Μη φεύγεις, αγάπη μου...

Κεφάλαιο 44

«Γιάννη!» φώναξε από μακρια η Βανα και στη συνέχεια τους πλησίασε. Ήταν πανέμορφη με τα λυτά της μαλλιά, το αβαφο πρόσωπο της και τα ατελείωτα γυμνασμένα ποδια της. « Πήρα την πρωτοβουλία να πω στην Αννα να ερθει μαζί μας στο ράφτινγκ, αν η κυρια Λέλα νιώθει αρκετά καλα ώστε να μείνει μονη. Ο καιρός προβλέπεται να χαλάσει από μεθαύριο οποτε ποιος ξέρει ποτε θα της ξαναδοθεί η ευκαιρία»

Εκείνος εμεινε σκεπτικός για λίγα λεπτά πριν πει: « Μόλις ελεγα στην Αννα πως η μητερα μου δεν θα τη χρειαστεί σημερα»

Η Βάνα έκανε το σήμα της νίκης: « Τελεια, λοιπόν! Θα ρθεις, ε;» είπε απευθυνόμενη στην Αννα. Εκείνη κοίταξε τον Αλεξανδρακη ζητώντας έμμεσα την άδεια. Εκείνος είπε: « Είναι ευκαιρία να ρθεις. Πράγματι ο καιρός χαλαει»

« Δεν ξέρω αν έχω τα κατάλληλα ρουχα» είπε η Αννα ψάχνοντας να βρει δικαιολογία για να αποφύγει την εξόρμηση. Ήθελε να απομονωθεί  στο δωμάτιο της και να αναπολήσει τα χθεσινά. Η να μετανιώσει για τα χθεσινά. Η αποστασιοποίηση του Αλεξανδρακη ( γιατί επέμενε να τον σκέφτεται με το επίθετο του;!) την είχε πληγώσει τρομερά. Έδειχνε απολύτως απαθής απέναντι της. Ίσως ήθελε να της ρίξει πάγο, ίσως είχε μετανιωσει και αυτος... 

Η Αννα από την άλλη βρισκόταν σε ψυχική και σωματική υπερδιέγερση. Το κορμί της βρισκόταν πρωινιάτικα σε μια πρωτόγνωρη κατασταση ερεθισμού, λες και το άγγιγμα του είχε αφήσει αποτυπώματα πάνω της. Ήταν δυνατόν να ήταν ερωτευμένη μαζί του; Τώρα, χαμήλωσε τα βλέφαρα της για να μην διαβάσει στο βλέμμα της αυτά που εκείνη σκεφτόταν.

« Πάμε για πρωινό, μόλις που προλαβαίνουμε» είπε η Βάνα. « Έχω κανονίσει με μια εταιρεία δραστηριοτήτων από τα Γιάννενα να βρεθούμε στη Γέφυρα της Αρίστης, όποτε πρέπει να βιαστούμε» είπε στην Αννα. « Χρειάζεται ειδικός εξοπλισμός και φυσικά τα σκάφη, θα μας τα προμηθεύσουν αυτοί. Ήδη μαζευτήκαμε τρεις βάρκες τώρα που θα έρθεις και εσυ!»

Πάνω από τα κορνφλεικς της η Αννα  ρωτησε ταχα ανέμελα: « Ο Αλεξανδράκης θα ερθει;»

« Φυσικά!» είπε η Βάνα μπουκωμένη με βρώμη και μπανάνα.» Αυτος οδηγεί το πουλμανάκι! Επιπλέον έχει ευθύνη για τους πελάτες. Πάντα τους συνοδεύει στις δραστηριότητες. Ξέρεις, κούφια η ώρα, για κάτι απρόοπτο...»

« Είναι παντρεμένος;»

« Όχι, ευτυχως. Θα θρηνούσαν όλα τα Ζαγοροχώρια και εγω μαζί» είπε χαρωπά η Βάνα.

Η Αννα κόντεψε να καταπιεί το κουτάλι της από την παραδοχή της Βάνας.

Προσπάθησε να φανεί ηρεμη όταν ρωτησε: « Γιατί; Τρέχει τιποτα μεταξύ σας;»

« Έχει παίξει φαση μια δυο φορές. Είναι Α π Ι σ τ ε υ τ ο  το σεξ μαζί του!»

Τell me about it, σκεφτηκε η Αννα, ζεματισμενη από ζήλεια.

Η άλλη συνεχισε: « Τιποτα σοβαρό, δυστυχώς. Χαλαρά πραγματα, χωρίς δεσμεύσεις. Είναι αμετανόητος εργένης.  Και εγω θα μουν στη θέση του. Γιατί να μπλέξει με γάμους και υποχρεώσεις; Μόνο για ένα παιδι. Αλλά τώρα που σκοτώθηκε ο Παύλος έχει υιοθετήσει κανονικά τον Αλέξανδρο. Η Ελισσαβετ βεβαια θα ήθελε παρά πολύ να αντικαταστήσει τον συγχωρεμένο με τον Γιάννη. Προσπαθεί με νυχια και δοντια να τυλίξει το αφεντικό. Ξέρεις όπως κάνουν στην Ινδία, που ο αδελφός του αποθανόντος οφείλει να παντρευτεί τη χήρα του. Έλεος, δηλαδη»

« Είναι νεκρός ο Παύλος;» είπε η Αννα με έκπληξη.

« Τωραααα; Κοντεύουν δυο χρόνια από το τροχαίο»

« Μα η Λέλα ....» άρχισε η Αννα να λέει αλλά διέκοψε την προταση. Σιγα σιγα το παζλ της Αλεξανδρακη σχηματιζόταν μπροστά της: η ηλικιωμένη έπασχε από μετατραυματικό στρες. Αρνιόταν να δεχτεί τον θάνατο του γιου της και ήθελε να πιστεύει πως ακόμα ζούσε! Τραγικο... Πιθανότατα αυτο ήταν ο λόγος που όλοι δείχνανε ανοχή στην απαίσια συμπεριφορά της. Ξαφνικά ένιωσε συμπόνια για την Λέλα. Ηξερε και η ιδια τι σημαίνει απώλεια...