အာဏာရှင်ငရဲမင်းကြီးနှင့် သူ၏အချစ်ကလေး (၁)

49. Tree of the World

အပိုင်း ၄၉။ ကမ္ဘာ့သစ်ပင်

အဲ့ကတည်းက ဖုန့်ရှီ သန်မာအောင် အပြင်းအထန် ကြိုးစားတော့တာပဲလား?

လုံးဝပဲ၊ နေသာ အနောက်က ထွက်သွားမယ်။

ကျင့်ကြံတဲ့အခန်းထဲမှာ အထီးကျန်နေရတာကို တစ်ရက်တောင် သည်းမခံနိုင်ဘူး။ အကျိုးဆက်အနေနဲ့ သူ အခန်းထဲက ထွက်လိုက်တာနဲ့ ငရဲမင်းကြီးနဲ့ တည့်တည့်တိုးတော့တာပဲ။

ဘုရင်ကြီးက ဖုန့်ရှီရဲ့ မေးစေ့ကို ပင့်မလိုက်ပြီး နူးနူးညံ့ညံ့လေး ပြောလိုက်တယ်။ "အပြင်  ထပ်ထွက်ချင်ပြန်ပြီလား"

ဖုန့်ရှီ ဘုရင်ကြီးရဲ့ အကြည့်အောက်မှာ အရှက်ရသွားတဲ့ ခံစားချက် ဖြစ်သွားပြီး ချက်ချင်းပဲ ရှက်သွေးဖြန်းသွားတယ်။ သူ ညာရင် ဘုရင်ကြီး သိနေမှာပဲ ဆိုတာ သူ သိတယ်၊ ဒါ့ကြောင့် အမှန်အတိုင်းပဲ ပြောလိုက်ရတယ်၊ "ကျွန်တော့ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တင်းနေတယ်။ ကျွန်တော် တကယ်ကို ဘာမှ မယူထည့်နိုင်တော့ဘူး။"

ဘုရင်ကြီးက ကောင်လေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို စစ်ဆေးလိုက်တော့ ကောင်လေးရဲ့ သွေးကြောတွေထဲမှာ တကယ်ပဲ စိတ်ဝိညာဉ်စွမ်းအင်တွေ ပြည့်နေတယ်ဆိုတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဖုန့်ရှီရဲ့ အဲ့ဒီ့သွေးကြောတွေဟာ အရင်တုန်းက အလွန်ကျဉ်းနေခဲ့တာဖြစ်ပြီး စိတ်ဝိညာဉ်စွမ်းအင်နဲ့ ဆေးကြောသန့်စင်ပြီးတဲ့အခါမှာ သတ်မှတ်ချက် ရောက်တဲ့အထိ ချဲ့လာတာ ဖြစ်တယ်။ ပိုတာက ဖုန့်ရှီရဲ့ ကိုယ်ထဲက စိတ်ဝိညာဉ်စွမ်းအင်တွေက အမြင့်ဆုံးအထိကို ဂိတ်ဆုံး ချုံ့ထားတာဖြစ်တယ်၊ ပြီးတော့ သူ့ဆဲလ်တွေတောင်မှ ချုံ့ထားတဲ့ စိတ်ဝိညာဉ်စွမ်းအင်တွေနဲ့ ပြည့်နေပြီ ဖြစ်တယ်။ သူ ဆက်ပြီးသာ ကျင့်ကြံနေမယ်ဆိုရင် နောက်တစ်ဆင့်ကို မတက်ရောက်ဘဲ သူ ပေါက်ကွဲထွက်သွားမှာ ဖြစ်တယ်။

ဖုန့်ရှီ အစားအစာမဟုတ်တဲ့ တစ်ခုခုက သူ့အစာအိမ်ထဲ ပြည့်နေသလိုမျိုး သူ့ကိုယ်သူ ပြည့်အင့်နေတယ်လို့ခံစားရပြီး အချိန်ပြည့် နားမနေနိုင် ဖြစ်နေတာ အံဩစရာတော့ မဟုတ်။