Vuslat🥀

Ep.154 "Baharın her gelişi bana, senin bana gelişini hatırlatıyor"

Yavuz'dan

"Yavuz sen Umut'u al da ben de şu mutfaktakilere bir bakayım. Bir şey unutmayalım."

"Tamam canım."

Bahar Umut'u kucağıma verip mutfağa gitti hızla. Ben de kızımı tutup havaya kaldırdım.

"Kızım, meleğim, babasının prensesi. Kurban olsun babası bu minik ellere, minik ayaklara. Kıtlatsın bu minik parmakları."

Boynunu koklayıp öpücükler kondurdum.

"Oh, oh. Annesi gibi cennet kokuyor benim kızım."

Umut'u omzuma yatırıp sırtını severken ikizler geldi koşturarak.

"Baba, top."

"Tamam oğlum, odanızdaydı top. Alın onu da."

"Bulamadım baba."

"Tamam tamam, hadi beraber bakalım o zaman."

Ben yürüyünce onlar da benden önce koştular odalarına.

"Yok baba top."

Bakışlarımı etrafta gezdirdim. Hep ortada olurdu topları, sürekli oynarlardı. Şimdi nereye gitti ki? Ben etrafta topu ararken ikisi de yan yana geçmiş bana bakıyorlardı. Gözlerimi kısıp bakışlarımı ikisinde gezdirdim. Yaklaşıp arkalarına baktım. Topları burdaydı. Kaşlarımı kaldırıp ikizlere baktım.

"Oğlum, e burdaymış topunuz."

İkizler kıkırdayarak koşup bacaklarıma sarıldılar. Ben de bir kolumla Umut'u tutarken diğer elimle başlarını sevdim. Onlarla oynayayım istiyorlardı. Umut'u kıskanmıyorlardı ama onlarla eskisi gibi vakit geçiremiyor oluşumdan hoşlanmıyorlardı. Yavaşça yere oturdum.

"Oturun bakayım karşıma."

İkisi de yan yana karşıma oturup bacaklarını uzattılar. Kenardan küçük yastığı alıp Yağız'ın kucağına koydum. Umut'u dikkatlice yatırdım ikisinin birden kucağına. İkisi de gülerek ellerini Umut'un üstüne getirdiler. Umut da ellerini kaldırmış bakıyordu abilerine. Yağız Umut'un elini tutup küçük bir öpücük kondurdu. Ardından gülerek Yiğit'e baktı. Yiğit de Umut'un ayağını tutmuş öpüyordu. İkisi de gülerek seviyorlardı kardeşlerini. Ben de gülerek izliyordum evlatlarımı.

"Baba, top yoksa bebekle oynayalım mı?"

Gülerek sevdim Yağız'ın başını.

"Bebekle de oynarız oğlum. Topla da oynarız."

"Bebek daha küçük, o topla oynayamaz ama."

Yiğit'e dönüp kafa salladım.

"Evet oğlum, bebek küçük ama ben sizle oynarım top."

İkizler gülerek devam ettiler Umut'u sevmeye. Bahar'ın sesiyle kaldırdım başımı.

"N'apıyorsunuz siz öyle?"

Bahar gelip yanıma çömeldi. Gülümseyerek baktı çocuklara.

"Anne, bebek ne zaman büyüyecek?"

"Sizin istediğiniz boyuta gelmesi biraz zaman alacak oğlum."

Yağız anlamadan bakıyordu Bahar'a. Bahar da gülüp başına bir öpücük kondurdu.

"Yakında oğlum. Yakında büyüyecek kardeşiniz."

"Bir eksik var mı Bahar?"

"Yok canım, her şey hazır."

"Tamam. Bizimkiler de gelir birazdan."

Derken kapı çalınca Bahar gülerek Umut'a uzandı.

"Hadi bakalım, koşun kapıyı açın. Bakalım kim gelmiş?"