Havalanından eve dönerken arabayı bu sefer Eylül kullanıyordu ama kendi evine değil, Serkan'ın evine gelip üçüncü denemede park edebilmeyi başarmıştı.
Eylül: ben de gelebilir miyim?
Serkan: zaten geleceğini varsayıyordum...
Eylül gülümseyerek Serkan'ın peşinden içeri girdi, apartmandayken aklına bir fikir gelmişti...
Eylül: apartmanın hayvan dostu mu?
Serkan şaşırmıştı...
Serkan: şey, sanırım evet. Yani ev sahibi yan komşum ve iki tane köpekleri var. Neden sordun?
Eylül: yeni bir başlangıç demiştik ya... hani zoraki bir evlilik olmayacaktı bizimki, sonuçta bu sefer isteyerek evlendik... bu yüzden babamın bizi yerleştirdiği evde de devam etmek istemiyorum. Tamamen yeni bir başlangıç yapmak istiyorum. Ben de buraya taşınmak istiyorum...
Serkan: Eylül, olur ama...
Eylül: ama ne?
Serkan: burası çok küçük aşkım... yani bekar evi diye boşuna demiyorlar. Bir tane odası var sadece...
Eylül: başka bir odaya ihtiyacımız var mı ki?
Serkan güldü...
Serkan: şimdilik yok. Ama sonra olabilir...
Eylül: onu sonra düşünürüz o zaman. Şimdilik burada olmak istiyorum. Sonra da ev bakarız ama kendi imkanlarımızla... yani ufak falan da olabilir benim için farketmez. Ben seninle her yerde yaşarım...
Serkan içten bir şekilde gülümsedi...
Serkan: çok sevinirim... ben de bu arada şirkete yakın biraz daha büyük bir ev bakarım...
Eylül: tamam, olur. Şanslı'yı buraya getirebilir miyim? Çok uysaldır, eşyalara hiç zarar vermez, hem tuvalet eğitimi de var...
Serkan: sormana bile gerek yok, burası senin de evin artık, o da gelebilir. Peki Kaan ne olacak? Şimdilik burada kalacağız madem, onun için de bir şey düşünmemiz lazım. Sonuçta başka odamız da yok, çocuğu kanepede mi yatırıcaz?
Eylül: kanepe mi? Biz onula birlikte uyuyoruz unuttun mu?
Serkan: kanepeye atılan ben mi oluyorum yani?
Eylül güldü...
Eylül: bir çek-yat al bari... tüm gece kanepe tepesinde her yerin tutulmasın sonra
Serkan: çok düşüncelisin karıcım, eksik olma
Eylül kahkaha attı...
Eylül: Kaan'a sorarız, eğer isterse seni de alırız yanımıza, birlikte uyuruz...
Serkan: umarım kabul eder...
....
Sabah, Eylül kombin yapmak için bavulunu kullanmıştı ancak en yakın zamanda kıyafetlerini buraya taşıması gerekecekti. O hazırlanırken Serkan kahvaltıyı hazırlamıştı bile...
Eylül: biz konuşmadık ama şirkette insanlara ne söyleyeceğiz? Yani biz...
Serkan: biz evlendik Eylül... tabii ki sorana söyleriz.
Eylül: Merve... peki Merve'ye nasıl söylerim? Saklayamam da, yüzüğümü hiç takmasam mı acaba?
Serkan : saklaman gerekmiyor, söyleriz...
Eylül: dan diye? Kız sana abayı yakmış durumda...
Serkan güldü...
Serkan : hayalleri yıkılır ama atlatır...
