Dla April Meadow Reed zaginięcie koleżanki jest początkiem kłopotów i sytuacji z których trudno będzie wybrnąć. Życie April zmienia swój nudny bieg, gdy zaprzyjaźnia się z nową uczennicą Niną Martin. Dziewczyna wciąga April w świat zagadek i sekretó...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
— W SENSIE, ŻE CO? — bełkoczę, pierwsze co przyjdzie mi do głowy.
Napotykam jego spojrzenie i nie mogę powstrzymać cisnącego się na usta uśmiechu. Szczerze mówiąc, obawiam się, że on ze mnie żartuje. W końcu to Jerome Clarke. Trudno tutaj o nie podejrzliwość.
— Chciałem...
— Braciszku! — zaglądam za Jerome'a i zauważam Poppy — Czy mi się wydaje, że ty mnie unikasz?
Jak to w tych wszystkich filmach bywa, ktoś zawsze musi przerwać w najlepszym momencie. Dzięki, mini Clarke. Wielkie dzięki.
Przysięgam, że słyszałam, jak Jerome burczy pod nosem: następna. Zapewne nawiązując do zarzutów unikania. W każdym razie postanawiam się ewakuować. Niech drużyna Clarków wyjaśni to sobie sama, aka, póki co, wolę trzymać się na uboczu. Zejść z pola rażenia i takie tam. Otrząsnąć się z tego, co przed chwilą prawie zaszło. Jasna cholera, serce zaraz wyskoczy mi z piersi i zatańczy kankana w akompaniamencie muzyki klasycznej. Skąd ja wezmę muzykę?
Chociaż poważnie bym sobie potańczyła.
W domu Anubisa czekają na mnie babeczki. Znaczy, jeszcze nie są gotowe, ale już niedługo będą. Chwała Trudy. Bez tej kobiety byśmy sobie nie poradzili. W tamtym semestrze przekonaliśmy się o tym na własnej skórze. Przygoda z kotem z piwnicy. W każdym razie próba zdemaskowania nie poszła nam wtedy za dobrze.
— O babeczki — mówię, udając, że dopiero teraz je zauważam.
— To dla Amber — informuje mnie Alfie. — Postanowiłem spełnić wymagania z tego jej piekielnego poradnika.
Robię zawiedzioną minę. W każdym razie, powodzenia Alfie. Trzymam kciuki.
— Spokojnie gwiazdko — zwraca się do mnie Trudy — odłożę ci trochę.
Uśmiecham się, mówiłam ta kobieta to skarb.
Wycofuję się z kuchni i idę do salonu, gdzie siedzi Nina i Fabian. Słyszę fragment ich rozmowy, która wydaje mi się podejrzana. Coś o naszym dyrektorku i Victorze.
— Co robiliście? — pytam ściszonym głosem, siadam obok Niny. — i dlaczego robiliście to beze mnie?
