အာဏာရှင်ငရဲမင်းကြီးနှင့် သူ၏အချစ်ကလေး (၁)

128. Changing Faces

အပိုင်း ၁၂၈။ မျက်နှာပြောင်းခြင်း

မတော်တဆဖြစ်ရပ်ရဲ့ အကျိုးဆက်ကြောင့် သူတို့ဘယ်သွားသွား လူတွေက ခိုးကြည့်နေကြသည်။

ဒါပေမဲ့ အဲ့အပေါ် ဖုန့်ရှီတစ်ယောက် အလွန့်အလွန်ကို မကျေမချမ်းဖြစ်နေရသည်၊ အကြောင်းကတော့ လူတိုင်းလူတိုင်းက ခိုးကြည့်နေကြတာက သူ့ခေါင်းဆောင်ကိုပင်။ သူတို့ လျှောက်လာပြီဆိုတာနဲ့ သူ့မျက်နှာ ပိုလို့ မပျော်မရွှင်ဖြစ်လာရသည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က အကြည့်တစ်ချက် ခိုးကြည့်လိုက်တဲ့အချိန်တိုင်း ဓါးသွားလိုထက်ရှတဲ့ သူ့အကြည့်တို့က ဒိုင်းကနဲ ပြန်တုန့်ပြန်ပေးလိုက်သည်။ ဒါပေမဲ့ အကျိုးဆက်ကတော့... သူ လျစ်လျူရှုခံရတာပါပဲ။

ငရဲမင်းကြီးက အဲ့တာကို သဘာဝကျကျကို မြင်ပြီးဖြစ်ပေမဲ့ အဲ့အပေါ် သိပ် အာရုံမထား။ တနည်းပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ သူ အရမ်းကို စိတ်ခံစားချက် ကောင်းနေသည်လေ။

သူတို့ တည်းခိုဖို့ရန် ဟိုတယ်တစ်ခုမှာ အခန်းတစ်ခန်း ရလိုက်ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ငရဲမင်းကြီးက နောက်ဆုံးတော့ ဖုန့်ရှီရဲ့ ခေါင်းကို ပွတ်ပြီး ပဟေဌိဖြစ်နေတဲ့အသံနဲ့ မေးလိုက်၏၊ "ရှီဘာလို့ ဒေါသထွက်နေရတာလဲ? စောနကဖြစ်ရပ်အပေါ် ရှီ့ရဲ့ဒေါသတွေ အကုန် မထွက်ခဲ့လိုက်ရလို့လား?"

ကာလွမ်သလာက သူတို့နှစ်ဦး လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့ 'နှစ်ကိုယ်ကြားစကား'တွေ ဆိုလို့ရအောင် လိမ်မာပါးနပ်စွာနဲ့ ဆိုင်ပိုင်ရှင်ကို သွားပြီးထွက်ရှာလိုက်ကာ အခန်းထဲကထွက်ခွါသွားလိုက်သည်။

ဖုန့်ရှီက ငရဲမင်းကြီးရဲ့ ချောမောခန့်ညားပြီး သူမတူအောင် လှပတဲ့တဲ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်ကာ၊ "ခေါင်းဆောင်၊ ကျွန်တော် အတော်ကို အလေးအနက်ထားရမယ့်ပြဿနာတစ်ခု ရှာဖွေတွေ့ရှိထားတယ်။"

ငရဲမင်းကြီးက ဖုန့်ရှီကို သူ့ပေါင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာထက် အပြုံးရေးရေးလေးတစ်ခု ပေါ်လာပြီး နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းတို့ တွန့်ကွေးသွားရကာ ပြောလိုက်သည်၊ "ရှီက ဘယ်လိုမျိုး အလေးအနက်ထားရမယ့်ပြဿနာမျိုး ရှာတွေ့ထားတာလဲ?"