Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Κεφάλαιο 107

Το κρασί έκανε το θαύμα του και μία ώρα μετά η παρέα είχε δέσει, έτσι όπως το αλκοόλ δένει ετερόκλητα άτομα. Συζητούσαν σαν φίλοι, δεν είναι περίεργο;

Ο ψυχίατρος αγόρευε για να εντυπωσιάσει την Άννα και οι υπόλοιποι κρέμονταν από το στόμα του. Ακόμα και ο Αλεξανδράκης είχε χαλαρώσει και απολάμβανε τη συζήτηση.

" Μίλα μας για το Freud" είπε ο Γιώργος. " Όσες θεωρίες και να αναπτυχθούν, όσοι χαρισματικοί θεραπευτές και να εμφανιστούν, εγώ εμπιστεύομαι τον Freud. Ίσως με πείθει η μεγάλη του μύτη, ή το γεγονός ότι κατέφευγε στην παρηγοριά της κοκαίνης. Αυτά τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του με ενθουσιάζουν. Δεν ήταν ξύλινος ο άνθρωπος. Ήξερε από ελαττώματα και κόμπλεξ, ήξερε να επιδιώκει την ηδονή"

" Αν αποφασίσω να υπεραπλουστεύσω τη θεωρία του, θα μπορούσα να σας διασκεδάσω" είπε ο Λιοντάκης, κοιτώντας την Άννα.

" Είμαστε όλοι μόνο αυτιά" είπε εκείνη και ο Αλεξανδράκης άφησε ένα ακόμα σιγανό μουγκρητό, κάτι σαν δυνατό ρουθούνισμα, που σκέπασε ακόμα και τη μουσική του εστιατορίου.

" Ναι, ναι, μίλα μας για τον Freud" είπε και η Ζωή και χτύπησε με θέρμη τα χέρια της.

" Αφού το ζητάτε..." Ο Λιοντάκης ξέπλυνε το στόμα του με μία γουλιά κρασί και άρχισε: " Ο Freud προσδιόρισε δύο βασικές ορμές. Τη λίμπιντο και την επιθετικότητα. Λίγο ως πολύ ξέρετε τι σημαίνει λίμπιντο. Είναι η ευχαρίστηση που πηγάζει από την ικανοποίηση της δίψας, της πείνας και φυσικά της ερωτικής πράξης"

" Τα ξέρουμε αυτά, πήγαινε πιο γρήγορα" είπε ο Γιώργος.

" Η ευχαρίστηση λοιπόν προκύπτει από τις ερωτογενείς ζώνες. Το στόμα,τα γεννητικά όργανα, ο πρωκτός είναι οι βασικές ερωτογενείς ζώνες"

" Υπάρχουν κι άλλες, σε διαβεβαιώνω" πετάχτηκε πάλι ο Γιώργος και έριξε ένα βλέμμα πόθου στη Ζωή.

" Ναι, υπάρχουν: το δέρμα, τα μάτια μας, τα αυτιά, η μύτη μας με την όσφρηση' όλα αυτά προκαλούν σεξουαλική διέγερση"

" Δεν είναι τυχαίο που ξοδεύουμε τόσα στα αρώματα και στον καλλωπισμό" είπε η Ζωή, με το ύφος καλής μαθήτριας.

" Ναι, καθόλου" είπε ο Λιοντάκης. " Από την άλλη πλευρά, έχουμε την ορμή της επιθετικότητας. Κάθε άτομο υπερασπίζεται τον εαυτό του απέναντι σε κάθε απειλή "θανάτου"- το θανάτου σε εισαγωγικά. Ο Λιοντάκης έκανε τη χαρακτηριστική κίνηση των εισαγωγικών. Οι επιθετικές ενορμήσεις αντιπροσωπεύουν την επιθυμία του ανθρώπου να σκοτώσει, να πληγώσει, να...εκδικηθεί"