. Η Αννα ευχήθηκε να μπορεί κσποτε και η ιδια να γελάει τόσο ανέμελα...»Θα σας δωσω κάποια φυλλάδια του ξενοδοχείου, περιγράφουν λεπτομερώς που και πως να πάτε. Και φυσικά για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία μην διστάσετε να με ρωτήσετε...» Πάτησε το κουδουνάκι. Ένας γκρουμ εμφανίστηκε. Πηρε με επισημότητα το βαλιτσάκι της. Τον ακολούθησε σαν μαγεμένη. Ανέβηκαν σε ένα εντελώς διάφανο ασανσέρ που « έβλεπε» ανεβαίνοντας προς την πλευρά της Λίμνης. Της ήρθε να ουρλιάξει από τον ενθουσιασμό..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Εβγαλε το κινητο της και φωτογράφισε τη θεα εκστασιασμένη. Καθώς ανέβαιναν οι εικόνες γινόταν ακόμα πιο όμορφες. Κάτω, η πισίνα του ξενοδοχείου την προκαλούσε... Αλλά, όχι, δεν την ένοιαζε να κολυμπήσει, δεν ήθελε να αναπαράγει τιποτα από την παλια της ζωή· ούτε καν το κολύμπι.
Μπήκαν στο δωμάτιο της. Ήταν στον τελευταίο όροφο, τόσο ψηλα που από το μπαλκόνι νόμιζε πως θα πιάσει τα σύννεφα. Ο ουρανός ήταν ζωγραφισμένος με όλες τις αποχρώσεις του γκρι και του μωβ. Έμοιαζε βαρύς και ταυτόχρονα ανάλαφρος. Ήθελε πια να τσιρίξει από χαρα. Όταν εμεινε μονη επεσε στο διπλο κρεβατι θάβοντας το πρόσωπο της στα χέρια της. Ήταν τόσο πρωτόγνωρα ολα, που σχεδόν πονούσε από την ευδαιμονία.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Δεν είχε μείνει ποτε σε ένα τόσο πολυτελές ξενοδοχείο. Ούτε όταν είχε πια τον δικό της μισθο. Ακόμα και στις κοντινες στην Αθήνα εξορμήσεις που κάνανε με τον Δημήτρη, τα έξοδα τους ήταν μετρημένα. Συνετές ήταν οι επιλογές του πρώην συντρόφου της. Μετρημένες και τσουρουτικες. Μένανε πάντα σε μίζερα ξενοδοχεία, σε πανδοχεία της πλάκας, παρόλο που μοιράζονταν τα έξοδα. Τώρα, αναδρομικά , η Αννα μπορούσε να εξηγήσει το γιατί... Δεν της χαλαλιζε υπερβολές και πολυτέλειες γιατί απλά δεν την αγαπούσε!
Κυλίστηκε πέρα δώθε στο κρεβατι σαν παιδι, απολαμβάνοντας το υπεροχο στρώμα. Δεν ηξερε ποιο ήταν το αφεντικό της αλλά ένα ήταν σίγουρο: ήταν απίστευτα γενναιόδωρος. Ζούσε την πιο ομορφη μερα της ζωής της και δεν μπορούσε να την διηγηθεί σε κανέναν! Ήθελε να πάρει έστω τη Βαλια ( τη μονη φίλη που της είχε απομείνει) αλλά ηξερε πως τέτοια ώρα έκανε την πρωινή νοσηλεία.
Ήταν κρίμα που δεν μπορούσε να μοιραστεί με κανέναν την πιο ομορφη περιπέτεια της ζωής της...
