အာဏာရှင်ငရဲမင်းကြီးနှင့် သူ၏အချစ်ကလေး (၁)

151. God Demon Token

အခန်း ၁၅၁။ နတ်ဘုရားမိစ္ဆာတုံကင်

"မတ်မတ်ရပ်" ဘုရင်ကြီးက ကောင်လေးရဲ့ ခါးကိုဖမ်းထိန်းကိုင်လိုက်ပြီး တစ်ဖက်လူကို ချီမလိုက်၏။

လေထုတစ်ခုလုံး တိတ်ကျသွားကာ ဆူညံပွက်လောရိုက်နေခဲ့တဲ့နေရာက အခုတော့ မသက်မသာအနေအထား ဖြစ်သွားတော့သည်။ ဒါပေမဲ့ ဘုရင်ကြီးက အဲ့လူတွေကို အကြည့် တစ်ချက်လေးတောင် မပေးဘဲ ချော်သွားတဲ့ ကောင်လေးကိုပဲ ကာကွယ်ထား၏။ အဲ့နောက်မှာတော့ ကောင်လေး ခြေကျင်း လည်သွားတာကိုမြင်လိုက်ရတော့ ကောင်လေးကို တိုက်ရိုက်ပဲ ချီလိုက်တော့သည်။

ဖုန့်ရှီက ပေါ့တာကြောင့် ငှက်မွှေးတစ်မွှေးလိုတော့ မပေါ့ပေမဲ့ ဘုရင်ကြီးအနေနဲ့ ဘာကိုမှ သယ်မထားရသလို ခံစားနေရဆဲပင်။

"ထောက်လိုက်တာ ခြေထောက်လည်သွားပြီ။ ကိုယ်တော်တော့ မင်းကို တကယ်ပဲ တစ်ယောက်တည်း လွှတ်မထားနိုင်ဘူးပဲ"

ဘုရင်ကြီးက မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ကာ ကောင်လေးကို သူ့လက်မောင်းထဲ ထွေးပွေ့ထားလိုက်၏။ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း ကောင်လေး ကိုယ်လေးချိန်တစ်ချို့ ကျသွားတာဖြစ်သည်။ ခုနောက်ပိုင်း ဖုန့်ရှီက အမြဲ အပြင်ထွက်နေတာကြောင့် ဖောင်းဖောင်းကစ်ကစ်ကောင်လေးက အရင်ကထက် ပိုပိန်ပါးလာတာဖြစ်သည်။ 'သူ အာဟာရလိုအပ်နေတယ်' အဲ့လိုနဲ့ ဘုရင်ကြီးက သူ့လက်မောင်းထဲကကောင်လေးကို ဘယ်လို ပြည့်လာအောင်လုပ်ရမလဲ စတွေးနေတော့သည်။

"မတော်တဆပါ! မတော်တဆ!" ဖုန့်ရှီက ထပ်ထပ်ပြောလိုက်၏။

သူ့ခြေထောက်အောက် ကျောက်ခဲတစ်တုံးရှိနေမယ်လို့ သူ ဘယ်လိုလုပ်သိနိုင်မှာလဲ? သူသာသိရင် လုံးဝတက်နင်းမှာမဟုတ်ဘူး။ သူလည်း ခပ်မိုက်မိုက် ဆင်းချင်တာပဲကို၊ ခုတော့ သူ အရှက်ကွဲတော့မလို့။ ရှက်စရာပဲ၊ ရှက်လိုက်တာ! ကျောက်ခဲကတောင် သူ့ကိုနာအောင်လုပ်ဖို့ကြိုးစားနေတယ်။ သောက်ကျောက်ခဲစုတ်။

"နောက်တစ်ကြိမ်သတိထား၊ ကျောက်ခဲမှာ မျက်စိမပါဘူး" ဘုရင်ကြီးက ဘာအမူအယာမှမပါတဲ့မျက်နှာနဲ့ စနောက်လိုက်သည်။