Vuslat🥀

Ep.133 "Ben sensiz anı biriktirmedim"

Bahar'dan

Yavuz'u göğsüme yatırmış, usul usul saçlarını okşuyordum. Başımı çevirip duvardaki saate baktım. Sabahın beşi olmuş saat. Derin bir nefes alıp yanağımı Yavuz'un başına yasladım. Yavuz da derin bir nefes alıp kıpırdanınca başımı eğip baktım.

"Yavuz."

Yavuz'dan ses gelmeyince gülümseyip saçlarını öptüm. Yanağımı tekrar başına yaslayıp devam ettim sevmeye. Canım benim, canımın içi adam. Bir aydır neler yaşadın, ne acılar çektin kim bilir? Nasıl üzüldün, nasıl için yandı kim bilir? Vazgeçmeden, pes etmeden, beni bırakmadan bekledin. Öyle şanslıyım ki beni böyle sevdiğin için. Kocam olduğun için öyle şanslıyım ki.

Dudaklarımı saçlarına getirip kapadım gözlerimi. Minik minik öptüm yumuşacık saçlarını. Kendimi tuhaf hissediyorum aslında. Bir aydır neler kaçırdım, neler yaşandı merak ediyorum. Yavuz bensiz, beni kaybetme korkusuyla ruh gibi geçirmiş bu bir ayı. Herkes çok üzülmüş elbet. Canım ailem benim. Telefonda konuşurken nasıl da mutluydu hepsi. Kendime geldim diye nasıl mutlu oldu herkes. Gülümseyip bir elimi karnıma getirdim. En son hatırladığımda karnım dümdüzdü. Şimdi büyümüş. Çok garip hissetmiştim karnımın büyüdüğünü görünce. Bebeğim de pes etmedi babası gibi. İnat etti, bırakmadı beni. Hepimize umut oldu minik mercimek.

İç çekip tekrar kapadım gözlerimi. Gram uykum yok. Yorgunum, halsizim ama hiç uykum yok. Yavuz'un da yoktu uykusu ama ben biliyorum, o bir ay boyunca doğru dürüst uyumadı. Hem bedeni hem ruhu yoruldu biliyorum. İnsan sevince bambaşka birine dönüşüyor. Kendinden çok onu düşünür oluyorsun. Yavuz nasıl ki beni bütün kötülüklerden korumak, uzak tutmak istiyorsa; ben de o kötü şeylerden uzak olsun, hep gülsün, mutlu olsun istiyorum. O nasıl bana bir şey olduğunda kendini suçluyorsa, ben de buna kahroluyorum. Yavuz'un her şeyde kendini suçlamasından nefret ediyorum. Onun hiçbir suçu yok ki. Bu hayatı yaşamayı ben seçtim ve hiçbir zaman pişman olmadım seçimimden. Gözlerim kapalı Yavuz'un saçlarını severken, Yavuz birden irkilip, sıçrayarak uyandı.

"Bahar!"

Başını göğsümden kaldırıp oturdu yatağa. Kollarımı uzatıp şefkatle konuştum.

"Bir tanem burdayım. Burdayım Yavuz."

Yavuz sesimi duyunca bana çevirdi başını. Derin derin nefesler alarak baktı. Ardından yutkunup gülümseyerek tekrar yattı göğsüme. Sıkıca sarılıp öptüm saçlarını. Yavuz da başını göğsüme iyice yerleştirip belime sarıldı dikkatlice.

"Bahar."

"Burdayım canım, burdayım bir tanem."

Yavuz derin bir nefes alıp elini karnıma getirip sevdi. Ardından tekrar sarıldı belime. Ben de sakince devam ettim saçlarını sevmeye.

"Kabus mu gördün canım?"

"Yoo, hayır."

"Neden öyle sıçrayarak uyandın peki?"

"Ben bir aydır ne zaman biraz uyuyacak olsam, bu şekilde uyanıyorum. Telaşla açıyorum gözlerimi. Sanki ben uyursam, sen de gidecekmişsin gibi hissediyorum. Birden unutmuşum bana döndüğünü. Uyanıp seni yanımda, bana bakarken bana gülerken görünce sanki yeni baştan o komadan çıkmışsın gibi mutlu oldum yeniden."

"Canım benim. Yanındayım Yavuz. İyiyim. Ve sana söz veriyorum sevgilim; başımıza ne gelirse gelsin, ne yaşarsak yaşayalım ben senden asla vazgeçmeyeceğim. Sana dönmek için hep sonuna kadar mücadele edeceğim. Sen sakın korkma olur mu?"

Yavuz kıpırdanıp daha sıkı sarıldı belime.

"Bundan sonra bir daha böyle bir şey yaşamayacaksın Bahar. Sana söz veriyorum yaşamayacaksın."