KAPANTAY NG LUPA ANG LANGIT

143 Iyak Na Naman Ako

CHAPTER 143

" Di na dapat tayo mag sisihan, nangyari na ang nangyari mag pasalamat tayo sa diyos,  my dahilan kong bakit itinakda niya ito satin lahat Dahil ang pag-ibig ay hindi lumilingon sa nakaraan. Kung mahal mo ang isang tao hindi ka nanghuhusga base sa kanyang kahapon, kaya mo siyang tanggapin kung ano siya at ang kanyang pagkatao, kasama ng kanyang nakaraan at lahat ng kanyang kamalian. Kaya mo siyang ipaglaban sa kahit kaninong kaharap mo at ikaw ang unang-unang magtatanggol sa kanya sa oras na may mangyurak sa kanyang kapurian. Lahat ay may karapatang magbago ‘wag tayong maging mapanghusga dahil lang sa isang madilim na kahapon at maling desisyon dahil ang tunay na pag-ibig ay hindi mapanghusga at malawak ang pang-unawa." malamlam na sabi ni Samantha.

" at Maraming Salamat Cupcake mula sa pag alaga mo sa anak Ko at sa pag kupkup sakin," muli na naman naiyak si Samantha.

" Lola Pina Maraming Salamat,  maraming taon akong nag dusa inakala kong patay na ang anak ko, ang diko  alam araw gabi kong nakakasama. " niyakan ni Samantha  si Becca or Esabell.

" Ang pagiging mabuting tao lagi itong ginagabayan ng diyos,  maging aral sana sayo ang nangyari,  sa inyong lahat"

" Ate Aya,  Sana kong alam ko lang matagal kona dinala dito si Lola pina"

Hinawakan ni Aya ang braso ni Liza.
" Ok na Liza,  salamat sayo at isinama mo dito si Lola"

Masaya ang lahat lalo higit si Aya at John. Nag paalam na rin ang mga bisita.

Nag karoon din ng pag kakataon makapag usap si Aya at John.

" Di na ako mag tatagal,  kailangan kong umuwi at mag pahinga,  next week naka schedule ang operation ko sa mata,  susugal na ako kahit na mamatay ako ang mahalaga alam kong magiging masaya kana,  natagpuan na natin si Esabell at my masayang familya kana,  masaya akong mamaalam dito sa mundo,  masaya ako para sayo"

" John wag kang mag salita ng ganyan magiging successful ang operation mo at muli mo pang makikita si Esabell ang anak natin,  mapatawad mO sana ako sa mga nagawa at paratang ko nOng sayO"

Hindi napigilan ng dalawa ang hindi umiyak. Mahal parin nila ang isat isa pero hindi sila pwd mag sama,  may sariling familya na si Aya.

" Kapag Namatay ako lagi mo ako ikukuwentu kay Esabell,  kahit man lang yong mga bagay na naging mabuti akong tao"

" John,  malaki na anak natin at alam niya nangyayari,  matagal ka rin kilala, pls wag mong isipin na mamatay ka,  mabubuhay ka at makakasama ng anak natin"

Pag dating sa bahay agad nag pahatid sa kuwartu si john.  gustong mag pahinga.  Sumakit ang ulo at kumirot ang kanyang mga mata.

" Nanay Emma paki handa pO ang Gamot Ko"

" Ito na Sir"

" Salamat Nanay,  pwd na pO kayo mag pahinga"

" Dito na lang ako matutulog sa kuwartu niyo para may kasama ka,  gusto mO ba tawagan Ko Si  sir Marco? "

" wag na Nanay pagod din yon,  ok naman ako sumakit lang mata ko"

Ang Ate ni John nasa Germany  kasama si Daddy Keven nag papagaling din ito. Ang ibang kamag anak busy sa business  ganon din si James at Luis. 

" Tinawagan ko mga pinsan mO Sir,  bukas pa raw sila darating,  daming kailangan ayusin sa Isla Fuentabella" tumango tango na lang si John.

Wala ng nagawa ng nag pumilit si Nanay Emma matulog sa kuwartu niya. Mabuti na rin yon para sakaling kailangan at mabilis nito magising.

.... ITUTULOY....

Umiyak na naman ako pangalawang pag kakataon na ito ni John pinapalaya si Aya.  Khit mahal pa niya alang alang sa ikakabuti ng lahat at pagiging masayang buhay na pinagarap non ni Aya.  Di nga niya nabigay non kaya ito siya ngayon kahit nasasaktan ok lang,  nag paparaya siya.  Kahit na mamatay ang mahalaga alam niyang masaya si Aya dhl natagpuan nito ang anak nila.  Saklap nangyayari sa kanila.  Tulo sipon ako ngayon haha,  sarilu kong kathang isip naiiyak  at nababaliw.