Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Κεφάλαιο 55

" Καλησπέρα" είπε με επίσημη φωνή η Άννα, απευθυνόμενη στον Αλεξανδράκη. Εκείνος την κοίταξε ξαφνιασμένος, όχι χωρίς κάποια ταραχή. Ενδεχομένως ανησυχούσε για όσα ίσως η Άννα είχε προλάβει να ακούσει. Η Ελισσάβετ την κοιτούσε προκλητικά με τα χέρια δεμένα στο στήθος της, και η Άννα αντιλήφθηκε πως η άλλη ήλπιζε πως τους είχε ακούσει. " Θα ήθελα κύριε Αλεξανδράκη να μιλήσουμε για το ωράριο της εργασίας μου" συνέχισε η Άννα. " Θέλω να σας ενημερώσω, όπως ενημέρωσα και τη μητέρα σας, πως θα επιθυμούσα πιο σαφή διευκρίνιση των καθηκόντων μου και των ωρών εργασίας- τώρα που είναι νωρίς- ώστε να μην υπάρχουν αργότερα παρεξηγήσεις. Οι καλοί λογαριασμοί, που λένε..."

Ο Αλεξανδράκης φάνηκε να αιφνιδιάζεται. " Χμ, ναι, ναι, φυσικά..." είπε βεβιασμένα. " Έχετε κάτι να προτείνετε;"

" Θα' λεγα να τηρήσουμε το οκτάωρο εργασίας, έτσι όπως συνηθίζεται εξάλλου" Κοίταξε φευγαλέα αλλά υπογραμμισμένα την Ελισσάβετ.

" Ναι..." είπε σκεφτικός ο Αλεξανδράκης.

" Επίσης θα ήθελα να ορίσετε τις μέρες που θα έχω ρεπό, τις άδειες μου κλπ"

" Θα το συζητήσω και με τη μητέρα μου αλλά σε πρώτη φάση συμφωνώ μαζί σας. Ένα οκτάωρο μου φαίνεται αρκετό. Τι θα λέγατε για 4 ώρες το πρωί και 4 το απόγευμα;"

" Μια χαρά!" είπε με ζήλο η Άννα.

" Κυριακές θα έλεγα να έχετε το ρεπό σας αφού εξασφαλίζετε πάντα πρώτα τη νοσηλεία της μητέρας μου, ή ό,τι χρειαστεί τα πρωινά των Κυριακών. Εξαιρούνται βέβαια οι μέρες που θα έχει κάποιο πρόβλημα, οπότε θα μεταθέτουμε το ρεπό σας την επόμενη"

" Συμφωνούμε" είπε η Άννα και συμπλήρωσε: " Ευχαριστώ για τον χρόνο σας"

Εκείνος την κοίταξε για πρώτη φορά βαθιά στα μάτια, με ένα σαφέστατα ερωτικό κοίταγμα, που έκρυβε και ένα ειρωνικό παιχνίδισμα: " Στη διάθεσή σας πάντα!" πέταξε στη συνέχεια, πράγμα που έκανε την Ελισσάβετ να ανασηκώσει εκνευρισμένη το βλέμμα της προς τα πάνω. Αλλά και η Άννα είχε εκνευριστεί με το υπονοούμενό του, που φανέρωνε πόσο φαλλοκράτης ήταν, πόσο διασκέδαζε με το να φέρνει την Άννα σε δύσκολη θέση.

Τους άφησε και προχώρησε στη σάλα. Το δέντρο είχε σχεδόν ολοκληρωθεί με τη βοήθεια των πελατών και οι καμαριέρες - η Γιώτα και κάποια άλλη, άγνωστη στην Άννα" μάζευαν με γρήγορες κινήσεις τις κούτες.

" Αιντε, άιντς...Υποσχεθκς να ρθειςςς και ήρθις τώρα που νυχτωσι... Το βρήκις έτοιμο το δεντρο, χαρά σι σένα"