ကမ္ဘာ့ပျက်ကပ်ကြားက ဆေးခန်းလေး [MM Translation] Completed

အခန်း (22)

အခန်း (၂၂)

နောက်ထပ် သက်ဝင်လှုပ်ရှားရှိသော ညတစ်ညတွင်...

အပြင်ဘက်တွင် ဇွန်ဘီများ၏ အော်သံက အဆုံးမရှိသော်လည်း အခြေစိုက်စခန်းထဲတွင် ငြိမ်းချမ်းလှသည်။

အိမ်က လင်းလက်နေပြီး မိသားစုများ အတူစုပြီး ညစာစားနေကြကာ ပြင်ပရှိ ကမောက်ကမဖြစ်နေသော ကမ္ဘာနှင့် လုံးဝဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်နေသည်။

ကျန်းလန်က ဝမ်ချင်းလင်ကို သွေးအနိမိုနီ၏ အကြံအတိုင်း မလုပ်ဖို့ မူလက သတိပေးခဲ့သည်။

ဝမ်ချင်းလင် "..."

သူ စဉ်းစားခဲ့သော်လည်း မလုပ်ရဲခဲ့ပေ။

ထို့ကြောင့် ဝမ်ချင်းလင်က အမြုတေကို စုပ်ယူရင်း တခြားနည်းဖြင့် အချိန်ကုန်ဆုံးနေသည်။

သိုလှောင်ထားသော အမြုတေ တစ်ခုချင်းစီကို မှေးမှိန်သွားသည်အထိ စုပ်ယူလိုက်သည်။ ထိုအရာများက အဆင့်မြင့် အဆင့်ပင် မရောက်ရှိသေးပေ။

ဝမ်ချင်းလင် မနက်စောစောကတည်းက ပြင်ဆင်မှုများ ပြုလုပ်နေသည်။ ယနေ့ အလုပ်များမည်ဟု သူ ခံစားနေရသည်။

ရှောင်ဟန်နှင့် ကျိရုန်တို့ နန်းချန်မှ ထွက်သွားသည့်အခါ သူတို့ အရှေ့ဘက်ကို ဦးတည်သွားပြီး ဇွန်ဘီအုပ်လိုက်ကြီးက ဒီရေကဲ့သို့ ပြေးလွှားလာသည်ကို အဝေးမှ တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအရာက ဇွန်ဘီအုပ်စု မဟုတ်ဘဲ သေးငယ်သော သွေးအလောင်းကောင် ဒီရေလှိုင်းတစ်ခု ဖြစ်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက် ရပ်တန့်ဖို့ လိုအပ်သည်ကို စကားထဲ ထည့်ပြောစရာပင် မလိုတော့ပေ။ သူတို့နှစ်ယောက်နေရာတွင် စစ်တပ် တစ်တပ်ဆိုလျှင်ပင် ချက်ချင်း မြေမြှုပ်ခံရလိမ့်မည် ဖြစ်သည်။

တစ်ညလုံး လမ်းပေါ်မှာ စောင့်နေသော်လည်း သူတို့ လုပ်နိုင်တာ ဘာမှ မရှိတော့ပေ။

ကျိရုန်က မေးလိုက်သည်

" ဝမ်ချင်းလင်က ဇွန်ဘီဒီရေလှိုင်း ဖန်တီးနိုင်မယ်လို့ ထင်လား"

သူ တကယ် ပြောချင်တာက ဝမ်ချင်းလင် ဒီသွေးအလောင်းကောင် ဒီရေလှိုင်းကို တားဆီးနိုင်လား ဆိုတာပဲ