Vuslat🥀

Ep.138 "Her şey seninle güzel"

Bahar'dan

"Bahar hanım."

"Yavuz bey."

"Buyrun lütfen."

"Teşekkür ederim."

Gülümseyerek Yavuz'un çektiği sandalyeye oturdum. Yavuz da sandalyeyi geri itip karşıma geçip oturdu. Gülümseyerek baktı gözlerimin içine.

"Yavuz, beni buraya getirdiğin için teşekkür ederim."

"Asıl ben bu güzel hanımefendiye, bana akşam yemeğinde eşlik ettiği için teşekkür ederim."

Gülümseyip eğdim başımı. Ardından tekrar gözlerine bakıp masanın üstündeki eline uzandım. Yavuz hemen sıkıca tuttu elimi.

"Buranın yeri bizde çok özel biliyorsun. Düğünümüzden sonra da hiç gelememiştik. Tekrar gelmek çok hoşuma gitti."

"Seninle her yer, her şey güzel bir tanem. Her şey seninle güzel."

Ben gülümseyerek bakarken Yavuz elimi kaldırıp bir öpücük kondurdu. Ardından gülerek konuştu.

"Ee, ne yiyoruz? Canının çektiği bir şey var mı?"

Dudak büküp başımı çevirdim önce. Sonra aklıma gelen şeyle yutkunup Yavuz'a çevirdim başımı. Yavuz da kaşlarını kaldırmış ne diyeceğim diye bakıyordu.

"Yavuz."

"Canım."

"Benim canım mercimek köftesi istedi."

"Mercimek köftesi mi? Manidar."

Önce anlamadan baktım, sonra gülmeye başladım. Yavuz da gülüyordu. Elimi karnıma getirip eğdim başımı.

"Mercimek, sen neler karıştırıyorsun bakayım içerde?"

"Çocuğa o kadar mercimek dersek olacağı buydu."

Gülerek kaldırdım başımı. Yavuz da gülerek bakıyordu. Sonra dudaklarımı birbirine bastırıp konuştum.

"Burda mercimek köftesi olduğunu sanmıyorum ben ama."

Yavuz yalandan ukala bir gülüş atıp kalktı masadan. Ben de bakışlarımla onu takip ediyordum.

"Benim karım aş erecek, ben de gidip istediği şeyi bulup getirmeyeceğim öyle mi? Siz biraz bekleyin güzel kadın, ben hemen döneceğim."

Dudaklarımı birbirine bastırıp gülerek kafa salladım. Yavuz da göz kırpıp gitti.

"Böyle bir baban olduğun için çok şanslısın mercimek. Hayatımıza girdiğin vakit sen de anlayacaksın zaten bunu. Babanı çok seveceksin sen de."

Karnımı severek bekledim Yavuz'u. Birden karşıma biri oturunca gülümseyerek kaldırdım başımı. Gördüğüm yabancı yüzle silindi gülüşüm. Kaşlarımı çatıp kıpırdandım.

"Afedersiniz yanlış oldu galiba?"

Adam yandan yandan sırıtarak bakıyordu.

"Öyle mi oldu? Öyleyse bile hayatımın en güzel yanlışı olabilir."

İyice çattım kaşlarımı.

"Beyefendi kalkar mısınız lütfen."

Adam istifini bozmadan pişkin pişkin sırıtmaya devam etti.

"Neden? Bu güzel ve yalnız bayana akşam yemeğinde eşlik etmek isterim."

"Yalnız falan değilim ben, kalkın lütfen. Hem yalnız olsam bile size ne bundan? Bu ne ukala bir tavır. Lütfen masadan kalkar mısınız?"