METAL FIRTINA

:)mutsuz son(:

171

Adam bir an kaşığı tabağın içinde gezdirdi. Ardından kenarına bıraktı ve Lynam in suratına güçlü bir tokat vurdu. "Demek ben teröristtim ha, bir maden için halkımın yok oluşunu planlayan adam beni yargılıyor ha!" Çok kızmıştı, elini yumruk yaptı Lynam. Adamın kontrolünü kaybedip kendisini öldüreceğini düşündü. Gözlerini kapattı endişeyle. Ama beklediği darbe gelmedi. Adam gülümsüyordu.

"Yok," dedi. "ölümün öyle kolay olmayacak. Sana bir hikâye anlatayım."

Bir yandan da Lynam a zorla yemek yedirmeye devam ediyordu.

"Orta Asya da yüz kızartıcı bir suç işleyen olursa ona ibret olsun diye inanılmaz bir ölüm hazırlarlarmış. İçi boş bir kütük bulurlar ve adamı, kafası dışarıda kalacak şekilde kütüğün içine sokarlarmış. Ve bütün delikleri kapadıktan sonra suçluyu yedirir içirirlermiş."

Lynam bu hikâyenin kendi durumuna uyduğunu elbette fark edebiliyordu. Ağzına sokulmaya çalışılan kaşığı itmeye çalıştı kafasıyla. Adam saçından çektiği zaman acıyla haykırdı. "Beni iyi dinle, eğer yemeğini yemezsen seni yavaş yavaş budarım, anlıyor musun?" Eliyle, Lynam in dışarıda kalan kollarını işaret ediyordu. "Çığlıklarını biri duyar diye umutlanma. Bir dağ kulübesindeyiz. " Lynam bu adamın elinde tamamen çaresiz olduğunu anladı. Uzatılan kaşığın içindeki yemeği itiraz etmeden yedi.

"Neyse, devam edeyim," dedi Gökhan, insanı rahatlatmaktan çok korkutan bir sırıtması vardı. "Suçlu yiyip içtikçe, kütük, adamın pisliğiyle dolarmış tabii. Bir süre sonra suçlunun bedeni kendi pisliği içinde kalıp çürümeye başlarmış. Acı dolu, yavaş ve ibretlik bir ölüm."

Lynam ağzındaki yemeği yutmaya çalışırken karşısında çalışan kameraya baktı bir daha ve dehşet içinde fark etti ki bağırsakları zorlanmaya başlamıştı!

Bitti BB