Scary Stories (Unedited)

NoSleep Series : 1000 Metres below the sea (Parts 1 & 2)

NoSleep Series : 1000 Metres below the sea (Parts 1 & 2)

Part 1

What we found 1000 metres below the sea makes me not want to live anymore.

Mga tatlong taon na ang nakalilipas, ako ay isang science reporter onboard sa North Atlantis, Baseline Explorer. Halos dalawampung km kaming layo sa baybayin ng Bermuda sa oras na iyon, at nakatakdang bumaba sakay ng dalawang sumbersible. Isang bagay na pangarap kong gawin mula pa noong bata pa ako. Kasama ko sa sub ang isang veteran pilot na maraming na experience sa dagat. Ang pangalan nya ay Percy. Mabait, malakas ang sense of humor kaya kahit paano naging comfortable ako.

Unang tanong nya sa akin ay: "Nakapunta ka na ba dito?" Tanging sagot ko lang ay "Hindi pa"

"Hinding-hindi mo ito malilimutan" paniguradong sabi nya sa akin. Para syang henyo kung makapagsalita.

Ang dalawang sumbersible na ito ay tumitimbng sa halos 8 tons, na may rigged na state-of-the-art science equipment, may malaking search beam na harap ng acrylic bubble, iyon ay ultra-manoeuvrable na kahit na sa pinakalaliman ng dagat ay maari mong iikot ang mga ito ng 360 degrees at mayroon silang malaking hydraulic arm na na co-control ng pilot gamit ang isang joystick. Nakita ko kung paano mag manuever si Percy, ang galing nya.

Nung hindi na nag maneuver si Percy ay naka hiligan nyang maglaro ng mga computer games. Naglaro kami ng untold levels ng Call of Duty. Sa isang old-school gamer tulad ko, si Percy ay masasabi ko ay magaling sya sa mga computer games. At ang mas nakaka amaze eh 58 years old na sya at may 6 na apo. Percy was a great guy! Ngunit pagkatapos ng voyage iyon, ito ang una't at huli ko and Percy was never that same guy again.

None of us were ever the same again...

*

Ang mga submersible ay gawa ng mga magagaling na engineer. Kaya ito mag tagal up to twenty-five EAs (Earth Atmosphere), which basically means twenty-five times the pressure at surface level.

Hindi ko makakalimutan ang sensation na first time na dumulas ako sa hatch ng bubble. Natakot ako. I knew what to expect pero hindi ko inaasahan na maliit lang pala ang bubbles, it felt claustrophobic, pero okay naman ako nung nakaupo na. May panoramic view sa labas sa pamamagitan ng wrap-around glass, mas better pa sa IMAX, ngunit habang binababa na ang sub sa dagat gamit ang crane ng barko, hindi ko maiwasang mag-isip kung ito na ba ang huling oras na makita ko ang sikat ng araw.

Kinabahan ako kung ano mangyayari sa unang journey ko..

Gusto ng publisher ko na mag record ako ng video kapag nasa malalim ng parte ng dagat ang sub, which is trabaho ko naman na mag report on all functions of a scientific research vessel. Ngunit mas bumaba kami to the point na malapit na sa sub's limit, almost a thousand metres, at biglang nag balot ang dilim at takot nung oras na iyon. But Percy quickly put me at my ease, ilang beses na sya nakababa dito, sabi nya mas safe pa daw ito kesa mag drive sa lupa.

Habang ang sub ay bumaba sa kailaliman ng dagat, nararamdaman namin na hindi kami gumagalaw ng matagal, para bang nakabitin kami habambubay, Percy assured me na bumababa pa din kami, pa baba ng pababa, ang tubig ay mas naging asul, mas madilim, mas malalim ang napunta namin.

May pangalawang sub din na sumusunod sa amin. Ang pangalan ng piloto ay si Avi, isang Israeli. Nag onboard ako dati sa Baseline Explorer for three weeks at never ko pa sya nakitang nakangiti. Palagint naka simangot lang at hindi mahilig sa mga makipag usap sa kapwa.

He flashed his searchlights at us at the beginning of the trip when we were hovering close to the surface, and sometimes Percy would talk to him over the radio as we made our way down, but it was all professional chitchat, Avi wasn't the kind of person who inspired small talk.