အာဏာရှင်ငရဲမင်းကြီးနှင့် သူ၏အချစ်ကလေး (၁)

Chapter 187: We Won't Do It in the Water Anymore

အပိုင်း ၁၈၇။ ကျွန်တော်တို့ အဲ့တာကို ရေထဲမှာ ထပ်မလုပ်တော့ဘူး

ဖုန့်ရှီသည် ကမ္ဘာပေါ်ရှိ ရတနာမျိုးစုံကို စုဆောင်းရတာကို နှစ်ခြိုက်ပြီး နေ့တိုင်း သူနှစ်သက်သည့် ရတနာ အပိုင်းအစတစ်ခုချင်းစီကို တွေးနေမှာ ဖြစ်သည်။

ဒါကြောင့် ငရဲမင်းကြီးတောင်မှ သူနဲ့တူလာပြီဖြစ်သည်။ အခု သူတို့ တခြားသူတွေကို ထိန်းချုပ်ပြီဆိုသည်နှင့် သူတို့ ပထမဆုံးလုပ်ရမည်က တခြားသူတွေဆီက ပစ္စည်းတွေကို ယူတာပဲဖြစ်သည်။ ကောင်းသည်ဖြစ်စေ ဆိုးသည်ဖြစ်စေ၊ ဈေးကြီးသည်ဖြစ်စေ စျေးပေါသည်ဖြစ်စေ၊ ထိုသူတို့၏ ပိုင်ဆိုင်မှုတွေအားလုံးကို သူတို့၏အိတ်ကပ်ထဲသို့ ထည့်ကြမည်သာ။

နှစ်လနီးပါး အတူတူ နေထိုင်ကြပြီးနောက်မှာတော့၊ ရေခဲချီလင် နောက်ဆုံးတော့ ဒါကို သဘောပေါက်သွားပြီဖြစ်သည်။ ပထမတော့ သူ မကျေမနပ်နဲ့ ပြောဖြစ်သေးပေမဲ့ နောက်ဆုံးတော့လည်း သူသည်လည်း ဒီဓားပြဖွဲ့ရဲ့ အဖွဲ့ဝင် ဖြစ်လာတော့သည်။ အတိတ်တုန်းက သူက အထူးဓါးပြတစ်ဦးဖြစ်ပြီး သူ၏ အကြီးမားဆုံးသော စိတ်ဝင်စားမှုမှာ ရတနာများ စုဆောင်းခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် အခုတော့ သူ့ ရတနာတွေအကုန်လုံးက ဖုန့်ရှီ၏ လက်စွပ်ထဲရောက်သွားပြီဖြစ်လို့ သူ အစကနေ ပြန်ပြီး စုဆောင်းရုံသာ တတ်နိုင်တော့သည်။

ပထမဆုံး ခံရသူကတော့ သီနိုမိသားစုပဲဖြစ်သည်။

အနောက်ပိုင်းမဟာမိတ်တွင် အကြီးဆုံးမိသားစုများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည့် သီနိုမိသားစုတွင် စုဆောင်းထးသော ရတနာများစွာရှိသည်မှာ ထင်ရှားသည်။ ထို့အပြင် သီနိုမိသားစုသည် ဖုန့်ရှီကို အလွန်နက်နက်ရှိုင်းရှိင်းကို အာဃာတ ထားရှိကြသူများဖြစ်သည့်အတွက် ရေခဲချီလင်က သည်မိသားစုထံမှ ရတနတွေကို ခိုးယူခြင်းမှာ မှန်ကန်သည်ဟု ယူဆခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် တစ်ညတွင် သူသည် သီနိုမိသားစု၏ ရတနာစံအိမ်သို့ ခိုးဝင်ခဲ့ပြီး ထိုနေရာတွင်ရှိသော အဖိုးတန်ရတနာများအားလုံးကို ခိုးယူကာ တိတ်တဆိတ် ထွက်ပြေးသွားခဲ့သည်။ သီနိုမိသားစုမှာ ဘာတွေဖြစ်လာမလဲဆိုတာကတော့ သူနှင့် လားလားမှ မဆိုင်ပါလေ။