ကမ္ဘာ့ပျက်ကပ်ကြားက ဆေးခန်းလေး [MM Translation] Completed

အခန်း(၄၉)

အခန်း (၄၉)

ဝမ်ချင်းလင်က သွေးအနီမိုနီချပ်ကြီးတစ်ခုကို ယူကာ မောင်းထွက်သွားသည်။

လင်းချန်မြို့တော်၏ ပတ်ဝန်းကျင်က ယခင်လိုမျိုး မလုံခြုံတော့ပေ။ အပြင်ဘက်တွင် သွားလာနေသော ဇွန်ဘီများစွာရှိပြီး သန္ဓေပြောင်းဇွန်ဘီများကလည်း နေရာအနှံ့တွင် ပြန့်ကျဲနေသည်။ ယခင်က လင်းချန်မြို့တော်သို့ လာရောက်ကာ ရိက္ခာလာယူသူများ ရှိခဲ့သော်လည်း ဗိုလ်ချုပ်၏ ရှင်းလင်းမှုကြောင့် မိုင်တစ်ရာအတွင်း သက်ရှိလူသားများ မရှိတော့ပေ။

ယခု ဗိုလ်ချုပ် ထွက်သွားပြီဖြစ်သည့်အတွက် လင်းချန်မြို့တော်က ထပ်မံ ဆူညံလာပြန်သည်။ သတ္တိရှိသော တချို့အသက်ရှင်ကျန်ရစ်သူများက အခြေအနေကို လေ့လာဖို့အတွက် စိတ်အားထက်သန်နေကြသည်။ သို့သော် သူတို့က အနီးအနားရှိ ဇွန်ဘီများ၏ ခြောက်လှန့်ခြင်းကို ခံရသည့်အတွက် လင်းချန်မြို့တော်ကို အဝေးတစ်နေရာမှာသာ ကြည့်နိုင်တော့သည်။

ဝမ်ချင်းလင်က လင်းချန်မြို့တော်ထဲမှ ကားမောင်းထွက်လာသည့်အခါ မလှမ်းမကမ်းတွင်ရှိနေသော သူများက မြင်လိုက်ကြသည်။ ကားအနားသို့ ကပ်လာသည့်အခါ ကားထဲတွင် လူတစ်ယောက် ပါလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်အတွက် အသက်ရှင်ကျန်ရစ်သူများ ချက်ချင်း စိတ်သက်သာရာ ရသွားကြသည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က ကားကို ရပ်တန့်ရန်အတွက် လမ်းမပေါ်တွင် လက်နက်ကိုင်ဆောင်ကာ မတ်တပ်ရပ်နေသည်။

ဝမ်ချင်းလင်က သူ့အမေ လုပ်ပေးလိုက်သော အသားခြောက်ကို စားရင်း မျက်နှာသေဖြင့် ဆက်လက် မောင်းနှင်လာသည်။ အရှိန်လျှော့ဖို့ စိတ်ကူးလည်း ရှိသည့်ပုံမပေါ်ပေ။

သူ သေချင်နေတယ်ဆိုမှတော့ ဘယ်သူက တားနိုင်မှာလဲ

သူ ရပ်တန့်ဖို့ ဆန္ဒမရှိသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည့်အခါ သူတို့ အော်ပြောလိုက်သည်

" ရပ်လိုက်နော်။ မရပ်ရင် သေနတ်နဲ့ ပစ်လိုက်မှာနော်"

ဝမ်ချင်းလင်ကတော့ အသားခြောက်ကို တည်ငြိမ်စွာဖြင့် ဆက်စားနေသည်။ အသက်ရှင်ကျန်ရစ်သူများကလည်း သေနတ်ဖြင့် ချိန်ရွယ်ထားလိုက်သည်။ သို့သော် ကားဖြင့် တိုက်မိမလို ဖြစ်သွားသည့်အတွက် လမ်းလယ်ခေါင်တွင် ရပ်နေသောသူတို့ လမ်းဘေးသို့ အမြန်လှိမ့်ချလိုက်ရသည်။ သူတို့ အသက်ရှင်ရုံသာ ရှိနိုင်ပြီး ဖြတ်သွားသော ကားပိုင်ရှင်ကို အော်ဟစ်ဆဲဆိုလိုက်ကြသည်။