အာဏာရှင်ငရဲမင်းကြီးနှင့် သူ၏အချစ်ကလေး (၁)

40. Making Fun of Everyone

အပိုင်း ၄၀။ လူတိုင်းကို နောက်ပြောင်ခြင်း

ဖုန့်ရှီရဲ့အော်သံဟာ အလွန်အကြူး အံ့အားသင့်နေကြတဲ့ သူတွေရဲ့ အာရုံကို ဖမ်းစားစေတယ်။ အဲ့နောက် သူတို့ ကောင်လေးဆီ ပြန် အာရုံစိုက်လာကြတယ်။

နောက်တစ်စက္ကန့်မှာပဲ သူတို့ရဲ့ မျက်လုံးတွေဟာ မြေပြင်ပေါ် ပြုတ်ကျလုနီးနီး ဖြစ်သွားကြရတယ်!

အခုဖြစ်နေတဲ့ အခြေအနေကို ဖုန့်ရှီ သဘောမပေါက်ပေ။ သူ့အသိစိတ်က ကံဆိုးမှုနတ်ဘုရား သူ့ကို ပိုင်ဆိုင်ခါနီး အခိုက်အတန့်မှာပဲ ရှိနေသေးတယ်။ အဲ့နောက် သူ အရမ်းကြောက်သွားပြီး ဘုရင်ကြီး ကိုယ်ခန္ဓာပေါ်ကို ချက်ချင်း ခုန်တက်လိုက်ပြီး ကိုအားလား တစ်ကောင်လို တင်းကျပ်စွာ ဖက်တွယ်လိုက်ရင်း အော်နေတယ်။

"ထူးဆန်းတဲ့ အဖုကြီးတစ်ခုက ကျွန်တော့ကို ပိုင်ဆိုင်ချင်နေတယ်။​ သူလာနေပြီ၊ သူလာနေပြီ..."

ငရဲမင်းကြီးက ကောင်လေး ပြုတ်ကျသွားမှာ စိုးထိတ်ဟန်နဲ့ ကောင်လေးရဲ့ ကျောကို ထောက်ပံ့ ဖေးမပေးလိုက်ပြီး ပြောရင်း နှစ်သိမ့်လိုက်တယ်။ "စိတ်မပူနဲ့၊ ကိုယ်တော်သိတယ်!"

ဒီဖြစ်ရပ်ရဲ့ အရင်းခံဟာ နှစ်သန်းပေါင်းများစွာ ကျင့်ကြံခဲ့တဲ့ ကံဆိုးမှုနတ်ဘုရားကြောင့် ဆိုတာကို ဘုရင်ကြီး နန်းတော်မှာကတည်းက ခန့်မှန်းမိပြီး ဖြစ်တယ်။ ညစ်ညူးတဲ့ ဝိညာဉ်စွမ်းအင် (မကောင်းတဲ့စွမ်းအင်) ဟာ ကောင်းကင်လမ်းရဲ့ ရွှေရောင်အလင်းနဲ့ ဖုန့်ရှီကိုယ်ခန္ဓာထဲက အကန့်အသတ်မဲ့ ကုသိုလ်အဟုန်တို့ကို အစပျိုးသွားစေခဲ့တယ်။ အပြုသဘောဆောင်တဲ့ ကောင်းတဲ့စွမ်းအင်တွေဟာ ညစ်ညူးတဲ့စွမ်းအင်တွေကို ပြင်းထန်စွာ တိုက်ခိုက်လိုက်တယ်။ အထူးသဖြင့် ကံဆိုးမှုနတ်ဘုရားဟာ နှစ်သန်းပေါင်းများစွာကတည်းက တည်ရှိခဲ့တာကြောင့် သူ့ရဲ့ ညစ်ညူးတဲ့ ဝိညာဉ်စွမ်းအင်တွေဟာ အလွန့်အလွန်ကို သန်မာနေတယ်၊ ဒါ့ကြောင့် ကောင်းကင်လမ်းက သူ့ကို ညှာတာမှုမရှိ တိုက်ခိုက်လိုက်တာဖြစ်တယ်။

ဖုန့်ရှီက သူ့သွားစွယ် မပေါ်ပေါ်အောင် သွားကို ထပ်ပြီး ဖြီးပြလိုက်ပြန်တယ်။